Επιβάλλοντας την ευρωπαϊκή του ιδιοσυγκρασία σε ένα τυπικά αμερικανικό είδος (βλέπε heist-gone-wrong), ο Νίκολας Βίντιγκ Ρεφν σκηνοθετεί ένα φετιχιστικό έπος όπου όλα πάνε κατά διαόλου – εκτός φυσικά από την ίδια την ταινία. Αποτίοντας φόρο τιμής σε δύο άντρες που αγαπούσαν με πάθος τα σιδερικά τους – είτε ήταν πιστόλια είτε αυτοκίνητα – δανείζεται λίγο από Κλιντ Ίστγουντ και πολύ από Στιβ ΜακΚουίν για να κατασκευάσει μία νέα κατηγορία σούπερ ήρωα: το σκληρό πλην σιωπηλό αρσενικό με μοναδική υπερδύναμη την ιπποδύναμη. Σταντμαν σε ταινίες δράσης, μηχανικός σε συνεργείο αυτοκινήτων και περιστασιακός συνεργός σε high-speed ληστείες, ο Οδηγός (Ράιν Γκόσλινγκ) κάνει οτιδήποτε έχει σχέση με τιμόνι, μέχρι που μία νεαρή γειτόνισσα τον αναγκάζει να πατήσει για λίγο φρένο. Όχι γιατί είναι ιδιαίτερα όμορφη, ούτε γιατί είναι ιδιαίτερα συναρπαστική, αλλά επειδή είναι ίσως η μοναδική γυναίκα που μπορεί να τον κοιτάζει στα μάτια χωρίς να λιποθυμήσει – κάτι που ο Νίκολας Βίντιγκ Ρεφν και ο δαιμόνιος διευθυντής φωτογραφίας του καθιστούν σχεδόν αδύνατο. Μόνο που ξεχνάει να του πει ότι είναι παντρεμένη.

Ακολουθώντας έναν κώδικα τιμής που μόνο αυτός και ο Κλιντ Ίστγουντ θα μπορούσαν ποτέ να κατανοήσουν, ο Οδηγός βάζει τα συναισθήματά του στην άκρη αποφασίζει να βοηθήσει τον νεοαποφυλακισθέντα σύζυγό της να ξεφύγει από το ένοχο παρελθόν του, αλλά καταλήγει ο ίδιος κυνηγημένος. Με τη συνοδεία ενός ultra cool νεο-ντίσκο σάουντρακ, ο Γκόσλινγκ γίνεται από εραστής δολοφόνος, επιτρέποντας στον Βίντιγκ Ρεφν να χτίσει μία από τις πιο συναρπαστικές σκηνές της καριέρας του: ένα κονσέρτο δωματίου, όπου ο Οδηγός, κλεισμένος μέσα σε ένα ασανσέρ με το κορίτσι των ονείρων και έναν εφιαλτικό άγνωστο, της χαρίζει ένα συναρπαστικό φιλί πριν του κάνει το κεφάλι πολτό.

Δέσποινα Παυλάκη