Οι Duran Duran είναι ένα από τα ελάχιστα συγκροτήματα στον κόσμο, που δεν οφείλουν πια να αποδείξουν τίποτα. Στα πρώτα χρόνια της καριέρας τους ήταν τόσο δημοφιλείς, που η Duranmania της τριετίας 1981-84, έφτασε σε σημείο που ο μουσικός τύπος, τη χαρακτήρισε όμοια με εκείνη των Beatles, κατά τη διάρκεια των ‘60’s.
Με ορκισμένους φίλους-ανάμεσα τους και η πριγκίπισσα Νταϊάνα, το συγκρότημα έζησε ονειρικές στιγμές, με πωλήσεις που ξεπερνούν τα εκατό εκατομμύρια αντίτυπα. Μετά από πολλές αλλαγές στη σύνθεσή τους, αλλά και πολλά λάθη που διέπραξαν-όπως ομολογούν άλλωστε και οι ίδιοι, το γκρουπ επέστρεψε και πάλι ισχυρό το 2004, με όλα τα αυθεντικά μέλη στη σύνθεσή του. Το τελευταίο τους άλμπουμ, με τίτλο “All you need is now”, είναι μια ανακούφιση για τους πολυπληθείς οπαδούς τους, αφού θυμίζει τους παλιούς καλούς Duran, μια κίνησή τους που έγινε αποδεκτή με ενθουσιασμό από την hardcore fanbase του θρυλικού συγκροτήματος. Στις 6 Ιουλίου, οι Duran θα εμφανιστούν για τρίτη φορά στη χώρα μας, στο Θέατρο Γης της Θεσσαλονίκης.
Με την ευκαιρία της επικείμενης συναυλίας τους, μιλήσαμε με τον John Taylor, μπασίστα του γκρουπ και ένα από τα ιδρυτικά μέλη, γνωστός ως καρδιοκατακτητής των κοριτσιών στα 80’s, όπου αμέτρητα εφηβικά δωμάτια φιλοξενούσαν τις φωτογραφίες του. Ο John μας μίλησε για όλα τα θέματα που απασχολούν τους Έλληνες Duranies, μας "τάραξε" αναφέροντας ότι η σχέση του με τον Andy έχει οριστικά τελειώσει, και πάνω απ’ όλα, υποσχέθηκε μια αξέχαστη βραδιά σε λίγες μέρες από σήμερα στη Θεσσαλονίκη. Για τους όχι και τόσο μυημένους στον Duranόκοσμο, παραθέτουμε και ένα ειδικό «Ντουρανογλωσσάρι», -με την ένδειξη (β.γ.) που θα κάνει ευκολότερη την κατανόηση της συζήτησης, με το Wild Boy, John Taylor…
e-go: John, πώς εξηγείς ότι μετά από τριάντα χρόνια από τότε που πρωτοεμφανιστήκατε, χιλιάδες άνθρωποι πάνω σ’ αυτόν τον πλανήτη είναι ακόμα ερωτευμένοι με τους Duran Duran ;
JT: Προφανώς είναι ένας συνδυασμός πολλών στοιχείων, σίγουρα τα τραγούδια μας έχουν σημαδέψει τις προηγούμενες γενιές, αλλά πολλοί μας έχουν λατρέψει ως προσωπικότητες. Το συγκρότημα έχει περάσει πολλά, έχει δοκιμαστεί και να που τελικά είμαστε ακόμη εδώ, μετά από τόσες δεκαετίες. Στα τέλη των 80’s, νομίζαμε ότι ήμασταν κοντά στο τέλος, κι όμως ήρθε το 1993 και η τεράστια επιτυχία του “Ordinary world” (β.γ.) μας έβαλε και πάλι για τα καλά στο παιχνίδι. Ο κόσμος έχει πλέον καταλάβει ότι δουλεύουμε σκληρά και λατρεύουμε αυτό που κάνουμε.
