Είναι η ρομαντική Bonnie και ερωτιάρης Clyde του μουσικού σύμπαντος με τους πιο ιδιαίτερους "εγκληματίες" της ελληνικής μουσικής και μένουν στην οδό των ομορφότερων ονείρων παρέα με τη Nina Simone, τα Looney Tunes, τον George Brassens, τον Fats Domino και τον Μάνο Χατζιδάκι. Παίζουν τουρτοπόλεμο με τον Mack Sennet αναστατώνοντας τη γειτονιά, σώνουν τα πεντάγραμμα κλέβοντας απ' αυτά την απέραντη βλακεία, ο John Cassavetes κινηματογραφεί τα πάντα και δεν τους νοιάζει όσο κι αν εκτεθούν αφού έχουν ο ένας τον άλλον. Ο Φοίβος Δεληβοριάς και η Μάρθα Φριντζήλα είναι δύο μεγάλες συμπάθειες μας που μας έχουν αφήσει κάποιες από τις καλύτερες συναυλιακές και στουντιακές αναμνήσεις. Ξεκίνησαν να κυκλοφορούν ξυπόλυτοι στο πάλκο του Gazarte και άφησαν λίγες από τις ωραίες τους πατημασιές κι από δω..
Τι ακριβώς θα κάνετε.. «Ξυπόλυτοι στο Πάλκο»;
Φοίβος Δεληβοριάς: Θα εκθέσουμε τα ποδαράκια μας στα κακοτράχαλα μονοπάτια της νεοελληνικής ιστορίας, μέσα από τραγούδια. Θα βολτάρουμε από τον Αττίκ ως τους Ολύμπιανς, απ’τον Καλδάρα ως τον Χατζιδάκι, απ’το σκυλάδικο ως την εντεχνίλα.Θα δούμε αν υπάρχει ακόμα εδώ η πηγή που έμενε πάντοτε ανοιχτή.
Μάρθα Φριντζήλα: Θα παρουσιάσουμε με καμάρι και αγωνία στο κοινό ο ένας τον άλλον. Θα υπερασπιστούμε τις κοινές μας αγάπες και θα εκτεθούμε όσο γίνεται σ’ αυτήν την υπεράσπιση.
Πως προέκυψε η συνεργασία σας γι’ αυτές τις βραδιές;
Φ.Δ- Την αγαπάω και την θαυμάζω και είναι φίλη μου.Είναι μεγάλη τραγουδίστρια και Looney Tune ταυτόχρονα. Είναι άφοβη και άδολη. Δεν την συγκινεί ο «χώρος» και τα ταμπού του, η σκηνή και το τεντωμένο σχοινί είναι ο μοναδικός χώρος που ανήκει.
Μ.Φ- Ο Φοίβος είναι ο συμμαθητής μου κι έγινε ο ήρωάς μου. Ένιωθα πάντα ασφαλής βλέποντάς τον στην σκηνή. Τώρα που την μοιράζομαι μαζί του γινόμαστε σαν τους Bonnie και Clyde, είμαστε συνεχώς σε κίνδυνο. Το είχα υποψιαστεί όταν τον γνώρισα κι αυτός το ίδιο και γι’ αυτό επιδιώξαμε αυτήν την συνεργασία.
Πείτε μας δύο κομμάτια που θέλατε να μπουν οπωσδήποτε στο setlist σας ακόμα κι αν γύριζε ο κόσμος ανάποδα και γιατί?
Φ.Δ- Απ’αυτά που λέει η Μάρθα το «Εγώ δεν πάω Μέγαρο» και η «Ρόζα». Θεωρώ ιδυοφυή και συγκινητικό τον τρόπο που τα προσεγγίζει. Εγώ σκέφτομαι πολλά όταν ακούω και το ένα και το άλλο.
Μ.Φ- Η «Όμορφη πόρτα» και ο «Ερωτιάρης» είναι δυο τραγούδια που υπεραγαπώ και δεν θα ήθελα με τίποτα να λείπουν. Αλλά θα πω και άλλα δύο που δεν θα τα θυσίαζα για κανέναν λόγο επειδή πιστεύω πως δίνουν το αληθινό νόημα αυτής της παράστασης: «Το Πάρτυ» και το «Πουλί» από την «Οδό ονείρων» του Χατζιδάκι.
Οι τρεις μουσικοί θα παίξουν με τη λογική της Big Band ή θ’ αναλάβει ο καθένας από ένα μουσικό όργανο;
Φ.Δ-Όχι, θα παίξουν σαν ένα τρίο (τύμπανα, μπάσσο, πιάνο) που πρωτοακούει ελληνική μουσική.
