Είναι από τις πιο παραμυθένιες κι απόκοσμες γυναίκειες μορφές στην ηλεκτρονική μουσική και από τις λίγες τραγουδίστριες και μουσικούς που από τη στιγμή που αποφάσισαν να πάρουν τα σόλο βουνά, εξελίσσονται τόσο πολύ. Η Etten (μπορείς να τη φωνάζεις κι Ελένη Τζαβάρα) έχει δημιουργήσει έναν ήχο που έχει αποκλειστικά τ' αποτυπώματα της κι είναι στην προνομιούχα θέση να μην μπαίνει σε εύκολες συγκρίσεις με άλλες Ελληνίδες καλλιτέχνιδες.
Μόλις κυκλοφόρησε τον καινούριο της δίσκο "Lappuggla", ο οποίος έχει πάρει τ' όνομα του από ένα είδος κουκουβάγιας του Βορείου Ημισφαιρίου που τη φωνάζουν Φάντασμα του Βορρά, κινείται ανάμεσα στα όρια μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας κι έπαιξε όλα τα μουσικά όργανα μόνη της έχοντας δίπλα τον Coti K για τα συπληρωματικά μαγικά.
Της ζητήσαμε να γράψει μια μικρή ιστορία εμπνευσμένη από το άλμπουμ και κάπως έτσι γεννήθηκαν οι "Ίνες":
Μέρες πρίν είχαν αρχίσει και τελειώσει γρήγορα το καθοδικό τους ταξίδι με τη βοήθεια του αέρα. Εκεί που είχε διαλέξει η τύχη να τα βάλει να κοιμηθούν, βρίσκονταν τώρα τα απομεινάρια τους, οι ίνες.
Αν πέρναγες απο κει θα έβλεπες τις ίνες και θα σου θύμιζαν κλωστές που σχηματίζουν ενα τεράστιο κέντημα με αφηρημένο θέμα. Θα πέρναγες την επόμενη μέρα και θα έβλεπες τις ίνες λίγο πιο λεπτές και τώρα αν παρατηρούσες τους σχηματισμούς τους θα έβλεπες το πόσο θυμίζουν το σχήμα που έχουν τα γυμνά δέντρα.
Θα πέρναγες κάποιες μέρες αργότερα και θα αναρωτιόσουν τι απέγινε εκεινο το κέντημα, τι απέγιναν οι μικρογραφίες των γυμνών δέντρων. Μετά θα πέρναγες και θα σκεφτόσουν οτι όλα ειναι πια μουντά και μονότονα. Σιγά σιγά θα ήταν όλα όλο και πιο σκοτεινά και πιο παγωμένα και μαζί θα σκοτείνιαζαν και θα πάγωναν και οι σκέψεις σου.
Την ίδια στιγμή όμως κάπου που εσύ δεν γνώριζες θα άρχιζαν μέσα σε ένα πιο σκοτεινό ακόμα μέρος να ξυπνάνε μικρά μικρά σώματα. Με ανοιγμένα τα στόματα τους θα καλωσόριζαν τη βροχή που εσένα σου φαίνεται καταθλιπτική, και θα τρεφόντουσαν απο το σκοτεινό τους περίγυρο. Σιγά σιγά θα άπλωναν τα χέρια τους μέχρι να βγούν έξω απο το σκοτεινό τους κόσμο και αρπάζοντας το καθένα ενα απο τα εκατομμύρια χέρια του ήλιου θα είχαν πλέον απελευθερωθεί.
Τότε ειναι η στιγμή που και συ θα θυμόσουν για πιο λόγο σκοτεινιάζουν όλα και για πιο λόγο μένουν γυμνά τα δέντρα. Θα ήταν ξανά η σειρά της αναγέννησης όπως αυτή έρχεται πάντα. Είναι ο κύκλος της ζωής.
*Ψάξε, ψάξε και θα την βρεις:
-23 Νοεμβρίου στη σκηνή του Six Dogs για την live παρουσίαση του "Lappuggla"
- Σε όλα τα ράφια των δισκάδικων και στο e-shop της Inner Ear
-Στα σύννεφα με το καινούριο της σινγκλ
Eπιμέλεια:Κική Παπαδοπούλου