e-go: Στην Ελλάδα έχετε πολλούς οπαδούς και στις 6 Ιουλίου θα δώσετε την τρίτη σας συναυλία στη χώρα μας, αυτή τη φορά στη Θεσσαλονίκη. Πώς αισθάνεστε γι’αυτό;
JT: Είμαστε ενθουσιασμένοι, μιας και πάντα μας αρέσει να επισκεφτόμαστε πόλεις, που δεν έχουμε βρεθεί στο παρελθόν. Υπό κανονικές συνθήκες, η συναυλία θα γινόταν πέρσι τον ίδιο καιρό, αλλά η ιστορία με τη φωνή του Simon (β.γ.) μας ανάγκασε να ακυρώσουμε ολόκληρη την περσινή ευρωπαϊκή περιοδεία. Ανυπομονώ να έρθω αντιμέτωπος άλλη μια φορά, με το ζεστό κοινό της χώρας σας.
e-go: Το τελευταίο άλμπουμ σας, “All you need is now” είναι, χωρίς αμφιβολία, μια επιστροφή στις ρίζες σας, στον παραδοσιακό Duran ήχο, που όλοι αγάπησαν στις τρεις πρώτες σας δουλειές. Ακούσαμε μετά από πολύ καιρό τις χαρακτηριστικές bass lines σου, έναν αυθεντικό John Taylor ήχο, που πολλοί προσπάθησαν να μιμηθούν έκτοτε. Έχετε πολλές φορές αναφέρει ότι η συμβολή του Mark Ronson (β.γ.) ήταν χαρακτηριστική για αυτή τη «στροφή» στον ήχο σας, αλλά και σε όλη τη διαδικασία της ηχογράφησης. Πιστεύεις ότι χωρίς τον Mark στην παραγωγή και στη γενική καθοδήγηση, θα κάνατε ποτέ το ίδιο βήμα μόνοι σας;
JT: Νομίζω πως όχι. Ο Mark ήταν εκείνος που μας έδωσε πίσω τη χαμένη μας αυτοπεποίθηση και μας έπεισε ότι πρέπει να ξαναηχογραφήσουμε και πάλι ένα άλμπουμ , που θα θυμίζει 100% Duran Duran. Είπε, για παράδειγμα, στον Nick (β.γ.), “γιατί δε δοκιμάζεις να παίξεις και πάλι με αναλογικά συνθεσάιζερ; Πηγαίνουν στο γκρουπ τόσο πολύ ή ακόμα-μιας που αναφέρθηκες στα bass lines μου, με έπεισε να επιστρέψω στην τεχνοτροπία που ανέπτυξα όταν ήμουν πολύ νέος παίζοντας μπάσο, μια νοοτροπία που αρνήθηκα εκ των υστέρων, δεν ήθελα πια να παίζω έτσι, είχα χάσει την πίστη στον εαυτό μου, όμως ο Mark ήταν σίγουρος ότι αυτός ακριβώς ήταν ο ήχος που είχαν αγαπήσει οι οπαδοί μας και μας χάρισε αυτή την απίστευτη δημοσιότητα, όταν ξεκινήσαμε.
e-go: Τον Σεπτέμβριο κυκλοφορεί η αυτοβιογραφία σου με τίτλο “In the pleasure groove”. Πώς αποφάσισες να κάνεις αυτή την κίνηση και τι θα μάθουμε για σένα και τους Duran που ακόμα δεν ξέρουμε;
JT: Είμαι πολύ ενθουσιασμένος με την αυτοβιογραφία. Είναι μια πολύ συναισθηματική υπόθεση για μένα, αφού η αφορμή για την έκδοσή της ήταν ο θάνατος των γονιών μου. Σκέφτηκα ότι τα χρόνια περνάνε και ήθελα, εκτός από τη μουσική μας, να αφήσω και κάτι άλλο πίσω μου. Άρχισα, λοιπόν, να δουλεύω πυρετωδώς και να που το βιβλίο είναι κιόλας έτοιμο. Θα διαβάσετε, βέβαια, πολλά και ενδιαφέροντα για την καριέρα του συγκροτήματος, αλλά μην περιμένετε κακίες και κουτσομπολιά, δεν είχα καμία πρόθεση να χάσω φίλους ή να δημιουργήσω εχθρότητες με αυτή την κίνησή μου.
e-go: Η συναυλία στη Θεσσαλονίκη πλησιάζει. Να περιμένουμε κάποιες εκπλήξεις στο set-list; Είναι γνωστό ότι αλλάζετε συχνά το set-list, αλλά εμείς τι θα πρέπει να περιμένουμε; Μήπως λόγω γεωγραφικής θέσης, ακούσουμε και το Mediterranea; (β.γ.)