Αν σας δινόταν η δυνατότητα να διαλέξετε όποιον θέλετε από ξένους και Έλληνες, ποιους μουσικούς θα διαλέγατε για το ιδανικό super group;
Φ.Δ- Δεν θα έβαζα δεξιοτέχνες. Κιθάρα θα έπαιζε ο George Brassens, πιάνο ο Fats Domino, μπαγλαμά ο Μπάτης. Μου αρέσουν πολύ οι μουσικοί που δεν είναι καλοί, αλλά τους αρέσει να παίζουν.
Μ.Φ- Δυσκολεύομαι να διαλέξω γιατί αν τους είχα δεν θα ήθελα να τραγουδάω αλλά να τους ακούω. Όχι πως τώρα δεν έχω πρόβλημα με το τρίο μας, πολλές φορές πιάνω τον εαυτό μου να χαζεύει τον Κωστή, τον Ντούβα και τον Σταμάτη αντί να είμαι συγκεντρωμένη στο τραγούδι μου. Οπότε αν ήταν στο πιάνο η Nina Simone ας πούμε θα ήμουν σε κώμα.
Πιστεύετε πως κινήματα όπως το Occupy Musicians, μπορούν να πετύχουν ουσιαστικά πράγματα ή χρειάζεται να οργανωθεί κάτι με διαφορετική λογική;
Φ.Δ- Ουσιαστικά πράγματα όχι, είναι ωραίο όμως που είναι δίπλα σ’ αυτούς που θα ξεκαθαρίσουν με τα χρόνια την ουσία.
Ποιος σκηνοθέτης θα θέλατε να σκηνοθετήσει το ντοκιμαντέρ για τη μουσική ζωή σας;
Φ.Δ-Ο Mack Sennet, ο άνθρωπος που ανακάλυψε τις τουρτομαχίες. Δεν ζει πια, βεβαίως.
Μ.Φ- Ο John Cassavetes.
Φτάσαμε στον τελευταίο μήνα του χρόνου. Ποιο είναι το top 5 των καλύτερων συναυλιών που είδατε μες το 2011;
Φ. Φέτος δεν πήγα πουθενά λόγω διαφόρων συγκυριών.Δεν είδα ούτε τους Pulp, ούτε τους Grinderman, που ήθελα πολύ.
Μ.Φ- Θα πω μόνο τους Grinderman που τους είδε ο Βασίλης Μαντζούκης και ενθουσιάστηκε. Εγώ δεν είδα καμία συναυλία.
Είχατε απαντήσει σε μία συνέντευξη σας το 2009 αν έγινε μια μεγάλη πολιτική αλλαγή «Μην είμαι μίζερος. Βλέπω και καλές προθέσεις και διάθεση για δουλειά». Σήμερα τι θα σχολιάζατε για την πολιτική κατάσταση που επικρατεί;
Φ.Δ- Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι μετά από την φρικώδη αδιαφορία και κακοδιαχείριση του Καραμανλή, θα ερχόταν κάτι ακόμη πιο ανίκανο και αδιάφορο. Τελικά, μόνο όταν οι αμαρτωλές γενεές αποχωρήσουν, μόνο όταν όλο το σύγχρονο πολιτικό προσωπικό γίνει μια θολή ανάμνηση, θα ξαναϋπάρξει κάποιο είδος ελπίδας. Ελπίζω, όμως, ως τότε, να έχουμε αλλάξει κι εμείς.Γιατί ως τώρα μόνο να εξαρτώμαστε, να διχαζόμαστε και να κριτικάρουμε ξέρουμε.
Διδάσκετε υποκριτική στη σχολή του Εθνικού. Τι σας κάνει μεγαλύτερη εντύπωση στη νέα γενιά ηθοποιών;
Μ.Φ- Με εκπλήσσει και με συγκινεί το γεγονός πως οι νέοι ηθοποιοί παίρνουν τοις μετρητοίς ό,τι τους λέω. Είναι σαν να παραδίνονται χωρίς όρους για να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους. Οι νέοι ηθοποιοί έχουν καταλάβει πως όσο καλές δημόσιες σχέσεις και να έχεις σημασία έχει η δουλειά και η καθημερινή μελέτη και άσκηση αν θέλεις πραγματικά να είσαι ηθοποιός. Έχουν αρχίσει να πιστεύουν στην δύναμή τους και «σνομπάρουν» τις γνωριμίες. Γι’ αυτό βλέπουμε όλο και περισσότερες ομάδες ηθοποιών να δουλεύουν σε χώρους αντισυμβατικούς, χωρίς παραγωγούς και χορηγούς, ακόμα και χωρίς σκηνοθέτες. Παίρνουν το θέατρο στα χέρια τους.
*Ψάξε, ψάξε και θα τους βρεις:
-Στα καταφύγια τους : Φοίβος Δεληβοριάς / Μάρθα Φριντζήλα
Κική Παπαδοπούλου
