Ά-κτιστο είναι το νέο ετήσιο πρόγραμμα συνεχούς ροής που παρουσιάζει το Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο και η SARCHA / Αρχιτεκτονικοί Αγωγοί.

Το Ά-κτιστο υποδηλώνει θεωρητικά αυτό που δεν δύναται ή δεν πρέπει να κτιστεί, αυτό που αναμένει την υλοποίησή του, αλλά και αυτό το οποίο σχεδιάζεται και συζητείται χωρίς πρόθεση πραγμάτωσης. Η έννοια του Ά-κτιστου, αρχιτεκτονική αλλά και ευρύτερα φιλοσοφική, έχει συνδεθεί ιστορικά με τα επονομαζόμενα ουτοπικά ή οραματικά αρχιτεκτονικά σχέδια καθώς και με τη λειτουργία του σχεδίου και της αρχιτεκτονικής γραφής ως εργαλείων κριτικής.

Το πρόγραμμα περιλαμβάνει εκθέσεις μικρής κλίμακας, διαλέξεις, συζητήσεις, σεμινάρια, εργαστήρια, συνέδρια και άλλες διεθνείς εκδηλώσεις σχετικές με την αρχιτεκτονική και στόχος του είναι η απόδοση όλων των πτυχών του Ά-κτιστου στο ιστορικό και σύγχρονο πλαίσιο.

Οι 60 εκδηλώσεις που θα πραγματοποιηθούν στους χώρους του Βυζαντινού Μουσείου, επιλέχθηκαν μετά από ανοικτή διεθνή διαδικασία υποβολής προτάσεων και έχουν ταξινομηθεί σε μηνιαίες θεματικές ενότητες: Οικονομίες της Οικοδόμησης (Μάιος), Σώμα / Ψυχή (Ιούνιος), Α-κτιστη Πόλη (Ιούλιος), Ήχος / Σιωπή ? Θεολογία (Σεπτέμβριος), Τέχνη (Οκτώβριος), Τα Κοινά (Νοέμβριος) και Γενεαλογίες του Α-κτιστου (Δεκέμβριος).

Στο πλαίσιο του προγράμματος, το Βυζαντινό Μουσείο εξασφάλισε συνεργασίες με σημαντικούς φορείς από τον ελληνικό αλλά και τον διεθνή χώρο (Columbia University, Harvard University, University of London, Architectural Association, American Dance Therapy Association, Dublin National College of Art and Design, University of Westminster, Parsons New School NY, Αρχιτεκτονικές Σχολές Ε.Μ.Π., Α.Π.Θ., Πανεπιστημίου Πατρών, Θεσσαλίας, Κρήτης, Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, κ ά.) και την παρουσία σημαντικών επιστημόνων και καταξιωμένων επαγγελματιών διεθνούς φήμης (A-topia, Anarchitektur, Ηλίας Ζέγγελης, Ντένυς Ζαχαρόπουλος, Christine Boyer, Michael Sorkin, Jean Copjec κ.ά).
Στη σύγχρονη αστική πραγματικότητα της εντατικής και άναρχης οικοδομικής δραστηριότητας, αυξάνεται συνεχώς το ενδιαφέρον για τη δυναμική της ελευθερίας του δημόσιου χώρου και κατ’ επέκταση της ατομικής ελευθερίας. Το ζήτημα που τίθεται σε σχέση με το ά-κτιστο δεν αφορά μόνο στο τι και για ποιους λόγους δεν μπορεί να κτιστεί. Εύκολα μπαίνει κανείς στον πειρασμό να ρωτήσει τι θα έπρεπε να παραμείνει ά-κτιστο. Ποια είναι η δυναμική που έχει σήμερα το ά-κτιστο και πώς μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο αρχιτεκτονικής επινόησης;

Αυτό είναι τελικά και το ερώτημα που θεωρητικοί και επαγγελματίες θέτουν προς διερεύνηση.