JT: Αλλάζουμε πράγματι συχνά set-list, αφού έχουμε να διαλέξουμε ανάμεσα σε δεκάδες τραγούδια και δε θέλουμε, σε καμία περίπτωση, να βαρεθούμε εμείς οι ίδιοι, αλλά και οι τόσοι φανατικοί οπαδοί μας, οι οποίοι μας ακολουθούν σε κάθε συναυλία, σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου κι αν παίζουμε. Δεν μπορούμε, φυσικά, να τους ικανοποιήσουμε όλους, είναι αδύνατον να χωρέσουμε τόσα τραγούδια σε μια συναυλία. Ναι, το Mediterranea θα ήταν μια καλή ιδέα για τη συναυλία μας στην Ελλάδα, θα το σκεφτώ σοβαρά!
e-go: Σύντομα κυκλοφορεί το "Diamond in the mind", ένα live DVD σας, από την τρέχουσα περιοδεία. Μίλησέ μας γι’αυτό.
JT: Πρόκειται για τη συναυλία που δώσαμε, στο πλαίσιο της περιοδείας, στο Μάντσεστερ, δυο μέρες πριν τα Χριστούγεννα του 2011. Ήταν μια εκπληκτική βραδιά με μοναδική ατμόσφαιρα, που αποτυπώνεται σε αυτό το DVD. Ήμασταν τυχεροί, γιατί όταν αποφασίζεις να φιλμογραφήσεις ένα σόου, ποτέ δεν ξέρεις τι να περιμένεις, όμως το συγκεκριμένο live ήταν φανταστικό, το κοινό μας είχε εκστασιαστεί, είμαι πολύ ενθουσιαμένος με τη δουλειά που κάναμε με το "Diamond in the mind".
e-go: Μιας που μιλάμε για live εμφανίσεις, γιατί δεν παίζετε ποτέ- αν εξαιρέσουμε το "The Reflex" (β.γ.)- τραγούδια από το Seven and the ragged tiger (β.γ.); Είναι σα να έχετε ξεχάσει αυτό το άλμπουμ. Πολύ θα ήθελα να ακούσω π.χ. το "Seventh stranger" live, έχετε να το παίξετε από την εποχή του Arena (β.γ.), το 1984.
JT: Είναι αλήθεια, αν και καμιά φορά παίζουμε και το "Tiger Tiger" από το συγκεκριμένο άλμπουμ. Μερικά τραγούδια, όπως το "Seventh Stranger" που ανέφερες, μοιάζουν να μην ταιριάζουν με τα σόου μας, είναι slow ή mid tempo κομμάτια, τα οποία δεν έχουν και πολύ χρόνο στις συναυλίες μας. Δεν μπορούμε να μην παίξουμε το "Ordinary World" ή το "Save a prayer" (β.γ.), έτσι ο χρόνος που μένει πηγαίνει στα χορευτικά, πιο δυναμικά μας τραγούδια.
e-go: Το "Girl Panic" (β.γ.) σημειώνει τεράστια επιτυχία στο Youtube, έχοντας φτάσει τα 6 εκ. views. Περιμένατε αυτή την αποδοχή;
JT: Η ιδέα για το video του Girl Panic ανήκει στον Nick, υλοποίησε μια ιδέα που είχε χρόνια. Όπως ο Mark Ronson πραγματοποίησε το όνειρό του για ένα παραδοσιακό Duran άλμπουμ, έτσι κι ο Nick πραγματοποίησε το όνειρό του για αυτό το video clip (γέλια). Είναι εντυπωσιακό να βλέπεις αυτά τα πασίγνωστα μοντέλα να «είναι» οι Duran Duran, διασκεδάσαμε πολύ κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, μιας που είμαστε χρόνια φίλοι με όλα τα κορίτσια. Κατά πάσα πιθανότητα, θα ακούσετε και αυτό το τραγούδι στη Θεσσαλονίκη!
e-go: Τα τελευταία δύο χρόνια, συγκεκριμένα μετά την κυκλοφορία του “All you need is now”, έχετε κάνει πολύ εντυπωσιακές συνεργασίες. Μία απ’ αυτές ήταν και η σκηνοθεσία της περσινής εμφάνισής σας στο Λος Άντζελες από τον David Lynch (β.γ.). Μίλησέ μου για αυτή την εμπειρία.
