«Είμαι στο Χόλιγουντ» έγραφε κάποτε ο Σαλβαντόρ Νταλί σε γράμμα του προς τον Αντρέ Μπρετόν, «κι έχω έρθει σε επαφή με τρεις Αμερικανούς σουρεαλιστές - τον Χάρπο Μαρξ, τον Σεσίλ Ντε Μιλ και τον Γουόλτ Ντίσνεϊ. Πιστεύω ότι τους έχω συνεγείρει κατάλληλα κι ελπίζω ότι οι πιθανότητες για Σουρεαλισμό εδώ θα γίνουν πραγματικότητα».

Οι εικόνες στο μυαλό του Νταλί κινούνταν. Αυτό συνέβαινε από τις αρχές του 30, όταν ο Νταλί συνεργαζόταν με τον Λουίς Μπουνιουέλ για την ταινία «Ανδαλουσιανός Σκύλος» έως σήμερα.

Το ανακαλύπτουμε μέσα από την έκθεση «Νταλί: Ζωγραφική και Φιλμ» που πρωτοπαρουσιάστηκε στην Τέιτ του Λονδίνου και μεταφέρθηκε στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης (ΜΟΜΑ), όπου διαρκεί έως τις 15 Σεπτεμβρίου.

Μια έκθεση που αναφέρεται στη σχέση του Νταλί με τον κινηματογράφο: τις ταινίες που γύρισε, τα φιλμ που έπαιξε και κυρίως τα σχέδια για τις ταινίες που δεν έγιναν ποτέ.

Τι άλλο θα μπορούσε να ανοίξει την έκθεση από την περίφημη σκηνή του «Ανδαλουσιανού Σκύλου» με τον άντρα που σκίζει τον βολβό του ματιού μιας γυναίκας με το ξυράφι;

Η συνεργασία του Νταλί με τον Ντίσνεϊ σχεδόν ευοδώθηκε. Σώθηκαν 16 δευτερόλεπτα από την ταινία «Destino» που έκαναν μαζί το 1946. Ομως η ταινία ολοκληρώθηκε το 2003 από την εταιρεία Ντίσνεϊ και η τελική κόπια προβάλλεται στην έκθεση.

Το μεγαλύτερο μέρος του 1936 ο Νταλί το είχε περάσει δουλεύοντας το μυθοπλαστικό σενάριο για την ταινία των αδελφών Μαρξ: «Καμηλοπαρδάλεις Εφιππες σε Σαλάτα» ή «Η Σουρεαλιστική Γυναίκα». Ομως, η ταινία δεν έγινε ποτέ. Σοφία Στυλιανού