ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ: Ελένη Τσαλιγοπούλου, Γιώτα Νέγκα, Ανδριάνα Μπάμπαλη. Τα κορίτσια αντεπιτίθενται στα προγράμματα σκέτης τεστοστερόνης και το καίνε το μαγαζί. Διότι ως γνωστόν, αφ’ ενός «της γυναίκας η καρδιά είναι μια άβυσσος/ ποτέ κόλαση και πότε ο παράδεισος» και αφ’ ετέρου, ποιανού η καρδιά βαστάει να μην πει και μάμπο, και τσα-τσα και χάλι γκάλι (όταν έχει μια τούρμπο ορχήστρα που μπορεί να τα κάνει όλα) χωρίς να εγκαταλείψει τον Άκη Πάνου, τον Κραουνάκη (στα ματζόρε και στα μινόρε τραγούδια του) ή τον Καζαντζίδη.
Και πως να μην περάσεις καλά όταν η κάθε μία από τις τρεις κυρίες εκπέμπει το προσωπικό και ιδιαίτερο ‘σήμα’ της και το πρόγραμμα που έχουν φτιάξει έχει στοιχεία και από το χαρακτήρα και τον τρόπο έκφρασης της καθεμιάς;
Καλοτραγουδισμένα είναι όλα εδώ μέσα. Αυτό που πετάει της φλόγες όμως, είναι η ορχήστρα, που εκσφενδονίζει ρυθμούς και πεταρίζει μελωδίες και κάνει όλα τα φώτα κι όλα τα χρώματα να λάμπουν. Μπράβο τους!

ΠΡΙΝ ΠΑΣ
ΤΗΛΕΦΩΝΟ: 210-34.76.316
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: Πέτρου Ράλλη 18
ΕΝΑΡΞΗ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ: 23:30

ΤΙΜΕΣ
Εισιτήριο με ποτό στο μπαρ: 15 ευρώ
Φιάλη Ουίσκι/4 άτομα: 120 ευρώ (κομπλέ)
Φιάλη κρασί/2 άτομα: 60 ευρώ (κομπλέ)

Ήμουν κι εγώ εκεί...
Πέρασα καλά, σου λέω. Κι ας κρύωνα διότι με είχαν βάλει να καθίσω σε ένα σημείο της αίθουσας που φύσαγε, δυστυχώς, κυριολεκτικώς.
Αλλά ακόμη και με παγωμένα δάχτυλα και πόδια, τα διψασμένα για καλούς ήχους και τραγούδια αυτιά μου κατάφεραν να διατηρηθούν ζεστά, τεντωμένα και καλοπροαίρετα (χα).
«Ροζα, Ρόζα Ροζαλία
Πάμε μαζί στη συναυλία
Ν’ ανθίσει μ’ όλα τα βιολιά
Μια ροζ μεγάλη βυσσινιά
Στο πρώτο μας φιλί»
Με αυτήν την πρόσκληση ανοίγει το πρόγραμμα και πώς να πεις «Όχι, ευχαριστώ δεν θα πάρω»;
Πήρα λοιπόν..
Ενέργεια και ..ανελέητο φλερτ από την Ελένη Τσαλιγοπούλου.
Παράπονα και βάσανα μεγάλης λαϊκής τραγουδίστριας, από τη Γιώτα Νέγκα.
Κομψότητα, λεπτότητα και ακρίβεια στην ερμηνεία από την ιδιαίτερη ‘περίπτωση’ που λέγεται Ανδριάνα Μπάμπαλη.
Και προσεκτικά διαλεγμένα τραγούδια. Ένα κι ένα. Από τα πρώτα που έχει πει η κάθε μία από τις τρεις κυρίες, μέχρι τα πιο πρόσφατα. Κι άλλα τραγούδια, πολλά τραγούδια που λένε άλλα σε ντουέτο, άλλα σόλο και άλλα κι οι τρεις μαζί.
Κι ορχήστρα από πίσω να περνάει φυσώντας (μεταφορικώς), από τον dance ηλεκτρονικό προγραμματισμένο ήχο, στον λαϊκό γεμάτο σεβντάδες και μεράκια, κι από εκεί στα μάμπο, στα λάτιν και στα ρετροαθώα κομμάτια στα οποία αδυνατείς να «κάνεις αντίσταση», διότι σε παρασύρουν σε μια απελευθερωτική ξεγνοιασιά.
Να μην ξεχάσω και τις δύο α καπέλα ερμηνείες της Τσαλιγοπούλου, που δηλώνει αμετανόητη ανατολίτισσα.
Είναι χωρισμένο σε κεφάλαια αυτό το πρόγραμμα το καθένα εκ των οποίων έχει το δικό του λόγω ύπαρξης. Στο τέλος αυτά τα διαφορετικά κεφάλαια σε αφήνουν με μια αίσθηση πληρότητας σαν να έχεις διαβάσει μόλις ένα ωραίο μυθιστόρημα με πολλές ανατροπές στην πλοκή.
Άκουγα χτες τους μουσικούς να αγιάζουν τον αέρα με αγαπησιάρηδες ήχους και συγχορδίες και σκεφτόμουν ότι, πρώτον, στην Ελλάδα έχουμε πολλούς ευλογημένους μουσικούς, και, δεύτερον, ότι άμα ξαναπάω σε πρόγραμμα που δεν βγάζει μουσικό νόημα και είναι ηχητικώς ανερμάτιστο θα σηκώνομαι να φεύγω.
Μεγάλα λόγια.
Τι άλλο θέλεις να σου πω γι’ αυτό το πρόγραμμα; Πώς περνάει από τη Βέμπο, στην «Σουλτάνα τη Φωφώ» κι από εκεί στους Pink Martini, στο «Κι ύστερα λένε πως φταίει ο φονιάς»(!), ή στο «Τα πήρες όλα κι έφυγες»;
Το άκουγα να πηγαίνει από τη μια μεριά στην άλλη κι όλο έστηνα αυτί για να το ‘συλλάβω’ να κάνει ατοπήματα ή να χάνει το συνεκτικό ιστό του. Ματαίως περίμενα..
Εδώ κάποιος τα έχει σκεφτεί και τα έχει οργανώσει αισθητικώς τα πράγματα.
Αποτέλεσμα;
Πέρασα ωραία, σου λέω.