JT: Ήταν απίστευτη εμπειρία! Ο David Lynch είναι ο αγαπημένος σκηνοθέτης όλων μας και το πιο συγκλονιστικό είναι ότι αυτός μας πλησίασε πρώτος, ήταν δική του ιδέα να σκηνοθετήσει τη συναυλία μας. Μόλις άκουσα ότι ήθελε να δουλέψει μαζί μας, φυσικά ξετρελάθηκα! Το φχαριστηθήκαμε πραγματικά, είναι πραγματική απόλαυση να τον βλέπεις εν δράσει, εύκολα καταλαβαίνει κανείς πόσο μεγάλος καλλιτέχνης είναι.
e-go: Στις 27 Ιουλίου, θα κάνετε ένα πολύ σημαντικό διάλειμμα στην περιοδεία σας, για να παίξετε ως headliners στη μεγάλη συναυλία της έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου. Φαντάζομαι ότι σας κολακεύει αυτό το γεγονός.
JT: Ναι, θα είναι άλλη μια καταπληκτική εμπειρία για τους Duran Duran. Είναι τόσο τιμητικό για μας αυτό, να εκπροσωπήσουμε τη χώρα μας σε μια τέτοια διοργάνωση. Η συναυλία θα πραγματοποιηθεί στο Hyde Park και με αυτό το μεγάλο show θα ξεκινήσουν οι αγώνες. Είναι υπέροχο το συναίσθημα να εκπροσωπείς τη χώρα σου!
e-go: Πριν από οχτώ χρόνια οι Duran Duran έκαναν ένα ακόμη δυναμικό come-back με όλα τα αυθεντικά μέλη στη σύνθεσή τους. Ωστόσο, ο Andy (β.γ.) εγκατέλειψε το γκρουπ για δεύτερη φορά. Έχετε υπάρξει χρόνια φίλοι και έχετε μοιραστεί τόσα πολλά μέσα στο γκρουπ, από τότε που ήσασταν παιδιά. Σου λείπει ποτέ;
JT: Η αλήθεια είναι πως όχι. Η σχέση μας με τον Andy έχει οριστικά τελειώσει. Γνωρίζω πολύ καλά τον Andy ως μουσικό και δεν μπορώ να πω ότι αισθάνομαι κάποιο κενό στη σκηνή χωρίς την παρουσία του. Ξέρω τον τρόπο που παίζει, ξέρω τις ρίζες του και τι έχει στο μυαλό του. Φυσικά παραμένει ένας από τους σημαντικότερους φίλους που είχα στη ζωή μου, αλλά δεν μπορούμε να ξαναβρεθούμε στους Duran. Άλλωστε μου αρέσει πολύ ο Dom (β.γ.), η συνεργασία μας είναι ιδανική. Αντίθετα, όταν μου δόθηκε η ευκαιρία να παίξω και πάλι με τον Roger (β.γ.), μετά το re-union, ήταν για μένα μια ανακούφιση, απολαμβάνω πάντα να παίζω μαζί του.
e-go: Η παγκόσμια περιοδεία σας βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη, περίπου ενάμιση χρόνο μετά την έναρξή της. Έχεις την ίδια ψυχολογία πάνω στη σκηνή, αν για παράδειγμα παίζετε στην Αμερική ή στην Κορέα, παραμένεις πάντα ο ίδιος John Taylor, ανεξάρτητα από τη χώρα που βρίσκεσαι;
JT: Και βέβαια το κάθε διαφορετικό μέρος, επηρεάζει ανάλογα και την στάση μου ως performer. Μου αρέσει πάντα να εναρμονίζομαι με την κουλτούρα και τη διαφορετική νοοτροπία του κάθε τόπου, ακόμα και με το χώρο στον οποίον παίζουμε. Είναι διαφορετικά όταν βρισκόμαστε στη Λατινική Αμερική, διαφορετικά όταν παίζουμε στο Λονδίνο ή τη Νέα Υόρκη, όπως είναι επίσης διαφορετικά όταν έχουμε συναυλία σε ένα μεγάλο στάδιο ή σε ένα μικρότερο club. Με αυτή την έννοια, ανυπομονώ να έρθω σε επαφή με το κοινό της Θεσσαλονίκης.
