Παιδί προσφύγων από την Ιωνία, η Αθηνά Χατζηεσμέρ ή Εσμερίδου γεννήθηκε(1927) και έζησε στον Ταύρο. Μαχόμενη ενάντια στους Ναζιστές κατακτητές οργανώθηκε στην ΕΠΟΝ και αγωνιζόταν για μια ελεύθερη Ελλάδα. Στις 2 Οκτωβρίου 1944, στα 17 της χρόνια, και, αφού βασανίστηκε για να καταδώσει τους συναγωνιστές της, εκτελέστηκε από τους Γερμανούς στο σκοπευτήριο της Καισαριανής.
Με αφορμή αυτήν την παράσταση είχαμε μία σύντομη συζήτηση μαζί της…
Πες μας λίγα λόγια για την Αθηνά Χατζηεσμέρ
Η Αθηνά Χατζηεσμέρ έζησε στα προσφυγικά του Ταύρου και κατά τη διάρκεια της κατοχής οργανώθηκε στην ΕΠΟΝ για να αγωνιστεί για την ελευθερία της πατρίδας της και τη δόμηση μιας νέας, πιο δίκαιης κοινωνίας. Συνελήφθη στα 17 της χρόνια για τη δράση της, και αφού βασανίστηκε για να καταδώσει τους συναγωνιστές της, εκτελέστηκε στην Καισαριανή.
Τι σε γοήτευσε στο συγκεκριμένο έργο ώστε να πρωταγωνιστήσεις;
Το έργο και η παράσταση είναι γέννημα όλων των συντελεστών της ομάδας μας κι έτσι δε νιώθω ακριβώς οτι πρωταγωνιστώ σε αυτό. Δημιουργήθηκε μέσα από την ανάγκη μας να πάρουμε μια καλλιτεχνική θέση. Και αυτή είναι η αγάπη για τη ζωή, για τον άνθρωπο, η επαναστατικότητα και η σύνδεση με την ιστορία και τους αγώνες του λαού μας.
Βρήκες στοιχεία δικά σου στον χαρακτήρα της Αθηνάς; Ζήλεψες κάποια;
Δε μπορώ να ξεχωρίσω εύκολα πια την Αθηνά, μιας και έχω βουτήξει αρκετά βαθιά για να τη βρω. Θαυμάζω τη δύναμή της και την αισιοδοξία της όσο και την αγωνιστικότητά της.
Πού αγγίζει το έργο αυτό το σήμερα;
Ελπίζουμε να επικοινωνήσουμε κυρίως με τους νέους ανθρώπους την αναγκαιότητα της επαναστατικότητας και του αγώνα. Ζούμε έναν πολύ σκληρό πόλεμο απέναντι στον οποίο πρέπει όλοι να αντισταθούμε και να οργανωθούμε. Μπορεί η ιστορία να εμπεριέχει τραύματα και ήττες, αλλά η ιδέα της χειραφέτησης των λαών είναι πάντα επίκαιρη και ζωογόνα.
Υπάρχουν ή αν όχι, χρειαζόμαστε ανθρώπους σαν την Αθηνά Χατζηεσμέρ σήμερα και γιατί;
Οι αγωνιστές είναι σε κάθε εποχή αναγκαίοι πόσο μάλλον σε μια σκοτεινή εποχή όπως αυτή που βιώνουμε όλοι. Υπάρχουν αγωνιστές και σήμερα. Άνθρωποι με βαθιά συνείδηση και αγάπη για τη ζωή που οργανωμένα ή μη παλεύουν για μια καλύτερη κοινωνία. Όσο δυσκολεύουν οι συνθήκες τόσο θα γίνονται περισσότερο ορατοί..
Αγαπημένη ατάκα από το έργο..
Πολλές, κάθε μέρα και άλλη.. σήμερα είναι η παρακάτω.. “Έτσι ενώνεται το “νυν και αεί” με τους αιώνες των αιώνων: μια ιαχή, ένα δάκρυ κι ένα αίμα να τα διαπερνά.”
Πώς βλέπεις τους σύγχρονους νέους; Είσαι αισιόδοξη πως θα καταφέρουν να φέρουν την αλλαγή ή απλώς θα βαδίσουν στα χνάρια των μεγαλυτέρων που μας έφτασαν εδώ που ήμαστε;
Είμαι φύσει αισιόδοξη. Και πιστεύω στις γενιές που έρχονται. Ελπίζω σε αυτές και την επαναστατικότητά τους. Αλλιώς η ζωή θα ήταν αφόρητη. Θα ήταν μια ζωή χωρίς μέλλον.
Πώς αισθάνεσαι εσύ ως νέα ηθοποιός στην Ελλάδα της κρίσης; Μπορεί ένας νέος άνθρωπος να ζήσει από την Τέχνη σήμερα;
Τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Τόσο σε καλλιτεχνικό όσο και σε υλικό επίπεδο. Αγωνίζομαι όπως όλοι οι άνθρωποι της γενιάς μου να ζήσω με αξιοπρέπεια, τόσο στο βιοπορισμό μου όσο και στο έργο που παράγω.
Μελλοντικά σχέδια
Τον Γενάρη θα συμμετάσχω στην παράσταση “Οι ιδιοτροπίες της Μαριάννας” του Αλφρέ ντε Μυσσέ, σε σκηνοθεσία Θ. Μοσχόπουλου, που θα ανέβει στο θέατρο Πόρτα.
Γεωργία Οικονόμου
[email protected]
