Ο Απόστολος Ρίζος συναντάει επί σκηνής τους καλλιτεχνικούς του συγγενείς και μερικές από τις σημαντικότερες φωνές των τελευταίων χρόνων στο ελληνικό τραγούδι. Με αυτή την ευκαιρία μας έδωσε μία γλυκιά, ανθρώπινη συνέντευξη την οποία δεν έχετε παρά να απολαύσετε αμέσως...

Από την Εβελίνα Σαρρή

Έξι εμφανίσεις Δίπλα στο Ποτάμι, παρέα με σημαντικούς μουσικούς...
Νατάσα Μποφίλιου, Υπόγεια Ρεύματα, Ρίτα Αντωνοπούλου, Μάρθα Φριντζήλα και Γιάννης Χαρουλης.. Πώς έγινε η επιλογή των καλεσμένων σας? Είναι άνθρωποι που εκτιμάτε, είναι καλοί συνάδελφοι, είναι καλοί φίλοι..?
Είναι όλα αυτά, αλλά κυρίως είναι άνθρωποι που μαζί τους νιώθω συγγενείς καλλιτεχνικά. Επιπλέον, πιστεύω ότι είναι μερικές από τις σημαντικότερες φωνές των τελευταίων χρόνων στο ελληνικό τραγούδι.

Τι θα θέλατε να μας μείνει από τις φετινές παραστάσεις στο Δίπλα στο Ποτάμι?
Θα'θελα να βρει ο καθένας αυτό που περιμένει από μια βραδιά που τον πρώτο λόγο έχουν τα τραγούδια ? όχι τα πρόσωπα.

Υπάρχει ένας κεντρικός άξονας στις παραστάσεις? Τώρα και γενικά.. καταλήγετε σε μία ιδέα κάθε φορά πάνω στην οποία θα βασιστεί κάθε νέο πρόγραμμα ή βγαίνει αυθόρμητα και διαφορετικά η κάθε νύχτα?
Κάθε βράδυ Δίπλα στο Ποτάμι, θα είναι διαφορετική η παρέα, με άλλες κουβέντες, και άρα άλλα τραγούδια.Κεντρικός άξονας, θα είναι κάποια από τα καινούργια μου τραγούδια, τραγούδια από τις συνεργασίες μου με τον Νίκο Ζούδιαρη «Ένας κύκνος κλαίει», και «Φυσαλίδα», και φυσικά επιλογές άλλων δημιουργών που αγαπάω εγώ και οι καλεσμένοι μου. Σε κάθε περίπτωση ο ρόλος του κάθε καλεσμένου και η συμβολή του στο πρόγραμμα θα είναι ουσιαστική, όμως αυτές οι συναντήσεις αναμένεται να έχουν πολλές απρόβλεπτες στιγμές, γι' αυτό και τις περιμένουμε και οι ίδιοι με ανυπομονησία.Επί σκηνής λοιπόν η συνέχεια, όχι με διάθεση πασαρέλας αλλά με διάθεση για παιχνίδι!