e-go: Πριν χρόνια-όταν έφυγες για λίγο απ’ τους Duran, έκανες ένα δύο solo άλμπουμ, περισσότερο για δική σου ανάγκη, χωρίς να έχεις ως στόχο την εμπορική επιτυχία. Ο ήχος σε αυτές τις δουλειές σου δεν έμοιαζε καθόλου με Duran Duran, ήταν σίγουρα πιο σκληρός, περισσότερο «ωμός», σα να βγήκε από την ανεξάρτητη σκηνή. Μερικά από τα τραγούδια, πάντως, ως συνθέσεις, ήταν πολύ καλά, δε σκέφτεσαι να τα χρησιμοποιήσετε κάποια στιγμή με τους Duran; Πιστεύω ότι θα είχαν μεγάλη πιθανότητα να γίνουν επιτυχίες.
JT: Δεν το έχω σκεφτεί ποτέ, ίσως στο επόμενο meeting μας, το βάλω στο τραπέζι ως θέμα, το ζήτημα είναι ότι εκείνη η εποχή ήταν η εποχή, που ήθελα να μην είμαι μέλος των Duran, ήθελα να απέχω, δεν έβρισκα πλέον ενδιαφέρον για το συγκρότημα. Το reunion ήταν εκείνο που μου έδωσε και πάλι τη διάθεση και την ενέργεια να είμαι δημιουργικός με τους Duran.
e-go: Εκείνη την περίοδο-που είχες φύγει από τους Duran- συμμετείχες επίσης στους Neurotic Outsiders, ένα γκρουπ με αρχηγό τον Steve Jones των Sex Pistols και δύο μέλη των Guns n’ Roses. Πως ήταν αυτή η εμπειρία;
JT: Λατρεύω τον Steve Jones! Όταν παίζεις μαζί του, το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να τον ακολουθείς, τίποτα άλλο! Είναι ένας από τους σημαντικότερους κιθαρίστες της ιστορίας της ροκ, είναι ο καλύτερος σε αυτό που κάνει. Κάναμε μαζί αυτό το άλμπουμ, το οποίο μου έδωσε πολλά, γιατί δεν είχα κανέναν συγκεκριμένο σκοπό, θέλαμε απλώς να παίζουμε μαζί, για δική μας ευχαρίστηση. Αισθανόμουν σαν έφηβος που παίζει για πρώτη φορά, τελείως διαφορετικό συναίσθημα από αυτό που έχω με τους Duran.
e-go: Οι Duran Duran έχουν γράψει το μοναδικό τραγούδι σε ταινία James Bond που σκαρφάλωσε στο νούμερο 1 των αμερικανικών charts. Να περιμένουμε στο μέλλον μια συνεργασία του γκρουπ με τον James;
JT: Με φοβίζει η ιδέα να ξαναγράφαμε ένα τραγούδι για ταινία James Bond, αφού η σύγκριση με το “A view to a kill” (β.γ.), θα ήταν αναπόφευκτη. Το βρίσκω εξαιρετικά απίθανο να είχε την επιτυχία που είχε εκείνο το τραγούδι και από την άλλη δε νομίζω να μας διάλεγαν και πάλι, ίσως να προτιμούσαν έναν νεότερο καλλιτέχνη.
e-go: Η περιοδεία σας τελειώνει το φθινόπωρο. Άκουσα πρόσφατα ότι τον Ιανουάριο του 2013 επιστρέφετε στο studio και μάλιστα, πάλι με τον Mark Ronson. Είναι αλήθεια;
JT: Εγώ άκουσα κάτι για Φεβρουάριο (γέλια), ναι, έχουμε συμφωνήσει να δουλέψουμε και πάλι με τον Mark και κατά πάσα πιθανότητα, θα ξεκινήσουμε τις ηχογραφήσεις στις αρχές του 2013.
e-go: John, σε ευχαριστούμε πολύ και ανυπομονούμε να σας δούμε στη Θεσσαλονίκη. Η Ελλάδα αγαπάει τους Duran Duran.
