Η διασημότερη από τις πρώτες ταινίες του Νεοϋορκέζου σκηνοθέτη βρίθει σκηνών κωμικής ιδιοφυϊας, βασισμένης περισσότερο σε υπερρεαλιστικές, χιουμοριστικές καταστάσεις και λιγότερο σε λεκτικά διανοούμενα αστεία (σήμα κατατεθέν του Αλεν από τα επόμενα, ωριμότερα πονήματά του). Πάσχει όμως από ανισορροπία, καθώς δεν είναι όλα τα κεφάλαιά της εξίσου εύστοχα, καλόγουστα ή ανθεκτικά στο πέρασμα του χρόνου.

Οικτρή απογοήτευση για όσους είδαν απλά φως (τον «πολλά» υποσχόμενο τίτλο) και μπήκαν, το φιλμ έχει διατηρηθεί στη μνήμη χάρη στο σπουδαίο ερμηνευτικό κατόρθωμα του Γουάιλντερ (που ως Δρ. Ρος σε πείθει πως, ναι, ερωτεύτηκε σφόδρα ένα πρόβατο!), στο γιγάντιο γυναικείο στήθος που τρομοκρατεί τους κατοίκους της επαρχίας και στον Αλεν που δίνει υπόσταση σε ένα ανασφαλές σπερματοζωάριο, το οποίο φοβάται ότι σε περίπτωση αυνανισμού, θα καταλήξει στο ταβάνι.

Ιωάννα Παπαγεωργίου