Ο Leonard Cohen, η Kate Bush με τον Peter Gabriel, οι Depeche Mode, ο Paul Anka,η Dusty Springfield, οι Beatles, οι Velvet Underground μαζί με διάφορους άλλους φίλους τους ανέβηκαν νοερά στη σκηνή του Μικρού Παλλάς λίγο διαφορετικοί.
Ήταν «καλεσμένοι» του Βασιλικού των Raining plaisure, αφού διασκεύασε κομμάτια τους μέσα σ’ ένα σκηνικό μιας άλλης εποχής κάνοντας μαγικά με τη φωνή και τις συνθέσεις του. Όταν βλέπεις τέτοιες συναυλίες συνήθως νομίζεις ότι δε σου βγαίνει να γράψεις τίποτα γιατί πολύ απλά νιώθεις τέτοια φόρτιση κι είσαι τόσο γεμάτος που δε θες να το χαλάσεις.
Στο συγκεκριμένο live για την παρουσίαση του δίσκου του Vintage (vol.1) τα χεις ζήσει όλα μέσα σε δύο ώρες. Ο Βασιλικός σ' έχει απογειώσει, σ' έχει εκτοξεύσει όσο πιο ψηλά γίνεται, σ' έχει κάνει να ζητάς χαρτομάντηλα απ τον διπλανό σου. Είναι από τις περιπτώσεις που βγαίνεις έξω και είσαι ακόμα σ’ έναν άλλο κόσμο πιο ωραίο, πιο ρομαντικό, που όλα είναι πιο έντονα από την πραγματικότητα.
Εκεί που ζεις καταραμένους έρωτες λέγοντας πως the look of love is in your eyes φορώντας το famous blue raincoat , μιλάς για all tomorrow’s parties, κοιτάς κάποιον και του φωνάζεις με όλη σου τη δύναμη you are my destiny, πιστεύεις ότι the greatest thing you’l ever learn is to love and be loved on return , γυρνάς like a circle in a spiral και προχωράς ανέμελος τραγουδώντας dream a little dream of me.
Καλό ταξίδι!
Κική Παπαδοπούλου
Μία μικρή σκηνή γεμάτη μουσικά όργανα. Στο βάθος της δεσπόζει μία «ασημένια», σχεδόν, χριστουγεννιάτικη βροχή πάνω στην οποία ο φωτισμός κάνει θαύματα. Αριστερά και δεξιά αρωματικά στικ οριοθετούν τον μικρόκοσμο της μπάντας του Βασιλικού.
Σ΄αυτό το ψυχεδελικά ατμοσφαιρικό σκηνικό του Μικρού Παλλάς απολαύσαμε την καινούρια δουλειά του άλλοτε τραγουδιστή των Raining Pleasure και ταξιδέψαμε μαζί του στις μελωδίες του Vintage, της πρώτης solo δουλειάς του.
Θρύλοι του παγκόσμιου μουσικού στερεώματος, από τον Λέοναρντ Κοέν, τον Πολ Ανκα, τους Μπιτλς και τον Τζον Λένον έως τους Depeche Mode, παρέλασαν στη δίωρη παράσταση του "Vintage". Πανέμορφες διασκευές της αγγλόφωνης μουσικής σκηνής, βγαλμένες κυρίως από τις δεκαετίες του 60 και του 70, μοναδικά ερμηνευμένες σε μία ως επί το πλείστον κλειστοφοβική και εκ των έσω παράσταση, έβαλαν ανεμόμυλους στο μυαλό μας («The Windmills of Your Mind») και μας βύθισαν νοσταλγικά στο ρομαντισμό των εφηβικών μας χρόνων.
Σε αντίθεση με το πρώτο, το δεύτερο μέρος ήταν εμφανώς πιο εξωστρεφές (αν και θα μας άρεσε περισσότερο να κυλήσει όλη η παράσταση με την εσωστρεφή δυναμική που ξεκίνησε), καθώς τότε, μετά από μία περίπου ώρα, ο Βασιλικός απευθύνθηκε για πρώτη φορά στο κοινό. Μοναδικό αρνητικό της βραδιάς στάθηκε ο αφηγηματικός λόγος ανάμεσα στα τραγούδια που μας ξένισε αρκετά, όχι τόσο στο πρώτο μέρος, καθώς εκεί παρέπεμπε σ' ένα εσωτερικό διάλογο του τραγουδιστή με τον εαυτό του, όσο στη συνέχεια όπου υπήρχε διάλογος με το κοινό.
Γεωργία Οικονόμου