JT: Ανυπομονώ και εγώ να δω και πάλι όλους τους φίλους του γκρουπ από κοντά!
Duranογλωσσάρι για ευκολότερη παρακολούθηση της συνέντευξης:
- Ordinary World-Το τραγούδι που στην ουσία «έσωσε» τους Duran Duran το 1993, σημειώνοντας τεράστια επιτυχία σε Αμερική και Αγγλία, μετά από τέσσερα χρόνια σιωπής. Το single βρίσκεται μέσα στο «Wedding Album», από το οποίο ξεχώρισε επίσης το αγαπητό στην Ελλάδα «Come Undone».
- Ο τραγουδιστής του γκρουπ Simon Le Bon «έχασε» τη φωνή του πέρσι για τρεις μήνες, και μετά από θεραπεία, η περιοδεία τους συνεχίστηκε κανονικά το Φθινόπωρο της ίδιας χρονιάς στις ΗΠΑ.
- Mark Ronson, άγγλος παραγωγός και φανατικός οπαδός των Duran. Γνωστός για το το πολυβραβευμένο άλμπουμ της Amy Winehouse “Back to Black” .
- Nick Rhodes, κιμπορντίστας του γκρουπ, ιδρυτικό μέλος των Duran Duran.
- Mediterranea-τραγούδι από το τελευταίο τους άλμπουμ «All you need is now”
- The Reflex, η μεγαλύτερη επιτυχία του γκρουπ, νούμερο 1 σε Αγγλία και Αμερική, 1984
- Seven and the ragged tiger-το τρίτο άλμπουμ του συγκροτήματος, το 1983
- Arena, το μαοναδικό επίσημο live άλμπουμ του γκρουπ, 1984
- Save a prayer, ένα από τα πιο αγαπητά τραγούδια τους, από το άλμπουμ Rio, 1982
- Girl panic, τραγούδι από το All you need is now, στο οποίο πρωταγωνιστούν διάσημα μοντέλα, όπως η Naomi Campbell, Cindy Crawford κ.α.
- David Lynch, διάσημος αμερικανός σκηνοθέτης
- Andy Taylor, αυθεντικός κιθαρίστας των Duran Duran, εγκατέλειψε το γκρουπ δύο φορές, το 1985 και το 2006.
- Roger Taylor, ντράμερ των Duran Duran, επέστρεψε το 2001, μετά από 16 χρόνια απουσίας.
- Dom Brown, κιθαρίστας των Duran από το 2006, δεν είναι επίσημο μέλος.
- “A view to a kill”, τραγούδι για την ομώνυμη ταινία του James Bond, 1985
Ένα πολύ σύντομο DURAN DURAN TIMELINE
1978: Οι John Taylor και Nick Rhodes ιδρύουν τους Duran Duran στο Birmingham της Αγγλίας. Το όνομα του συγκροτήματος είναι το όνομα του «κακού» επιστήμονα στην ταινία επιστημονικής φαντασίας «Barbarella» (1968), με την Jane Fonda
1979: Οι Duran Duran, με την προσθήκη των Roger και Andy Taylor (καμία συγγένεια ματαξύ τους), είναι πλέον τέσσερεις. Αναζητούν απεγωσμένα τραγουδιστή, χωρίς αποτέλεσμα.
1980: Μία φίλη του γκρουπ, η Fiona Kemp, συστήνει τον Simon Le Bon στους Duran. Εκείνοι ξετρελαίνονται μαζί τους από την πρώτη τους κιόλας συνάντηση.
1981: Πρώτο single του γκρουπ στην EMI. Το Planet Earth φτάνει μέχρι το νούμερο 12 των αγγλικών charts. Η επιτυχία παγκοσμίως είναι το τρίτο single από το πρώτο τους άλμπουμ «Girls on Film”.
1982: Κυκλοφορία του θρυλικού άλμπουμ Rio. Οι Duran γίνονται pop είδωλα σε ολόκληρο τον κόσμο. Η Lady Di δηλώνει οπαδός τους.
