To δραματικά επίκαιρο «Ημερολόγιο ενός τρελού» παρουσιάζεται αυτήν την περίοδο στο θέατρο Κέλυφος σε σκηνοθεσία της Μόνικα Βασιλείου με τον Δημήτρη Κωνσταντίνου στον πρωταγωνιστικό ρόλο.
Σ΄αυτό ο Ποπρίστσιν, ένας κατώτερος υπάλληλος, βλέπει να διαψεύδονται οικτρά όλες του οι προσδοκίες και βυθίζεται σταδιακά σε ένα μεγαλομανιακό παραλήρημα, για να καταλήξει στο φρενοκομείο.
Εμείς μιλήσαμε με τον Δημήτρη Κωνσταντίνου επιχειρώντας να βρούμε τους συνδετικούς ιστούς της παράστασης με το σήμερα.

e-go: Γιατί επιλέξατε το συγκεκριμένο έργο να πρωταγωνιστήσετε;
Γιατί ήταν η αφορμή να γίνω ηθοποιός και για να γίνω πιο σαφής, όντας δευτεροετής στη νομική, ένας πολύ φίλος μάς άφησε για να περάσει στον κόσμο των εμμονών. Αυτό μου στοίχισε και βάλθηκα να διαβάζω με μανία διάφορα κείμενα για την τρέλα. Έτσι διάβασα και το ημερολόγιο. Συγκλονίστηκα. Φωτογράφιζε το φίλο μου. Πως αλλιώς την προσεγγίζεις την τρέλα παρά παίζοντας; Και ιδού.

e-go Πως η κοινωνία και οι επιταγές της «ακυρώνουν» και «τρελαίνουν» τον ήρωα της παράστασης, αλλά και το σύγχρονο άνθρωπο;

Μόνο και μόνο που το έργο, σε μια σκηνή που περιγράφει ο Ποπρίστσιν τα βασανιστήρια στο ψυχιατρείο και βλέπουμε τη βάσανο των ασθενών, γίνεται αφορμή για συνειρμούς αναλόγων συμπεριφορών σε δικά μας ιδρύματα (Λέρος, Δρομοκαϊτειο). Νομίζω πως αυτός και μόνο ο λόγος είναι αρκετός.

e-go: Πόσο επίκαιρο είναι σήμερα το έργο αυτό του Γκογκόλ;

Πανάκριβα πληρωμένη ευαισθησία, ποιητική ενάργεια αγορασμένη με αβάσταχτο πόνο, με ολοκληρωτική θυσία.

e-go: Πόσο εύκολο είναι το «πέρασμα» του μέσου ανθρώπου στην τρέλα;

Η μοναξιά, οι ταπεινώσεις, το ψαλίδισμα των ονείρων, οι μεγάλες πικρές, οι απώλειες είναι μια σειρά από εκκινήσεις που ανακόπτονται μέχρι τη στιγμή που τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει τον ξέφρενο καλπασμό προς τη παραφροσύνη.

e-go: Η τρέλα του ήρωα είναι τελικά το μόνο υγιές καταφύγιο του σύγχρονου ανθρώπου που βιώνει την οικονομική κρίση στην Ελλάδα;

Η τρελά δεν είναι καταφύγιο είναι μια οδυνηρή και ανελέητη πραγματικότητα.

e-go: Εσείς ελπίζετε σε ένα καλύτερο μέλλον;

Δεν ελπίζω σε τίποτα και δυστυχώς δεν είμαι κι ελεύθερος.

Γ.Οικονόμου