Η Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου εκπροσωπεί για τη θεατρική κοινότητα μια ευκαιρία υπενθύμισης της ετερότητας αυτής της καλλιτεχνικής έκφρασης και προώθησης του αντίκτυπου που αυτή έχει στις σύγχρονες κοινωνίες.
Το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου τιμά κάθε χρόνο αυτή την παγκόσμια γιορτή καλώντας μια διεθνώς αναγνωρισμένη προσωπικότητα του θεάτρου για να γράψει το μήνυμα. Το μήνυμα μεταφράζεται σε περισσότερες από 20 γλώσσες, δημοσιοποιείται μέσα από το δίκτυο του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου και τα Εθνικά του Κέντρα (περισσότερα από 90 Εθνικά Κέντρα και πολλά Συνεργαζόμενα Μέλη) αλλά και θεατρικούς οργανισμούς σε όλο τον κόσμο, διαβάζεται σε όλα τα θέατρα και μεταδίδεται από τα Μ.Μ.Ε σε όλον τον κόσμο. Το ΔΙΘ έχει ως στόχο να προωθεί τις εθνικές και διεθνείς δραστηριότητες που διοργανώνονται στο πλαίσιο των εορτασμών για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου.
Από το 2013, τα Εθνικά Κέντρα και τα Συνεργαζόμενα Μέλη του ΔΙΘ σε όλο τον κόσμο ζητούν από διακεκριμένες θεατρικές προσωπικότητες της χώρας τους να διαβάσουν το μήνυμα στη γλώσσα (γλώσσες) τους. Οι οπτικογραφημένες αυτές αναγνώσεις αναρτώνται στις ιστοσελίδες των Κέντρων και του ΔΙΘ και σε σελίδες κοινωνικής δικτύωσης (YouTube, Facebook) στις 27 Μαρτίου.
Από τον Ζαν Κοκτώ έως την Αριάν Μνουσκίν, περνώντας από τον Άρθουρ Μίλλερ στον Πήτερ Μπρουκ, από τον Ευγένιο Ιονέσκο στον Άρθουρ Μίλλερ, από τον Ιάκωβο Καμπανέλλη στον Ζαν Κοκτώ, οι κάλλιστοι θεατρικοί καλλιτέχνες έγιναν μέρος των εορτασμών για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου.
Το 2014 επιλέγηκε ο Brett Bailey ως ο συγγραφέας του Μηνύματος της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου. Ο νοτιοαφρικανικής καταγωγής θεατρικός συγγραφέας Brett Bailey, σχεδιαστής, σκηνοθέτης, δημιουργός θεατρικών παραστάσεων με κατασκευές και καλλιτεχνικός διευθυντής του “THIRD WORLD BUNFIGHT”, έχει εργαστεί στη Νότιο Αφρική, στη Ζιμπάμπουε, Ουγκάντα, Αϊτή, Κονγκό, Ηνωμένο Βασίλειο και Ευρώπη. Τα φημισμένα εικονοκλαστικά, θεατρικά του έργα, που θέτουν ερωτήματα στη δυναμική του μετααποικιακού κόσμου, περιλαμβάνουν τα “BIG DADA”, “IPI ZOMBI?”, “iMUMBO” “JUMBO”, “medEia” και “ORFEUS”. Οι παραστάσεις του με κατασκευές περιλαμβάνουν τα “EXHIBITs A & B”.
Τα έργα του παρουσιάστηκαν στην Ευρώπη, Αυστραλία και Αφρική και έχει κερδίσει πολλά βραβεία, μεταξύ αυτών το χρυσό μετάλλιο για τον σχεδιασμό στην Prague Quadrennial (2007). Προήδρευσε της κριτικής επιτροπής της Διεθνούς Έκθεσης Σκηνογραφίας και Θεατρικής Αρχιτεκτονικής/ Prague Quadrennial 2011 και ήταν ένας από τους κριτές στον διαγωνισμό ‘Music Theatre Now’ του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου τον Μάρτιο 2013.
Σκηνοθέτησε την τελετή έναρξης του “World Summit on Arts and Culture” στο Γιοχάνεσμπουργκ (2009) και από το 2006 έως το 2009 τις τελετές έναρξης του “Harare International Festival of the Arts”. Από το 2008 έως το 2011 ήταν ο καλλιτεχνικός διευθυντής του “South Africa’s only public arts festival”,”‘Infecting the City’, στο Κέιπ Τάουν.
Ακολουθεί το μήνυμα της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου που είθισται να διαβάζεται σε κάθε θέατρο πριν από την παράσταση της 27ης Μαρτίου.