Ετοιμάζετε ένα δίσκο με δικά σας τραγούδια (στίχους-μουσική). Θέλετε να μας μιλήσεις λίγο γι'αυτό το νέο υλικό;
Ο τίτλος αυτής της δουλειάς θα είναι "Τι είδες που δεν είδα εγώ" και προέρχεται από ένα στίχο που βρίσκεται σε ένα από τα κομμάτια. Είναι ένα θεματικό άλμπουμ με επίκεντρο μια ερωτική σχέση. Αν δεν ήταν τραγούδια, θα μπορούσαν να είναι σκηνές μιας ταινίας με θέμα το χρονικό ενός έρωτα: Το πρώτο βλέμμα, η επιθυμία και η αμφιθυμία, ο φόβος, η διεκδίκηση, η πτώση και η επίπτωση, το τέλος. Αν υποθέσουμε ότι υπάρχει τέλος κι αρχή στη ζωή. Κάθε τραγούδι είναι και μια σκηνή της ιστορίας, όχι με ημερολογιακή σειρά, αλλά σε μια ατμόσφαιρα παραζάλης και με διάθεση αυτοκριτικής περισσότερο, παρά απολογισμού. Η ηχογράφηση ολοκληρώθηκε πριν από λίγες ημέρες με τη βοήθεια μιας παρέας εξαιρετικών μουσικών, που με τους περισσότερους παίζουμε μαζί και στις live εμφανίσεις μου: το Θοδωρή Μακαρούνη στα τύμπανα, το Γιάννη Βουτσινά στο μπάσο και το Βαγγέλη Παρασκευαϊδη στο βιμπράφωνο. Είναι ένα διαφορετικό υλικό σε σχέση με τις συνεργασίες μου με το Νίκο Ζούδιαρη στα άλμπουμ Ένας κύκνος κλαίει και Φυσαλίδα, ταυτόχρονα όμως συνδέονται μέσα μου, διότι μέσα από αυτή τη μουσική διαδρομή αλλά και την προσωπική συναναστροφή μου με το Νίκο, ένιωσα πως αυτά που μας συγκινούν βαθιά, είναι αυτά που πραγματικά μας αφορούν και ίσως μπορούν να αγγίξουν και άλλους.
Τα τελευταία χρόνια έχουν εμφανιστεί πολλά νέα παιδιά στο χώρο. Έχετε ξεχωρίσει κάποιες φωνές?
Εκτός απο τους καλεσμένους μου στο Δίπλα στο Ποτάμι, ξεχωρίζω τη Μαρία Παπαγεωργίου, τον Αλέξανδρο Εμμανουλίδη όπως και την Μαρία Λούκα και τη Δανάη Παναγιωτοπούλου, όχι μόνο για τις φωνές και την ερμηνεία τους, αλλά και για τα τραγούδια που γράφουν. Για αυτά που θέλουν να μας πουν.

Πώς αντιλαμβάνεστε την κατάσταση σήμερα στο τραγούδι? Η μουσική βιομηχανία θεωρείτε ότι εξελίσσεται ή χειροτερεύει?
Διανύουμε μια μεταβατική περίοδο. Δεν πιστεύω ότι πάει προς το χειρότερο. Οι δρόμοι και οι επιλογές είναι σήμερα περισσότερες - αν και όχι απαραίτητα πιο ασφαλείς. Όμως, δεν είναι πια αναγκαστικό να περάσει κάποιος από τις συμπληγάδες γιγαντιαίων εμπορικών συστημάτων. Είτε λόγω συνειδητότητας, είτε ακολουθώντας τη ροή της ευρύτερης τάσης δικτύωσης, τα δεδομένα της μουσικής βιομηχανίας επαναπροσδιορίζονται. Ανακαλύπτονται και ανοίγονται τρόποι έκφρασης πιο άμεσοι και διαπροσωπικοί. Ξαναφτιάχνονται παρέες με τα άλλα παιδιά της γειτονιάς και βγαίνουν για παιχνίδι στο δρόμο.

Σε τί είστε επιρρεπής?
Στην κιθάρα μου.

Μία αγαπημένη ξένη και μία αγαπημένη ελληνική φωνή... ?
Nina Simone και Μαρίκα Νίνου.

Τι σας απογοητεύει στους ανθρώπους? ...Και τι στους μουσικούς?
Η αχαριστία, η ακαμψία, το τι (δεν) είναι αυτονόητο για τον καθένα... Στους μουσικούς ;; Όταν καταντήσουν να μιλάνε μόνο για λεφτά!

Συμπληρώστε τις προτάσεις
Ο Απόστολος
Τρελαίνεται... ή
Νοσταλγεί...δε νοσταλγεί, θυμάται
Ταξιδεύει... με την πρώτη ευκαιρία
Δεν αντέχει.. το πολύ κρύο
Νιώθει ευτυχισμένος... τώρα

Αν είχατε την ευκαιρία να βάλετε ένα μόνο cd να παίξει σε όλα τα σχολεία της Ελλάδας στο πλαίσιο ενός υποτιθέμενου μαθήματος Μουσικής Εκπαίδευσης ποιο θα ήταν αυτό?
Ευκαιρία θα 'τανε αυτό;;; Θα ήταν αδύνατο να βρεθεί μόνο ένα! Εύκολο το 'χεις να χωρέσεις τον ωκεανό σε μια στάλα;