Στις 23.30 ο frontman κάνει τσιγάρο με τους fan έξω από το venue σάν ένας νέος Gallagher... χαλαρός και cool όσο πρέπει, αλλά με τον αέρα εκείνον που δίνει σε ένα περαστικό το δικαίωμα να καταλάβει οτι αυτο το παιδί δεν είναι απλο μέλος μιας παρεας, είναι αυτός που έχουν έρθει όλοι να δουν. Με το στυλάτο σακάκι και το brit pop μαλλί, αστειευόμαστε μέχρι να μπούμε και αν το καλοσκεφτεί κανείς, είναι μία σουρεάλ στιγμή που όμως ο Μιχάλης Κεχαγιάς την κάνει να φαντάζει σαν το πιο απλό πράγμα του κόσμου.

Κι όλα αυτά στον Σταυρό. Στο μαγαζί που έχει φιλοξενήσει τα πιο αγαπημένα μας ονόματα στα πιο αξέχαστα live. Εκεί εμφανίστηκαν χθες -και για λίγες ακόμη εμφανίσεις κάθε Τρίτη- οι Lexicon Project, η Joanna Drigo, με συμμετοχή της Ισμήνης Πεπέ και με εμφάνιση έκπληξη του Μίλτου Πασχαλίδη.

Ο Μιχάλης άρχισε να τραγουδάει και εγώ αναρωτιομουν αν η φωνη που ειχα ερωτευτει στο αλμπουμ, θα με απογοητευσει ... Μια σκέψη που κρατησε μονο μερικα κλασματα δευτερολέπτου... οσο παίρνει να την κάνεις. Είναι ακόμη καλύτερος στα live! Και εγω είμαι ακόμη εδώ να απορώ...'πού ήταν αυτή η φωνή τόσα χρόνια...'

Παρατηρώντας τα μέλη της μπάντας ένα ένα μπορούσε κανείς να επισημάνει το ταλέντο τους, να το δει να κυλάει από τα δάχτυλά τους πάνω στις χορδές και στα τύμπανα... αλλά μπορουσε και να δει πόσο καλά περνάνε onstage - ενδεχομένως μάλιστα και εκτός σκηνής, γιατι δείχνουν να είναι ένα καλό ροκ 'παρεάκι'.

Στη σκηνή μοιράζονται όλοι μαζι αυτό που ζουν εκεί πάνω ένας ένας. Μεγάλη υπόθεση να καταφέρνεις να το δείξεις αυτό. Οχι μόνο να το ζεις, αλλά και να το μεταδίδεις. Κι όλα αυτά σε ένα ΥΠΕΡπακέτο φρέσκου ήχου και ροκ μελωδιών, με την ερωτική φωνή του Μιχαλη να ερμηνεύει Μάλαμα, Cure, Παυλίδη, Nirvana και να μπλεκει ό,τι γουστάρει κάνοντάς το με αυτόν τον μυστήριο δικό του τρόπο, να δείχνει σαν κάτι απολύτως φυσικό. Η θεατράλε παρουσία του με τη ροκ συμπεριφορά που έρχονται να ντύσουν την φωνή του, κάνουν το αποτελεσμα original και καθαρό. Το γκρουπ αυτό χαίρεσαι να το ακούς. Χαίρεσαι να τους μιλάς, χαίρεσαι να τους κοιτάς. Οι στιχοι και οι μουσικές τους, το κάνουν ακόμη πιο εύκολο. Τους διακρίνουν. Όχι σα σκιές στο φως. Τους προβάλλουν, σα δεσμη φωτός στο σκοτάδι.
Και είναι αυτές οι μουσικές που σου δίνουν εισιτήριο να βολτάρεις στις αναμνήσεις σου και να ταξιδέψεις μόνος ή με παρέα.. Και στο δίνουν first class... ενδεχομένως και χωρίς επιστροφή.

Ο δικός μου Χαβιέ Μπαρδέμ ήρθε για να μείνει. ;-)

Ανδρέα σ ευχαριστώ για την πρόσκληση. Αναστασια για τη φροντίδα ;-) , Πάττυ για την παρέα.

Lexicon, thank you for the music...!
Ο 'χειμώνας' ξεκίνησε.. 'Ας κάνουμε έρωτα πια'.

Ε.Σ.

YΓ. Η Ισμήνη Πεπέ, δινει σάρκα και οστά σ αυτό που πολύ απλά λέμε 'κλέβει την παράσταση'. Φωνάρα, τσαμπουκάς, αυθεντική ροκ σκηνική παρουσία και φωνή που βγαίνει και σου δίνει μια σφαλιάρα για να ξεχάσεις ό.τι θηλυκό είχες ακούσει μέχρι τώρα και νόμιζες ότι ήταν καλό... Εύγε!