Πήραν τ' όνομα τους από τον τίτλο του κομματιού των Roxy Music, το ντεμπούτο άλμπουμ χορεύει σε ζωολογικούς κήπους, έχουν επηρεαστεί βρετανικές 60's ροκιές μέχρι τον Bowie και modάδικες κι ένας πολυλογάς μποξέρ τους κρατούσε περισσότερο απ ότι έπρεπε στο στούντιο.
Οι BitterSweet είναι το συγκρότημα του Νικόλα Αλαβάνου, εμπνέονται ακόμα από το χαοτικό μεγαλείο της Αθήνας και τις εξοχές του Χαλανδρίου κι ενώ ετοιμάζονται για τη μεγάλη τους συναυλία στο Κ44 όπου θα έχουν guests και βίντεοπροβολές, ο frontman τους μας συστήθηκε...λίγο πριν ξαναδεί το "Live in Pompeii" των Floyd.
Πότε και πως δημιουργήθηκαν οι BitterSweet;
Οι The BitterSweet δημιουργήθηκαν το καλοκαίρι του 2007 απ’ την προσωπική μου φιλοδοξία να σχηματίσω ένα πρωτότυπο γκρουπ με νέα πρόταση, βάσει των αγαπημένων μου επιρροών. Δανειζόμενοι το όνομα μας από ένα κομμάτι των Roxy Music, βάλαμε λοιπόν σιγά-σιγά μπρος με live στην Αθήνα και στην κοντινή επαρχία.
Με σταδιακές μουσικές προσμείξεις, ικανό πλέον αριθμό μουσικών συνθέσεων και αρκετές αλλαγές μελών- απ’ την αρχική σύνθεσή μας δεν συνεχίζει κανείς πλην εμού!- φτάσαμε ως εδώ. Ο βασικός κορμός των The BitterSweet διαμορφώθηκε μέσα στο 2011 και αποτελείται από τους Νικόλα Αλαβάνο-μουσική, στίχοι, φωνή, κιθάρα Δημήτρη Ρίγκο- ντραμς Κώστα Κοντονίκα- μπάσο και Αντώνη Γκούφα- κιθάρες.
Ποιες είναι οι βασικές επιρροές του “Dancing in the zoo” και οι πιο αστείες στιγμές όταν το ηχογραφούσατε;
Οι βασικές επιρροές θα έλεγα ότι ανιχνεύονται στην βρετανική ποπ και ροκ των 60’s και δευτερευόντως στο indie και new wave κίνημα των 80’s και 90’s.Αλλά σίγουρα ανάμεικτικα μουσικά ιδιώματα όπως η ψυχεδελική ροκ, το progressive και το Canterbury rock των 70’s ,η jazz και ακόμα και το mod και η glam rock, διατρέχουν το ντεμπούτο μας ως επιδράσεις απ’ άκρη ως άκρη.
Και σίγουρα σχήματα όπως οι Beatles, οι παλιοί καλοί Floyd, o εμβληματικός Syd Barrett, ο Bowie,oι Radiohead,οι Roxy Music και οι Genesis της πρώτης περιόδου, ντύνουν σε σημεία το Dancing In The Zoo με το ιδιαίτερο μουσικό τους ύφος. Επειδή η ηχογράφηση του άλμπουμ πήρε αρκετό καιρό, έχω στο μυαλό μου αρκετές στιγμές χαβαλέ, αλλά και υπέρτατης τσαντίλας. Δύο σκηνές θα θυμηθώ, έτσι πρόχειρα….
Το πόσες ώρες μου πήρε να βγάλω σωστά τον μικροφωνισμό της κιθάρας στο τέλος του You Don’t Dig Rock’n’Roll και τον- ιδιαίτερα αξιοπρόσεκτης σωματικής διάπλασης- σφίχτερμαν μποξέρ της γειτονιάς, ο οποίος κατέβαινε περιστασιακά στο στούντιο που ηχογραφούσαμε για να μας πιάσει πολιτική κουβεντούλα για τα χάλια της Ελλαδίτσας…. δίχως διάθεση τελείας. Ο τύπος θα μπορούσε να μιλάει για πάντα και, ακριβώς επειδή λόγω σωματικής ρώμης κανείς δεν τολμούσε να τον διώξει, χάναμε σημαντικότατες ώρες ηχογραφήσεων! Λυπάμαι, αλλά πραγματικά όσο και να το σκεφτώ, δεν μου έρχεται στο νου κάποια πραγματικά ξεκαρδιστική ιστορία! Ίσως γιατί δεν υπήρξε…
Το δικό σας Top5 με τα ντεμπούτα άλμπουμ συγκροτημάτων/ τραγουδιστών που σας είχαν κάνει μεγάλη εντύπωση όταν κυκλοφόρησαν
1)Caravan-Caravan
2)Pink Floyd-Piper At The Gates Of Dawn
3)Soft Machine-1st
4)Roxy Music-Roxy Music
5) Είμαι στο ευχάριστο δίλημμα ανάμεσα στο Marquee Moon των Television και το πρώτο των Led Zeppelin, οπότε τα αναφέρω και τα δύο!
