Με το βραβείο σεναρίου στις περσινές Νύχτες Πρεμιέρας ως επισκεπτήριο, η «Ιδιωτική Ζώνη» μας χτυπάει επιτέλους την πόρτα για να διαπιστώσει πόσο προστατευμένη είναι τελικά η ύπαρξή μας. Η κοινότητα που διαμένει στη δική της περιφέρεια πάντως, διαθέτει σχολεία, μαγαζιά και ιδιωτική ασφάλεια - άρα δεν έχει κανένα λόγο να βγαίνει από την επτασφράγιστη πύλη που κρατάει τους μεν μέσα και όλους τους άλλους απ’ έξω.
Μέχρι που ένα βράδυ μια διαφημιστική ταμπέλα και μια λυσσαλέα καταιγίδα συνωμοτούν για να ανοίξουν δρόμο στη φτωχολογιά. Τρεις νεαροί εισβάλουν στη Ζώνη και δεν ξαναβγαίνουν ποτέ. Η καταμέτρηση πτωμάτων φτάνει τον αινιγματικό αριθμό τρία: μια η νεκρή κάτοικος της κοινότητας που πέθανε στα χέρια των εισβολέων και δυο οι εισβολείς που πέθαναν στα χέρια των κατοίκων. Ο τέταρτος αγνοούμενος βρίσκεται παγιδευμένος σ’ ένα υπόγειο, δέσμιος της εκδικητικής μανίας των πλουσίων που περιπολούν συνεχώς το βασίλειό τους, εμποδίζοντάς τον να δραπετεύσει.

Ο Ροδρίγο Πλα καταφέρνει ένα καλοζυγισμένο χτύπημα στο στομάχι της αστικής ασφάλειας, επιτρέποντας στους εκλεκτούς του να ζουν υπεράνω νόμου χάρη σε «αγορασμένα» προνόμια. Τα στρατόπεδα όμως δεν είναι ξεκάθαρα και οι σεναριακές ευκολίες απουσιάζουν: Η Ζώνη δεν αντιπαραθέτει μόνο πλούσιους και φτωχούς, αλλά και όλες τις ενδιάμεσες κατηγορίες, ανάλογα με την αγαθότητα των προθέσεών τους. Εντός των τειχών τα εξιλαστήρια θύματα δεν είναι απαραίτητα οι μη έχοντες. Υποπτοι πλούσιοι αστυνομεύονται και οι αντιδραστικοί περιθωριοποιούνται, ενώ όλοι οι υπόλοιποι παραδίδονται στη μαζική υστερία του τιμωρού, αναζητώντας μετά μανίας τον τελευταίο ζωντανό εισβολέα.

Η ψυχρή φωτογραφία σε συνδυασμό με την εξαιρετική καλλιτεχνική διεύθυνση του Αντόνιο Μουνοχιέρο που εκμεταλλεύεται πάσης φύσεως διαθέσιμους χώρους για να αναπαράγει την αποκλεισμένη κοινότητα της Ζώνης, δεν αφήνουν το εγχείρημα να στραβοπατήσει ούτε στιγμή.

Απόλυτα συγγενικό με το εξίσου ανατριχιαστικό «Εκτος Ελέγχου» του Τζ. Γκ. Μπάλαρντ, όπου μια πανομοιότυπα μαντρωμένη κολεκτίβα πλουσίων βρίσκει τον δάσκαλο της στα αιμοσταγή χέρια των ψυχρών έφηβων που μεγάλωσε, εδώ η απειλή μπορεί να είναι εξωτερική, αλλά οι εσωτερικές αντιδράσεις είναι που σου κόβουν την ανάσα μέχρι τελευταία στιγμή.

Δ.Π.