Η Αγλαΐα Παππά λίγο πριν ανέβει στο σανίδι με τη νέα παραγωγή του θεάτρου Αττις υπό την σκηνοθετική καθοδήγηση του Θοδωρή Τερζόπουλου, ερμηνεύει ξανά την Μάγδα Γκέμπελς, από 11.11 στο Βυρσοδεψείο, σε μία εξαιρετικά ιδιαίτερη παράσταση που προκάλεσε έντονη αίσθηση τη χρονιά που μας πέρασε.
Ο λόγος για το Julius του Κωνσταντίνου Χατζή, ένα έργο που βασίζεται σε μια ιστορική αυθαιρεσία: τι θα συνέβαινε αν η Μάγδα Γκέμπελς δεν είχε αυτοκτονήσει και είχε κρατήσει στη ζωή το τελευταίο της παιδί; Η σπουδαία ηθοποιός Αγλαΐα Παππά μας μίλησε για το έργο αυτό, αλλά και για τους παραλληλισμούς του με το σήμερα...
e-go: Πείτε μας λίγα λόγια για την παράσταση και την ιστορική αυθαιρεσία στην οποία στηρίζεται.
Αγλαϊα Παππά: Το JULIUS έιναι ένα έργο που χρησιμοποιεί ένα ιστορικό πρόσωπο απλώς ως ερέθισμα. Σε καμία περίπτωση δεν είναι ιστορικό έργο, ούτε στηρίζεται σε ιστορικά ντοκουμέντα. Ο Κωνσταντίνος Χατζής, ο συγγραφέας του έργου θέτει ένα απλό ερώτημα: τι θα γινόταν αν η Μάγδα Γκέμπελς δεν αυτοκτονούσε, προκειμένου να σώσει και να μεγαλώσει το μικρότερο παιδί της;
Ούτε βέβαια επειδή ασχολείται με τη σχέση μητέρας - γιού, είναι ένα ψυχογράφημα μιας ενδοοικογενειακής κατάστασης. Κάθε άλλο. Το εργο είναι κατά τη γνώμη μου μια πολιτική τοποθέτηση, μια επιλογή ιδεολογίας, σε σχέση με το πώς ένα παιδί μεγαλώνει, εκπαιδεύεται και καθοδηγείται για να καθοδηγήσει αργότερα ως ενεργό μέλος μιας κοινωνίας.
Και εδώ βρίσκεται όλη η ουσία. Γιατί ανάλογα με την επιλογή που θα κάνουμε, μπορεί να αναθρέψουμε έναν άγγελο ή ένα τέρας.
e-go: Συμπαθείτε τον χαρακτήρα που υποδύεστε;
Α. Π. Τον ρόλο, τον όποιο ρόλο, τον υπερασπίζεσαι, ούτε τον συμπαθείς ούτε τον αντιπαθείς Μου θυμήσατε όμως με την ερώτησή σας μια παλαιότερη γενιά ηθοποιών που δεν ήθελαν να παίζουν αρνητικούς ρόλους για να μην ταυτιστούν από τους αγαπημένους τους θεατές με αρνητικά πρότυπα.
Νομίζω οτι αυτή η αντίληψη έχει περάσει ανεπιστρεπτί.
Δεν είμαστε πια τόσο αφελείς ούτε ως λαός ούτε ως καλλιτέχνες ώστε να πιστεύουμε ότι υπάρχει μόνο καλό η κακό, αρνητικό ή θετικό. Εξάλλου το προφανές στο θέατρο, όπως και στη ζωή δεν έχει το παραμικρό ενδιαφέρον.
e-go: Η παράσταση επιστρέφει φέτος για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων. Που πιστεύετε πως οφείλεται η επιτυχία της;
Α. Π. Πετύχαμε φαίνεται τη σωστή συνταγή. Πρώτα το κείμενο. Μια φρέσκια, ανατρεπτική γραφή από έναν νέο συγγραφέα και σκηνοθέτη. Μετά η σκηνοθεσία. Καθαρή, χωρίς εντυπωσιασμούς σχεδόν σοκαριστική στην απλότητά της.
Και τέλος οι ερμηνείες. Δύο ηθοποιοί που δούλεψαν καλά και όλοι μαζί έφτιαξαν μια "χειροποίητη" παράσταση.
e-go: Τι είναι αυτό που θα θέλετε να θυμούνται οι θεατές του Julius φεύγοντας από την παράσταση;
Τις σιωπές της.
e-go: . Μετά τα γεγονότα της Χρυσής Αυγής και την φασιστική έκρηξη που βιώνουμε -δυστυχώς- όλοι, πόσο θεωρείτε πως απέχουμε από τη Γερμανία του Χίτλερ και του Γκέμπελς;
Α. Π. Είναι συχνή αυτή η σύγκριση ιδίως το τελευταίο διάστημα. ´Ομως δεν χρειάζεται να πάμε στη Γερμανία. Η ελληνική ιστορία προσφέρει αντίστοιχες περιόδους, μπορεί όχι τόσο κραυγαλέες, και η κοινωνία μας διαχρονικά ερωτροπεί με τέτοιες ιδεολογίες. Θυμηθείτε πόσες δικτατορίες ή πόσες προσπάθειες εκτροπής της νομιμότητας έχουμε από τότε που ιδρύθηκε το σύγχρονο Ελληνικό κράτος. Δυστυχώς δεν γνωρίζουμε καλά την Ιστορία μας. ούτε έχουμε μάθει να σκεφτόμαστε με βάση την ιστορική εμπειρία. Έχουμε κοντή μνήμη ως λαός, γι αυτό και διαρκώς θα βρισκόμαστε προ "εκπλήξεων"
e-go: Μελλοντικά σχέδια;
Α. Π. Η συνέχιση της συνεργασίας μου με τον Θ. Τερζόπουλο στη καινούργια παραγωγή του θεάτρου ΑΤΤΙΣ, που θα ξεκινήσει αρχές Δεκεμβρίου.
Γεωργία Οικονόμου