Τι σας τι σπάσει περισσότερο όταν διαβάζετε κριτικές δίσκων;
Ιδιαιτέρως μου τη δίνει όταν αντιλαμβάνομαι ότι ο εκάστοτε κριτικός δεν έχει την παραμικρή ιδέα για το «προιόν» που κρίνει, για το ύφος του και τις μουσικές του προθέσεις… Και αρχίζει μια ακατάσχετη κενολογία με τον σκοπό να πειστούμε ότι ο τάδε ή ο δείνα καλλιτέχνης θα φέρει τη νέα μουσική επανάσταση, θα ανατρέψει το μουσικό status quo ή αντιθέτως είναι για τα μπάζα και δεν αξίζει της προσοχής μας.
Στο ίδιο πλαίσιο ενοχλούμαι και από τις μουσικοκριτικές στις οποίες γίνεται σαφές ότι ο κριτικός έχει ακούσει ελάχιστα το μουσικό περιεχόμενο με το οποίο καταπιάνεται…. Μην ξεχνάμε πόσες και πόσες μουσικές θέλουν αργές και προσεκτικές ακροάσεις για να «ανοίξουν» τις μουσικές τους πύλες σιγά-σιγά. Σαφώς σπαστικό είναι και το επιτηδευμένο ακαδημαϊκότητο στυλ per se ορισμένων κριτικών, εκεί που δεν χρειάζεται.
Το ωραιότερο μουσικό ντοκιμαντέρ που έχετε δει ποτέ (για γιατί)…
Εξαιρετική ερώτηση! Έχω καεί παρακολουθώντας μουσικά ντοκιμαντέρ, αλλά μολαταύτα η απάντηση είναι piece of cake…Χωρίς δεύτερη σκέψη,το Live In Pompeii των Pink Floyd- και ειδικά το director’s cut- για τον απλούστατο λόγο ότι είναι το καλύτερο music documentary ever!!! Πέρα από το αστείο, η ατμόσφαιρα στην οποία σε υποβάλει το εν λόγω ντοκυμαντέρ είναι κατανυκτική, υπνωτική, ονειρική και ολωσδιόλου πειστική! Λίγα ντοκυμαντέρ της μουσικής πέτυχαν τόσο μαεστρικά να υποβάλουν τον ακροατή σε μια συγκεκριμένη, ξεκάθαρη και μαγευτική space psychedelic ατμόσφαιρα και να μεταδώσουν το νόημα του ύφους τους τόσο αριστουργηματικά. Ειλικρινά, από τα 16 μου το παρακολουθώ τουλάχιστον 3 φορές το χρόνο… και ακόμα να το βαρεθώ!!
Με όλη αυτή την περίεργη κατάσταση που επικρατεί, η Αθήνα σας εμπνέει να δημιουργείτε;
Σαφώς… πάντοτε μας ενέπνεε η Αθήνα με το ιδιόμορφο χαοτικό αστικό τοπίο της και το λανθάνον μεγαλείο της. Τώρα όμως, ειδικά υπό το βάρος των πρόσφατων εξελίξεων, μας ενδιαφέρει ακόμα περισσότερο, υπό το πρίσμα των έντονα κλιμακούμενων κοινωνικών αντιθέσεων και των ανησυχητικών «άκρων» στα οποία φαίνεται να καταφεύγει ο σύγχρονος Αθηναίος.
Δεν λένε άλλωστε ότι η τέχνη εμπνέεται και αντλεί την θεματολογία της από δραματικά και δυνατά γεγονότα και συναισθήματα, θετικά ή αρνητικά?? Θες σαφώς ένα δυνατό ερέθισμα για να συνθέσεις πειστικά. Να σημειώσω εδώ όμως, ότι Αθήνα δεν είναι μόνο το κέντρο. Στο cd μας Dancing In The Zoo υπάρχει το κομμάτι Happy New Year, το οποίο εμπνέεται ολοκληρωτικά από έναν περίπατο στην πανέμορφη Ρεματιά Χαλανδρίου, κάτω από το ήσυχο θρόισμα της αέρινης ξεγνοιασιάς της εξοχής.
Τι ετοιμάζετε για τη συναυλία στο Κ44;
Πολλά ωραία και ενδιαφέροντα…. Ετοιμαζόμαστε πυρετωδώς για να είναι η βραδιά της 10ης Νοεμβρίου συναρπαστική και πρωτότυπη. Δεν θα σας τα πούμε όμως όλα, για να σας παρακινήσουμε να έρθετε και να το ανακαλύψετε και ιδίοις όμμασι! Πρωτίστως μας ενδιαφέρει να γίνει ένα πολύ καλό live και η απόδοση του Dancing In The Zoo- με τις αρκετές απαιτήσεις του σε ενορχηστρώσεις και παραγωγή- να είναι όσο πιο κοντά στο πρωτότυπο γίνεται, ή και ακόμα καλύτερη!
Σε αυτό θα συμβάλουν τα μέγιστα και οι special guests που θα έχουμε μαζί μας επί σκηνής. Θα υπάρχει special video projection κατά τη διάρκεια της συναυλίας, με θεματολογία εμπνευσμένη από τις ιδιαίτερες επιρροές του γκρουπ, και ένα ξεφαντωτικό after party μέχρι τελικής πτώσεως!! Τα λέμε εκεί!
*Ψάξε, ψάξε και θα τους βρεις:
-10 Νοεμβρίου στην παρουσιάση του άλμπουμ τους Dancing in the Zoo στο Κ44
Κική Παπαδοπούλου
