Τα πρόσωπα του θεάτρου το 2014! [photos]

03.01.2015
Το 2014 ήταν μια χρονιά με πάρα πολλές παραστάσεις. Αρκετές νέες ομάδες παρουσίασαν πολύ ενδιαφέρουσες δουλειές, είχαν τη χαρά να ακούσουν το διαρκές χειρόκρότημα του κοινού και είδαν τις παραστάσεις τους να κάνουν απανωτά sold out. Εμείς επιλέξαμε αυτούς που μας ταρακούνησαν λίγο παραπάνω, αυτούς που έγιναν αντικείμενο των συζητήσεών μας αρκετές μέρες μετά την έξοδο μας από το θέατρο... Αυλαία και πάμε:


Γιώργος Χρυσοστόμου
Οι συνεργασίες του με τον Θωμά Μοσχόπουλο πάτησαν το κουμπί της εκτόξευσής του στις λίστες με τις καλύτερες ερμηνείες και έχει αναμφισβήτητα εξελιχθεί σ' έναν ηθοποιό που θα συζητιέται για πολλά χρόνια ακόμα. Μην ξεχνάτε πως τη χρονιά που πέρασε (2014) κράτησε δικαίως στα χέρια του το βραβείο Χορν για τον υπέροχο μονόλογό του στο “Μιστέρο Μπούφο. Ο Γιώργος Χρυσοστόμου, οι ερμηνείες του οποίου στον “Ρινόκερο” και στο “Λίλιομ” έλαβαν χειροκροτήματα διαρκείας, διαθέτει ένα μοναδικό συνδυασμό αρρενωπότητας κι ευαισθησίας και δε διστάζει να πειραματίζεται συνεχώς ανεβάζοντας τον πήχη ακόμα πιο ψηλά.

Λένα Δροσάκη
Στο Φεστιβάλ Αθηνών όταν τελείωσε το “Ramona Travel”, παραμιλούσαμε για εκείνη την “άλλη” Στέλλα που μας συγκίνησε ακόμα και με τις σιωπές της και στάθηκε απέναντι από την Καριοφυλλιά Καραμπέτη με την εμπειρία μεγάλων κυριών της υποκριτικής. Ύστερα ήρθε το “Αχ” και καταλάβαμε ότι η Λένα Δροσάκη είναι μία πολύ ιδιαίτερη ηθοποιός και κάθε φορά που θ' ανεβαίνει στη σκηνή θα παραδίνεται ολοκληρωτικά στους ρόλους της με άψογη τεχνική και συναισθηματική γενναιοδωρία.

Θωμάς Μοσχόπουλος
Παρέλαβε από την Ξένια Καλογεροπούλου τα ηνία της καλλιτεχνικής διεύθυνσης του ιστορικού θεάτρου Πόρτα και έκανε ...θαύματα. Με παραστάσεις για ενήλικες, παιδιά, ακόμη και για βρέφη, με μουσικές βραδιές και εκπαιδευτικά προγράμματα, ο Θωμάς Μοσχόπουλος προσπάθησε και κατάφερε να συγκεντρώσει το βλέμμα μας σ΄ένα θέατρο που ο παλμός του ακούγεται στη διαπασών σ ΄ολη τη θεατρική Αθήνα.

Μαριάννα Κάλμπαρη
Δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση να παραλάβεις ένα ιστορικό θέατρο σε μία από τις χειρότερες ιστορικά περιόδους και να το ανανεώσεις, δίνοντας του και πάλι ζωή. Η Μαριάννα Κάλμπαρη εκτός από εξαιρετική σκηνοθέτιδα, απέδειξε ότι μπορεί να αναλάβει τη μεγάλη ευθύνη της καλλιτεχνικής διέυθυνσης του θεάτρου Τέχνης. Μάζεψε λοιπόν, μερικούς από τους πιο ταλαντούχους θεατρανθρώπους, έφτιαξαν μαζί ένα πρόγραμμα με πολύ ενδιαφέρουσες παραστάσεις και επανέφεραν τις σκηνές του Κουν μέσα στις πρώτες επιλογές του κοινού.


Ομάδα Vasistas
Οι Vasistas έχουν καταφέρει να είναι μία ομάδα διεθνών προδιαγραφών, η οποία κάνει πραγματικά ξεχωριστές δουλειές και καταφέρνει να κρατάει την ισορροπία μεταξύ του αφαιρετικού στοιχείου και της κλασσικης αφήγησης. Φέτος συνεργάστηκαν με τον Ευθύμη Φιλίπου στο ευφυές έργο του “Άίματα” και το τελικό αποτέλεσμα στη Μικρή σκηνή της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών μας ενθουσίασε και τους παραδεχθήκαμε γι' ακόμη μία φορά.


Νάντια Κοντογεώργη
Χαρισματική περίπτωση ηθοποιού που παρά το νεαρό της ηλικίας της, είναι ερμηνευτικά, κινησιολογικά και φωνητικά απολύτως ολοκληρωμένη, ενώ παράλληλα δεν «πατάει» σε πεπατημένες. Αυτός που την επέλεξε να πρωταγωνιστήσει σ΄ ένα ρόλο σταθμό, όπως αυτόν της Μαρίας στη Μελωδία της Ευτυχίας, ρίσκαρε, αλλά τώρα μπορεί να υπερηφανεύεται πως έκανε μία από τις πιο επιτυχημένες επιλογές της ζωής του.


