Ο Δώρος Δημοσθένους εχει ετοιμάσει μία εξαιρετική παράσταση στον Πυρήνα, που ξεκίνησε το Σάββατο 20 Φεβρουαρίου... Θα έχουμε δυστυχώς την ευκαιρία να τον απολαύσουμε μόνο για 4 βραδυές. Πρόκειται για έναν από τους καλύτερους νέους ερμηνευτές που έχουν εκτιμήσει οι σπουδαιότεροι σύγχρονοι συνθέτες, με ένα συνδυασμό χιούμορ, φρεσκάδας, μουσικού ενστίκτου και εκλεκτικού γούστου, που έχει στήσει μια παράσταση όπου το χτες γίνεται σήμερα...
Απολαύστε την συνέντευξη που μας παραχώρησε.
Ε.Σ.
"Δέκα και μισή, στην Αθήνα βράδυ"... Mία ξεχωριστή, ?κινηματογραφική?, μουσική παράσταση με τραγούδια που ξεπηδούν από εικόνες, τραγούδια από το νέο άλμπουμ και τραγούδια που ενώνουν το χτες με το σήμερα. Θέλετε να μας μιλήσετε γι αυτή την ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα παράσταση που παρουσιάζετε στον Πυρήνα?
Η ιδέα ξεκίνησε από μια υποσυνείδητη ανάγκη επιστροφής. Κι από το ότι στην εποχή μας νιώθω ότι έχουν γίνει όλα και τίποτε καινούργιο δεν έχει ξεπηδήσει που να «πιάνει» τον κόσμο και ταυτόχρονα να νιώθεις πως θα μείνει για χρόνια, όπως τα παλιά τραγούδια. Κι από μια ανάμνηση. Επειδή γεννήθηκα κοντά σ’ έναν κινηματογράφο (στο σινέ Ριάλτο της Λεμεσού) πολλά τραγούδια τα άκουγα και τα έμαθα από κει. Όπως ένα καλοκαίρι στην ταινία Fun in Acapulco, όπου είδα τον Πρίσλεϋ και μου έκανε την πρώτη εντύπωση... Κι έτσι πήγα πίσω στην εποχή που η μουσική ακουγόταν στον κινηματογράφο και τα πρώτα τραγούδια τα ακούγαμε από τις ταινίες. Φτιάχτηκε ένα πρόγραμμα, με μια αναδρομή από το χτες στο σήμερα με τραγούδια που με συγκινούν από το Puttin’ on the Ritz ως τον Τσιτσάνη, τον Παπαϊωάννου και τον Μπάμπη Μπακάλη, κι από την επιθεώρηση και τα κατοχικά τραγούδια, τα λαϊκά και τα αρχοντορεμπέτικα μέχρι Σαββόπουλο, Λάγιο...
Γιατί μόνο 4 παραστάσεις?
Ήταν η πρώτη μου δοκιμή. Την ξεκίνησα στη μουσική σκηνή «Πυρήνας» και καθώς οι παραστάσεις θα συνεχίζονται θα εξελίσσονται και στο χρόνο.
Δεκαπεντάχρονη πορεία στα μουσικά πράγματα, αλλά το πρώτο προσωπικό cd κυκλοφόρησε πέρυσι? Δε θέλατε νωρίτερα ή δεν έτυχε νωρίτερα?
Έτυχε αλλά όχι όπως το φανταζόμουν. Αυτή ήταν η στιγμή του.
Ο τίτλος One For The Road, παρόλο που αναφέρεται σε ποτό, εμένα με έκανε να θέλω να αγοράσω το δίσκο και να τον ακούσω στο αυτοκίνητο... Ταξιδεύοντας. Όπως κι έγινε. Ήταν (και) αυτός ο στόχος σας ή κάτι άλλο είχατε στο μυαλό όταν επιλέγατε αυτόν αντί κάποιον άλλον για το "βάπτισμα" του δίσκου?
Ο δίσκος One For The Road μπορεί και να σε ταξιδέψει. Είτε για να φύγεις... Είτε σαν μια προτροπή για να ξεκολλήσεις επιτέλους, με ένα τελευταίο για το δρόμο. Κι έχει να κάνει με αυτό το δίλημμα, αν θα συνεχίσεις αυτό που κάνεις ή αν θα αλλάξεις δρόμο.
Το 1998-1999 είχατε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο μιούζικαλ Grease που ανέβηκε στο θέατρο Βέμπο στην Αθήνα. Θα το ξανακάνατε? Τρέχει και το μιούζικαλ στο αίμα σας?
Υπήρχε αυτό στο μυαλό μου από την Κύπρο ακόμα. Όταν ήρθα στην Αθήνα και υπήρξαν όλα τα δεδομένα, η παραγωγή ήταν ίδια με την αγγλική, όπως και ο σκηνοθέτης και ο χορογράφος είχα την περιέργεια να το δοκιμάσω. Υπό αυτές τις συνθήκες θα το ξανάκανα.
Τα τελευταία χρόνια έχουν εμφανιστεί πολλά νέα παιδιά στο χώρο. Έχετε ξεχωρίσει κάποιες φωνές?
Πάρα πολλές φωνές. Φτάνει αυτό;
"Η αγάπη θέλει κότσια" ? Πολλά? :-)
Τη Δευτέρα σε στενεύει και την Τρίτη περισσεύει... Δεν ξέρω αν πραγματικά θέλει κότσια, αφού κι αυτή είναι μια ανάγκη.
Πώς αντιλαμβάνεστε την κατάσταση σήμερα στο τραγούδι? Η μουσική βιομηχανία θεωρείτε ότι εξελίσσεται ή χειροτερεύει?
Πάντα έτσι ήταν τα πράγματα. Ο Πάνος Γαβαλάς το ΄54, τότε που πρωτομπήκε σε εταιρεία έλεγε: «Τα πρώτα εφτά τραγούδια που είπα σε δίσκο δεν πιάσανε, και με πετάξανε ενάμισι χρόνο έξω από την εταιρεία». Εγώ σήμερα λέω ένα δικό του τραγούδι στην παράσταση και μας πονάει όλους.
Τι σας απογοητεύει στους ανθρώπους? ...Και τι στους μουσικούς?
Η υποκρισία και το γλείψιμο. Στους μουσικούς δεν ξέρω, είμαι ένας από αυτούς.
Αν είχατε την ευκαιρία να βάλετε ένα μόνο cd να παίξει σε όλα τα σχολεία της Ελλάδας στο πλαίσιο ενός υποτιθέμενου μαθήματος Μουσικής Εκπαίδευσης ποιο θα ήταν αυτό?
Θα τους έβαζα διάφορους ήχους που σιγά σιγά αρχίζουν να γίνονται μουσική.
-Η παράσταση του Δώρους Δημοσθένους στον Πυρήνα, «Δέκα και μισή, στην Αθήνα βράδυ» συνεχίζεται για 3 ακόμη Σάββατα, 27 Φεβρουαρίου και 6 & 13 Μαρτίου.
-Την Τρίτη 2/3 ο Δώρος Δημοσθένους παραθέτει τον Μουσικό Δείπνο του και προβάλλεται η ταινία Breakfast at Tiffany’s του Μπλέικ Έντουαρντς, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων Κιν/φος και Μουσική, στις 8.30 μ.μ. στον κινηματογράφο ΤΡΙΑΝΟΝ (Κοδριγκτώνος 21).