1983: Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής τους στην Αμερική, η Times square της Νέας Υόρκης κλείνει από τις χιλιάδες οπαδούς που κατέκλυσαν δισκοπωλείο της περιοχής. Οι αρχές καλούν την αστυνομία. Πρώτο νούμερο 1 στην Αγγλία «Is there something I should know?”. Κυκλοφορία του άλμπουμ “Seven and the ragged tiger”. Δεύτερο νούμερο 1, αυτή τη φορά σε Αγγλία και Αμερική, με το “The Reflex”
1984: Το τραγούδι τους “Wild Boys”, σκαρφαλώνει στην κορυφή των charts όλου του πλανήτη και το video clip για το κομμάτι είναι το ακριβότερο όλων των εποχών μέχρι εκείνη τη χρονιά, περισσότερο κι από το Thriller του Michael Jackson. Κυκλοφορεί το live άλμπουμ Arena.
1985: Το συγκρότημα ηχογραφεί το soundtrack για την ταινία «A view to a kill». Μέχρι και σήμερα, παραμένει το μοναδικό James Bond τραγούδι.
1986: Αποχωρεί ο Roger και ο Andy Taylor. Κυκλοφορούν το άλμπουμ Notorious, το single με τον ίδιο τίτλο γίνεται μεγάλη επιτυχία,όμως το άλμπουμ δεν πουλάει. Οι Duran αρχίζουν και θεωρούνται κάπως ξεπερασμένοι για την εποχή.
1988: Κυκλοφορούν το άλμπουμ “Big Thing”, το οποίο δεν τα πάει καθόλου άσχημα, όμως δεν καταφέρνει να τους δώσει την παλαιότερή τους λάμψη.
1990: Κυκλοφορεί το «Liberty”, η πρώτη παταγώδης τους αποτυχία. Σχεδόν εξαφανίζονται για τρία χρόνια.
1993: Απίστευτο come-back για το γκρουπ. Το καινούριο τους τραγούδι «Ordinary World”, αλλά και το άλμπουμ Duran Duran, (με nickname “The Wedding album”), γίνεται τεράστια επιτυχία και πουλάει εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως.
1995: Λάθος κίνηση, το άμπουμ Thank You, με κλασικές διασκευές ροκ ονομάτων, «θάβεται» από τον μουσικό τύπο.
1997: Ο John Taylor εγκαταλείπει το συγκρότημα. Συνεχίζουν ως τρίο (με την προσθήκη του κιθαρίστα Warren Cucurrullo). Το άλμπουμ Medazzaland κυκλοφορεί μόνο στις ΗΠΑ.
1998: Το best άλμπουμ τους “Greatest” τα πάει αναπάντεχα καλά, περιοδεύουν στην Αγγλία με επιτυχία.
2000: Το άλμπουμ Pop Trash χαρακτηρίζεται ως η μεγαλύτερη εμπορική τους αποτυχία.
2004: Οι Duran Duran προχωράνε σε reunion. Ηχογραφούν το άλμπουμ Astronaut, το οποίο σκαρφαλώνει στις πρώτες θέσεις των charts. Η περιοδεία που ακολουθεί είναι ένας θρίαμβος για το συγκρότημα. Την ίδια χρονιά κερδίζουν δεκάδες βραβεία, με μεγαλύτερη διάκρισή τους το Brit, ( Lifetime achievement Award).
2007: Κυκλοφορία του άλμπουμ “ Red Carpet Massacre”. Ένα κακό άλμπουμ,το οποίο δεν καταφέρνει να κερδίσει ούτε τους φίλους του γκρουπ.
2011: Κυκλοφορία του “All you need is now”. Το συγκεκριμένο άλμπουμ, αν και δε σημειώνει υψηλές πωλήσεις, λατρεύεται από τους οπαδούς του γκρουπ και η περιοδεία τους χαρακτηρίζεται η πιο πετυχημένη εδώ και πολλά χρόνια.
Επιμέλεια: Γ.Ο
(Ευχαριστούμε τον ειδικό duranoλόγο Δημήτρη Σωτάκη για την πολύτιμη διαμεσολάβησή του)