Κωνσταντίνος Ασπιώτης
Ξέραμε πως έχει ανεξάντλητο ταλέντο, αλλά ως εξωγήινος τραβεστί στο Rocky Horror Show του Κωνσταντίνου Ρήγου, παρέδωσε μαθήματα υποκριτικής μεταμόρφωσης. Κυριολεκτικά αγνώριστος ως Frank 'n' Furter, ο Κωνσταντίνος Ασπιώτης στήριξε στους ώμους του ολόκληρη την παράσταση και όργωσε τη σκηνή, διαλύοντας κάθε ταμπού στο πέρασμά του.

Λένα Παπαληγούρα
Με την σπαρακτική και σαρωτική της ερμηνεία στη θεατρική μεταφορά της «Κατερίνας» του Αύγουστου Κορτώ, μας έχει κάνει να απορούμε για το πόσο ψηλότερα μπορεί να ανεβάσει τον υποκριτικό της πήχη. Μία ερμηνεία που ζύγιζε τόνους ευαισθησίας, ευθραυστότητας, απογοήτευσης, κατάρας, θλίψης, αρρώστιας, αλλά και ανεξάντλητης αγάπης. Η Λένα Παπαληγούρα είναι σίγουρα η περίπτωση της ελληνίδας ηθοποιού που θα κάνουμε πολλές συζητήσεις γύρω από το πρόσωπό της στο μέλλον…


Δημήτρης Καραντζάς
Ο εικοσιεξάχρονος Δημήτρης Καραντζάς άνοιξε φέτος το Φεστιβάλ Επιδαύρου 2014 με την Ελένη του Ευριπίδη. Επιλογή έκπληξη για τους περισσότερους, επιλογή που έσπασε ένα κατεστημένο δεκαετιών και που απέσπασε διχασμένες κριτικές. Ακολούθησε η σκηνοθεσία του «Ακου», μιας παράστασης που απευθύνεται σε βρέφη και το εξαιρετικά ενδιαφέρον «Σλάντεκ» στο θέατρο Πόρτα. Ένα είναι το σίγουρο, ο Δημήτρης Καραντζάς ξέρει να μας εκπλήσσει για τα καλά….


Αλεξία Καλτσίκη
Η ερμηνεία της ως Σόνια στον "Θείο Βάνια" ήταν μία από τις ομορφότερες εκπλήξεις της χρονιάς. Μία εσωτερική ερμηνεία που ενώ ξεκίνησε σε χαμηλούς τόνους, άγγιξε εν συνεχεία με την υπόγεια δυναμική της δυσθεώρητα υποκριτικά ύψη, με αποκορύφωμα τον τραγικό επίλογο του «θα αναπαυθούμε»…


Η ομάδα Ιδέα
Ο Κώστας Γάκης, η Αθηνά Μουστάκα και ο Κωνσταντίνος Μπίμπης είναι η τριάδα της ομάδας Ιδέα που έχουν κάνει πολλούς θεατές στις κερκίδες τους θεάτρου Θησείον να κλαίνε και να γελούν ταυτόχρονα. Η παράσταση “Ρωμαίος και Ιουλιέττα για 2” είναι απολαυστική, συγκινητική , ευρηματική και αστεία, δεν έχει ξεφύγει καθόλου από τον πυρήνα του σαιξπηρικού δράματος και οι δύο νεαροί πρωταγωνιστές τα δίνουν όλα λίγα μέτρα μακριά σου.


Ομάδα Κι Όμως Κινείται
Οι παραστάσεις τους είναι ένα τρομερό mind game και κάθε φορά που θα τους δούμε, ξέρουμε πως πρόκειται για κάτι πραγματικά ξεχωριστό. Η ομάδα χορευτών Κι όμως Κινείται μετά το εξαιρετικό "Σωματίδιο του θεού", συνέχισαν με το "Beltegez" και συμμάχησαν με τους Χαϊνηδες και τον Ψαραντώνη για ένα εξαιρετικό ανέβασμα του "Ερωτόκριτου" στο Ηρώδειο στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών. Δεν είναι μόνο οι εντυπωσιακές χορογραφίες τους που σ' ενθουσιάζουν. Τα πάντα στις κινήσεις τους είναι απίστευτα προσεγμένα, καθώς μελετούν μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια παρουσίαζοντας έργα τα οποία σε προβληματίζουν για αρκετό καιρό.


Γιάννης Καλαβριανός

Σπάνια περίπτωση ανθρώπου της τέχνης που «ακούει» τα λάθη του και έχει το θάρρος να τα διορθώσει. Στη β΄ εκδοχή του «Αβελάρδου και Ελοϊζας» κατάφερε να μεταμορφώσει ολοκληρωτικά κάτι που αρχικά έμοιαζε με χαμένη υπόθεση. Έτσι, ως θεατές γίναμε μάρτυρες όχι μόνο μιας μεγάλης – άγνωστης στους περισσότερους- αγάπης, αλλά βιώσαμε την ξεχωριστή εμπειρία της ολοκληρωτικής μεταμόρφωσής μιας αρχικά αδιάφορης και σχεδόν κακής παράστασης σ ΄ένα μικρό διαμάντι.

Γ.Οικονόμου, Κ. Παπαδοπούλου