Πεντακόσιοι εβδομήντα δύο Πικάσο, εκατόν εξήντα εννέα Ρενουάρ και 16 Καραβάτζιο βρίσκονται αυτήν τη στιγμή σε χέρια κλεφτών. Περισσότερα από 180.000 έργα τέχνης από όλο τον κόσμο έχουν καταγραφεί στην ειδική λίστα, η οποία έχει δημιουργηθεί από Βρετανούς και παρουσιάζεται και στο Διαδίκτυο.
Η κλοπή έργων τέχνης είναι μία από τις πλέον προσοδοφόρες παράνομες δραστηριότητες και αποφέρει αμύθητα ποσά ετησίως. Ο σχετικός ετήσιος τζίρος ξεπερνά τα έξι δισεκατομμύρια δολάρια, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του FBI και τα σκήπτρα κατέχουν οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής.
Περισσότερα από 16.000 αντικείμενα που ανήκουν στη λίστα χαμένων έργων τέχνης εντοπίστηκαν πέρυσι στην Αμερική. Δύο χιλιάδες πιο πολλά από πρόπερσι. Ο αριθμός βγαίνει αυξανόμενος, αλλά τα κονδύλια μειώνονται. Οι υπέρογκες δαπάνες για την τρομοκρατία, είναι ο πρώτος λόγος.
Αν και ο Ουίτμαν παραδέχεται πως ο φόβος φυλάει τα έρημα. Χρήματα άρχισαν να ρέουν και πάλι στη μικρή ομάδα του (14 άνθρωποι μπροστά στους 30 της Γαλλίας και τους 300 της Ιταλίας), όταν έγινε η μεγάλη κλοπή στο Μουσείο της Βαγδάτης πριν από πέντε χρόνια. Τότε και οι κυβερνώντες την Αμερική πείστηκαν πως και τα δικά τους μουσεία κινδυνεύουν και πρέπει να τα φυλάσσουν καλύτερα.
ΟΙ «ΔΙΑΣΗΜΟΙ» ΤΗΣ ΛΙΣΤΑΣ
- Σεζάν, «Το αγόρι με το κόκκινο γιλέκο» (1894-95), 166 εκατ. δολάρια. Εκλάπη τον Φεβρουάριο του 2008 από ιδιωτική συλλογή στην Ελβετία.
- Βυζαντινός σταυρός (5ος αι. μ.Χ.) και άλλα λατρευτικά αντικείμενα, από χρυσό, μαργαριτάρι και άλλες πολύτιμες πέτρες, 38 εκατ. δολάρια. Φεβρουάριος 2008, βελγικός ναός.
- Βαν Γκονγκ, «Πιστοί φεύγουν από την εκκλησία στη Νουένεν» (1884-85), 30 εκατ δολάρια. Μουσείο Βαν Γκονγκ στο Αμστερνταμ, 2002.
- Καραβάτζιο «Γέννηση με τον Αγιο Φραγκίσκο και τον Αγιο Λορέντζο» (1608), 20 εκατ δολάρια. Ναός στο Παλέρμο της Ιταλίας, 1969.
- Πικάσο, «Κεφαλή γυναίκας» (1938), 8 εκατ δολάρια. Ιδιωτική συλλογή στη Γαλλία, 1999.
- Μονέ «Ακτή στην Πουρβίλ» (1882), 7 εκατ δολάρια. Πολωνικό μουσείο, 2000.
- Μουρ, «Φιγούρα σε κατάκλιση» (1969-70) 5,2 εκατ δολάρια. Ιδρυμα Μουρ στην Αγγλία, 2005.
Αγγελική Κώττη