Η επιμελητική πρόταση déshabillé επικεντρώνει το ενδιαφέρον της στην κατανόηση ενός χώρου μαζί με το φορτίο του, μιας βιοτεχνίας passementerie σε δράση, μέσω κοινών πρακτικών του ανθρώπου. Άλλωστε, ο τόπος αυτός, η βιοτεχνία Μέντη, επαναλειτούργησε από το Μουσείο Μπενάκη σε Κέντρο Διατήρησης Παραδοσιακών Τεχνικών Κλωστοϋφαντουργίας, μέσα από την ανάγκη ανάδυσης χώρων που παράγονται από συνθήκες κρίσης.

Οι χώροι αυτοί δεν επιδιώκουν την ανάπλαση μιας παλιάς ταυτότητας αλλά τη διάνοιξη εκ νέου μιας κοινωνικής συζήτησης. Το νόημα του τόπου, μέσα από τον νέο του επαναπροσδιορισμό, συγκρατεί τις δομές που θα επιτρέψουν ένα άλλο συμβάν. Η ασφυκτική συνθήκη που η τρέσα εξυπηρετούσε σε πολλές περιπτώσεις προσθέτοντας στο κύρος μιας εξουσιαστικής επιβολής, καθόλου δεν περιόρισε κάθε είδους ποιητική παραγωγή.

Την ποιητική αυτή φροντίδα, ίδια με του έργου τέχνης, η πρόταση deshabillé προσπαθεί να εξασφαλίσει στο χώρο του Μέντη, ως μια συνθήκη ανοικτότητας. Ο επιμελητής μαζί με την εικαστικό, εργάζονται ως φροντιστές του χώρου, προτείνοντας εργαλεία κατανόησης της δομής της χειρωνακτικής εργασίας. Με τη διευκόλυνση του θεατή να παρατηρήσει τα συσσωρευμένα στρώματα παραγωγής passementerie της βιοτεχνίας Μέντη, επιχειρείται να προβληθεί η υλικότητα του αντικειμένου σαν έργο ζωής που ενώνει τους ανθρώπους, μέσα από ένα σύστημα παραγωγής αφήγησης για όσα ξέχασαν αλλά και για αυτά που έρχονται.

Οι νέες εγκαταστάσεις της Μαρίας Λοϊζίδου, τοποθετημένες στο χώρο αβίαστα, σαν προέκταση του υφιστάμενου υλικού, επιχειρούν κυρίως να λειτουργήσουν ως εργαλεία στήριξης και προβολής μιας ενέργειας που συσσωρεύθηκε στο χώρο για 144 χρόνια.

Σε εγκαταστάσεις, η εικαστικός συγκεντρώνει με το δικό της τρόπο, υλικό ενός παρελθόντος χρόνου, συμπυκνωμένο σε χωρικά πλαίσια που περιορίζονται στο ελάχιστο. Ένα χειροποίητο βιβλίο που παίρνει τη φόρμα του cahier français, βιβλίο συγγραφής υποχρεώσεων μιας καθημερινότητας σε αμφισβήτηση. Το βιβλίο αυτό αποτελεί ένα προσωπικό αλφάβητο, ένα άλλο abécédaire, όπως αυτά που στοιβάζονται στον χώρο του Μέντη.

Η ηχητική εγκατάσταση συνοδεύεται από τον ήχο των μηχανών της βιοτεχνίας σε λειτουργία. Μαζί με τις αφηγήσεις ανθρώπων, που η εικαστικός συγκεντρώνει τα τελευταία χρόνια και που αναφέρονται σε ήπιες μορφές βίας, μία λευκή τρέσα που αναφύεται από τα μηχανήματα, παραπέμπει σε καλωδιωμένη κεραία που μας συνδέει με γνώριμα ακούσματα και παράγει τα ενδεχόμενα νέων προοπτικών.

O Yves Sabourin εργάζεται στο Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας, υπεύθυνος για τις πρακτικές ‘‘savoir-faire” και παράλληλα σαν ανεξάρτητος επιμελητής. Τον ενδιαφέρει ιδιαίτερα ότι έχει σχέση με το ύφασμα, την υφαντική, το κέντημα, τη ραπτική, την tapisserie, σε σχέση πάντα με τη σύγχρονη τέχνη.
Η εικαστικός Μαρία Λοϊζίδου και ο επιμελητής Yves Sabourin, σύνεργαστηκαν για την πραγματοποίηση πολλών έργων και εκθέσεων, κυριότερες των οποίων, Metissage, FNAC, Paris 2010, Blanche et la couleur, Paris 2012, Tresses 13 dés-tresse, Saint Chamond 2013, Saint Severin, Paris.

Τα εγκαίνια της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν την Πέμπτη, 30 Μαρτίου 2017 και ώρα 20:00 στο Κέντρο διατήρησης παραδοσιακών τεχνικών και κλωστοϋφαντουργίας ΜΕΝΤΗΣ, Πολυφήμου 6, 118 54 Αθήνα.

Info:

Μαρία Λοϊζίδου
déshabillé
ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΠΕΝΑΚΗ

ΜΕΝΤΗΣ
Κέντρο διατήρησης παραδοσιακών τεχνικών και κλωστοϋφαντουργίας
Πολυφήμου 6, 118 54 Αθήνα, τηλ +30 210 347 8792

Εγκαίνια: Πέμπτη 30 Μαρτίου 2017, ώρα 20:00
Διάρκεια Έκθεσης: 31 Μαρτίου – 29 Ιουλίου 2017
Ώρες Λειτουργίας: Τρίτη – Σάββατο, 10:00 - 15:00