Μήνυμα Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου 2014 (27/3) από τον Brett Bailey.
Όπου υπάρχει ανθρώπινη κοινωνία, εκδηλώνεται το ακαταμάχητο Πνεύμα της Παράστασης...
«Κάτω από δέντρα σε μικρά χωριά και επάνω σε υψηλού επιπέδου τεχνολογίας σκηνές σε παγκόσμιες μητροπόλεις· σε σχολικές αίθουσες και σε γήπεδα και ναούς· σε φτωχογειτονιές, σε αστικές πλατείες, σε κοινοτικά κέντρα και υπόγεια στα κέντρα μεγάλων πόλεων, οι άνθρωποι συγκεντρώνονται για να επικοινωνήσουν μέσα στους εφήμερους θεατρικούς κόσμους που δημιουργούμε, για να εκφράσουμε την ανθρώπινή μας πολυπλοκότητα, την ετερότητά μας, το ότι είμαστε τρωτοί, χρησιμοποιώντας τη ζωντανή μας σάρκα, την ανάσα μας, τη φωνή μας.
Μαζευόμαστε για να κλάψουμε και να θυμηθούμε, για να γελάσουμε και να αναπολήσουμε· να μάθουμε και να επιβεβαιώσουμε και να φανταστούμε. Για να θαυμάσουμε την άψογη τεχνική επιδεξιότητα και να ενσαρκώσουμε τους θεούς. Για να μας κόβεται η ανάσα από την ικανότητά μας για ομορφιά και συμπόνια και τερατωδία. Ερχόμαστε για να τονωθούμε και για να πάρουμε δύναμη. Για να γιορτάσουμε τον πλούτο των ποικίλων πολιτισμών μας και να διαλύσουμε τα σύνορα που μας χωρίζουν.
Όπου υπάρχει ανθρώπινη κοινωνία, εκδηλώνεται το ακαταμάχητο Πνεύμα της Παράστασης. Γεννημένο μέσα από την κοινότητα, φοράει τις μάσκες και τα κοστούμια των ποικίλων παραδόσεών μας. Αξιοποιεί τις γλώσσες μας και τους ρυθμούς μας και τις κινήσεις μας και ανοίγει ένα χώρο ανάμεσά μας.
Και εμείς, οι καλλιτέχνες που εργάζονται με αυτό το αρχαίο πνεύμα, αισθανόμαστε την ανάγκη να το διοχετεύσουμε μέσα από τις καρδιές μας, τις ιδέες μας και τα σώματά μας, για να αποκαλύψουμε τις αλήθειες μας σε όλο τους τον υλισμό και το ακτινοβόλο μυστήριό τους.
Μα, σε αυτή την εποχή που τόσοι πολλοί άνθρωποι αγωνίζονται να επιβιώσουν και υποφέρουν κάτω από καταπιεστικά καθεστώτα και ληστρικά καπιταλιστικά συστήματα και αναγκάζονται να φύγουν μακριά από τις συγκρούσεις και τις κακουχίες· σε αυτή την εποχή όπου παραβιάζεται η ιδιωτική μας ζωή από μυστικές υπηρεσίες και λογοκρίνονται αυτά που λέμε από παρεμβατικές κυβερνήσεις· όπου δάση καταστρέφονται, είδη εξαφανίζονται και ωκεανοί δηλητηριάζονται: Τι πραγματικά αισθανόμαστε την ανάγκη να αποκαλύψουμε;
Σε αυτό τον κόσμο της άνισης κατανομής εξουσίας, στον οποίο διάφορες ηγεμονικές τάξεις προσπαθούν να μας πείσουν ότι ένα έθνος, μία φυλή, ένα φύλο, μία σεξουαλική προτίμηση, μία θρησκεία, μία ιδεολογία, ένα πολιτισμικό πλαίσιο είναι ανώτερο από τα άλλα, ευσταθεί πράγματι να επιμένουμε ότι οι τέχνες θα πρέπει να αποδεσμευτούν από τα κοινωνικά θέματα;
Τι κάνουμε εμείς, οι καλλιτέχνες των ανοιχτών χώρων και των σκηνών, συμμορφωνόμαστε στις εξαγνισμένες απαιτήσεις της αγοράς ή χρησιμοποιούμε τη δύναμη που διαθέτουμε: για να καθαρίσουμε ένα χώρο στις καρδιές και τα μυαλά της κοινωνίας, να μαζέψουμε τους ανθρώπους γύρω μας, να εμπνεύσουμε, να μαγέψουμε και να πληροφορήσουμε και να δημιουργήσουμε ένα κόσμο ελπίδας και ανοιχτόκαρδης συνεργασίας;»
