"Και συνέβαινε καμιά φορά αυτό που συμβαίνει τώρα: Ο Ζωρζ Ζερφώ τρέχει με το αμάξι του στον εξωτερικό περιφερειακό. Μπήκε στην Πορτ ντ' Ιβρύ. Είναι δύο και μισή το πρωί, ίσως τρεις και τέταρτο. Αρκετοί οδηγοί είναι μεθυεμένοι.
Ο Ζωρζ Ζερφώ είναι. Εχει πιει πέντε μπέρμπον 4 Roses. Επίσης, πριν από τρεις ώρες περίπου, ήπιε δύο χάπια ισχυρού βαρβιτουρικού. Το ότι τα ανακάτεψε δεν τον νύσταξε, αντίθετα του προκάλεσε μια τεταμένη ευφορία που κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή να μετατραπεί σε οργή ή σε ένα είδος μελαγχολίας, κατά κάποιον τρόπο τσεχοφικής και κυρίως πικρής, που είναι ένα συναίσθημα ούτε πολύ ανδρείο ούτε ενδιαφέρον.
Ο Ζωρζ Ζερφώ τρέχει με 145 χιλιόμετρα την ώρα. Μέσα από δύο ηχεία -ένα κάτω από το ταμπλώ, ένα στο πίσω μέρος - ακούγεται σε χαμηλή ένταση η μουσική που παίζει στο κασετόφωνο, τζαζ στο στυλ west Coast: Τζέρρυ Μάλλιγκαν, Μπαντ Σανκ, Τσίκο Χάμιλτον.
Την αιτία για την οποία ο Ζωρζ ξεχύνεται έτσι στον περιφερειακό, με αμβλυμένα αντανακλαστικά και ακούγοντας αυτή τη μουσική, θα πρέπει να την αναζητήσουμε κατά κύριο λόγο στη θέση του Ζωρζ στο πλέγμα των παραγωγικών σχέσεων. Το γεγονός ότι ο Ζωρζ σκότωσε τουλάχιστον δύο ανθρώπους στη διάρκεια του έτους δεν έχει να κάνει. Αυτό που συμβαίνει τώρα συνέβαινε και στο παρελθόν".
Ο συγγραφέας χρησιμοποιεί ένα μίνιμαλ αποστασιοποιημένο ύφος, χωρίς να καταδύεται στα ψυχολογικά βάθη των ηρώων του, για να περιγράψει την τρέλα και τη ζωή των ηρώων του. Ενα σκοτεινό αστυνομικό μυθιστόρημα με αρκετό σασπένς που αναγκάζει τους αναγνώστες να αναρωτηθούν αν αξίζει στους ήρωες να έχουν άσχημο τέλος ή όχι.
Εκδόσεις ΑΓΡΑ
Τίτλος: Το Μελαγχολικό κομμάτι της Δυτικής Ακτής
Συγγραφέας: Jean-Patrick Manchette
Μετάφραση από τα γαλλικά: Θοδωρής Τσαπακίδης
Σελ.: 206
ISBN 960-325-393-6
"Και συνέβαινε καμιά φορά αυτό που συμβαίνει τώρα: Ο Ζωρζ Ζερφώ τρέχει με το αμάξι του στον εξωτερικό περιφερειακό. Μπήκε στην Πορτ ντ' Ιβρύ. Είναι δύο και μισή το πρωί, ίσως τρεις και τέταρτο. Αρκετοί οδηγοί είναι μεθυεμένοι. Ο Ζωρζ Ζερφώ είναι. Εχει πιει πέντε μπέρμπον 4 Roses. Επίσης, πριν από τρεις ώρες περίπου, ήπιε δύο χάπια ισχυρού βαρβιτουρικού. Το ότι τα ανακάτεψε δεν τον νύσταξε, αντίθετα του προκάλεσε μια τεταμένη ευφορία που κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή να μετατραπεί σε οργή ή σε ένα είδος μελαγχολίας, κατά κάποιον τρόπο τσεχοφικής και κυρίως πικρής, που είναι ένα συναίσθημα ούτε πολύ ανδρείο ούτε ενδιαφέρον.