Ο γενικός διευθυντής αρχαιοτήτων της Αιγύπτου, Ζάχι Χαουάς, ανακάλυψε πρόσφατα ότι η Σφίγγα αποτελεί... πολύ νόστιμο μεζέ για τα συγκεκριμένα πτηνά, τα οποία τσιμπολογούν το πλούσιο σε ασβέστιο πέτρωμά της και, αφού βρίσκουν τροφή, εγκαθίστανται επί του γλυπτού, κάνοντας φωλιές στα αυτιά και στα μάτια του.

Ο τεράστιος φόβος των αξιωματούχων της Αιγύπτου είναι μήπως προσελκυσθούν πληθυσμοί περιστεριών από γειτονικούς τόπους, οπότε θα έχουν να αντιμετωπίσουν αμέτρητες νέες αποικίες περιστεριών.

Η εγκατάσταση περιστεριών στις γλυπτές κοιλότητες του ασβεστόλιθου δεν είναι, απλώς, θέμα αισθητικής. Τα περιττώματά τους έχουν τόση οξύτητα ώστε να αποβαίνουν ολέθρια για τον βράχο, τον οποίο κατατρώγουν. Ακριβώς γι' αυτούς τους λόγους σε όλες τις πόλεις της Ευρώπης που έχουν μνημεία χρησιμοποιούνται πολλοί τρόποι απομάκρυνσης των περιστεριών. Από τους φυσικούς (γεράκια) μέχρι τη χρήση ακίδων και σπειρών (συμβαίνει και στην Αθήνα) ή τη χρήση υπερήχων (κυρίως στην Ιταλία).

Λόγω της φύσης του μνημείου, η Αίγυπτος θα έπρεπε να στραφεί μάλλον στο τελευταίο μέσον. Αλλά το ανυπέρβλητο πρόβλημα είναι το κόστος, το οποίο δεν είναι σε θέση να καλύψει. Ομως, αν δεν ληφθούν μέτρα εδώ και τώρα, η περίφημη Σφίγγα μπορεί να χάσει και άλλα τμήματα της κεφαλής της και να καταλήξει σιγά σιγά σε μια άμορφη μάζα που δεν θα θυμίζει σε τίποτα το επιβλητικό μνημείο του παρελθόντος.

Η Σφίγγα είναι ηλικίας 4.600 ετών και κατασκευάστηκε από έναν μονόλιθο, ο οποίος προέρχεται από το ίδιο λατομείο κατασκευής των Πυραμίδων στην Γκίζα. Ηταν παραγγελία του βασιλιά Χεφρίνου, του οποίου η πυραμίδα βρίσκεται ακριβώς πίσω της. Εχει κεφαλή γυναίκας και σώμα λιονταριού, μήκος 57 μέτρων και ύψος 20.

Επεμβάσεις
Εχει συντηρηθεί πολλές φορές στη μακραίωνη ιστορία της. Οι πρώτες γνωστές μας επεμβάσεις έγιναν το 1400 π.Χ. από τον μετέπειτα Φαραώ Τούθμωση τον τέταρτο, που την είχε καθαρίσει από την άμμο, μέσα στην οποία ήταν θαμμένη και είχε κάνει επισκευές.

Μάταιος κόπος. Ξανατάφηκε σύντομα. Τα στρατεύματα του Ναπολέοντα τη βρήκαν χωρίς τη μύτη της, θαμμένη μέχρι τον λαιμό. Κατά τη διάρκεια του 19ου και του 20ού αιώνα έγιναν πολλές επεμβάσεις, ιδίως κατά τη δεκαετία του 80, οπότε η Σφίγγα μπήκε στην... εντατική. Χημικά διαφόρων ειδών επιστρατεύθηκαν για να στερεώσουν την επιφάνεια του λίθου, η οποία διαβρώνεται από την υγρασία, τις δονήσεις από τα πούλμαν των επισκεπτών και από ανατινάξεις με δυναμίτη που γίνονταν σε παρακείμενη περιοχή και από την όξινη βροχή λόγω ρύπανσης.

Τότε ήταν που ο Ζάχι Χαουάς είπε ότι η Σφίγγα αντέχει 1.000 χρόνια ακόμη. Λογάριαζε χωρίς τα περιστέρια.

Αγγελική Κώττη