Τελικά αξίζει να πάω;
Πάλι άρχισες τις ηλίθιες ερωτήσεις. Αφού μια ώρα γράφω για να σου πω ότι εδώ, τα οιστρογόνα ελέγχονται και διοχετεύονται σε σωστές δόσεις προς το κοινό. Κι όπως θα διαπιστώσεις όταν πας, κάποια στιγμή το πρόγραμμα γίνεται και.. θρίλερ διότι σε κρατάει στην άκρη της καρέκλα σου να περιμένεις, γεμάτος περιέργεια ν’ ακούσεις ποιο τραγούδι θα πουν μετά..;
Εξ ου και σου προτείνω να πάρεις απόψε ένα ταξί και αντί για «Πήγαινέ με όπου θέλεις ταξιτζή», να του δώσεις ακριβή οδό και αριθμό, μη μου βρεθείς σε κανένα σκυλομάγαζο πολυτελείας της περιοχής διότι την έβαψες μωρό μου.
Το να φεύγεις από τόπους διασκέδασης κουφός και άφραγκος δε λέει..

ΟΙ ΜΟΥΣΙΚΟΙ & Ο ΗΧΟΣ:
Ο ήχος ήταν αριστούχος, τα συγχαρητήριά μου στο Γιώργο Καρυώτη.
Η ορχήστρα κι ένας-ένας οι μουσικοί ήταν Α_ΠΟ_ΛΑΥ_ΣΗ και βάλσαμο για τα αυτιά μου.
Τι ωραία που περνάω όταν οι ενορχηστρώσεις έχουν νόημα και είναι εμπνευσμένες από τα τραγούδια, τις μελωδίες και την ουσία των πραγμάτων.
Απίθανο ρυθμικό section [από ένα Grammy θα απονείμω αμέσως στους κυρίους Γιάννη Πλαγιανάκο (μπάσο ηλεκτρικό και όρθιο), Σταύρο Αλεξόπουλο (πολλά κρουστά & σωματική δόνηση.. σύγκορμη) & Βαγγέλη Καλαμάρα (Τύμπανα, με μία λέξη άψογα)], το οποίο παρήγε ρυθμούς ρολαριστούς, κουρδισμένους στην εντέλεια και με επιβλητικές βαθιές νότες που μπορούσαν να εκφράσουν και να ανακουφίσουν τους αναστεναγμούς σου.
Πλήκτρα, ενορχηστρώσεις: Άκης Κατσουπάκης
Τη δουλειά του Άκη Κατσουπάκη την παρακολουθώ χρόνια, και κάθε φορά που την ακούω εντυπωσιάζομαι περισσότερο.
Ένας πιανίστας κομψός & ευαίσθητος που ξέρει τι θα πει απαλότητα, χιούμορ, λυρισμός και αισθαντικότητα.
Οι ενορχηστρώσεις του ήταν για κάνα δυο Grammy και δεδομένου ότι το πρόγραμμα διασχίζει καθέτως και οριζοντίως όλους τους ήχους που υπάρχουν, από τα electronic μέχρι τα βαριά λαϊκά κομμάτια δεν έπιασα ούτε ένα τόσο δα «παράπτωμα».
Ενορχηστρωτής δηλαδή που ξέρει να ‘διαβάζει’ τα τραγούδια να κατανοεί την ουσία τους και να τα αναδεικνύει με σεβασμό και αγάπη. Ειλικρινά δεν έχω λόγια για την ευφυΐα και την ευαισθησία που εξέπεμπαν οι ‘ορχήστρες’ του. Σ’ αυτό το πρόγραμμα έχει δώσει τα ρέστα του.
Κιθάρες, φωνή, χιούμορ: Γιάννης Κωνσταντινίδης
Μπορεί να σε κάνει να διασκεδάζεις και μόνο που τον βλέπεις «αραχτό» να κοιτάζει με το πονηρό μάτι δεξιά κι αριστερά. Οι χαλαρά παιγμένες κιθάρες του είχαν εξαιρετικό ρόλο και όσο για τη φωνή.. δεν έχω λόγια. Τι ..«ερμηνεία», τι.. «βάθος», τι ..«ηχόχρωμα». Κατ’ ευθείαν για τη λυρική είναι αυτό το ατομάκι. [Για το μπαλέτο..]
Μπουζούκι: Βαγγέλης Μαχαίρας
Πάντα λιτός, ουσιαστικός, δεξιοτέχνης, βαθιά λαϊκός και μέγας. Ακορντεόν: Ντίνος Χατζηϊορδάνου
Άριστα δέκα για την σωστή χρήση του ακορντεόν και για το παίξιμο με χαμόγελο και δεξιοτεχνία.
ΦΩΤΑ: Γιώργος Τέλλος
Υπήρξαν στιγμές που οι φωτισμοίτου Γιώργου Τέλλου μεταμόρφωσαν τον κρύο χώρο σε τόπο εξαίσια καλλιτεχνικό. Επίτευγμα!
ΗΧΟΣ: Γιώργος Καρυώτης (έξω), Ηλίας Τρικλής (μέσα)


Γεωργία Λαιμού.
Ησουν κι εσύ εκεί; Πες μου τι είδες μ' ένα mail...: [email protected]