Όλη την ημέρα, είμαστε σχεδόν σε συνεχή διάλογο με ένα άτομο - τον εαυτό μας. Οι λέξεις που επιλέγουμε έχουν απίστευτα ισχυρή επίδραση στο πώς βλέπουμε τον κόσμο και τους εαυτούς μας. Απλές δηλώσεις όπως "τίποτα δεν μου φαίνεται σωστό σήμερα" με το πιο καταστροφικό "Δεν μπορώ να κάνω τίποτα σωστό" μπορούν να επηρεάσουν την ημέρα μας με τον ίδιο τρόπο που τα σκοτεινά σύννεφα ή η βροχή μπορεί να επηρεάσουν μια κατά τα άλλα ηλιόλουστη ημέρα.
Η λέξη που είναι πιθανότερο να σε αγχώσει όταν τη λες
Δεν είναι εύκολο να κάνεις αυτήν την αλλαγή στον τρόπο που μιλάς στον εαυτό σου. Η αλλαγή της γλώσσας μας είναι μια πρακτική και δεν πρόκειται για την αντικατάσταση ενός αρνητικού με ένα θετικό. Αυτό που αναζητούμε είναι μια εναλλακτική λύση που δεν προάγει τον πόνο και είναι ευγενική, ειλικρινής και χρήσιμη.
Παρακάτω θα βρεις τις πιο κοινές αρνητικές φράσεις που λέμε στον εαυτό μας και με τι μπορούμε να τις αντικασταστήσουμε:
Αντί για: «Είμαι ηλίθια»
Πες: "Δεν μπορώ να καταλαβαίνω αυτό τώρα"
Όταν χρησιμοποιείς αυτόν τον τύπο γλώσσας, δεν δίνεις καμία ευκαιρία για ανάπτυξη - ειδικά αν είναι κάτι που λες στον εαυτό σου αρκετά συχνά, θα αρχίσεις να το πιστεύεις. Αν το αντικαταστήσεις με κάτι άλλο όπως "Δεν το καταλαβαίνω αυτή τη στιγμή", θα αφήσεις χώρο για να αλλάξεις και να προσφέρεις μια παρατήρηση στον εαυτό σου.
Αντί για: «Είναι δικό μου λάθος»
Πες: «Έπαιξα έναν ρόλο σε αυτήν την κατάσταση και είμαι υπεύθυνη μόνο για τις αποφάσεις και τις ενέργειές μου»
Ένα κοινό στοιχείο της αρνητικής αυτο-ομιλίας είναι όταν πιστεύεις ότι αυτό που κάνουν και λένε οι άλλοι είναι αντίδραση σε εσάς. Αυτό συμβαίνει όταν αναλαμβάνεις προσωπική ευθύνη για τις ενέργειες άλλων ή για ολόκληρες καταστάσεις, και όπως μπορείς να φανταστείς, κρίνεις αρνητικά τον εαυτό σου. Η αλήθεια είναι ότι οι άλλοι είναι υπεύθυνοι για τις δικές τους επιλογές, όπως και εμείς είμαστε υπεύθυνοι για τις δικές μας.
Αντί για: "Γιατί δεν μπορώ να είμαι σαν αυτούς;"
Πες: «Τα πάνε τόσο καλά, και υπάρχει αρκετό καλό στον κόσμο για όλους μας"
Όταν συγκρίνουμε τους εαυτούς μας με τους άλλους, βλέπουμε κάτι που έχουν ή κάποιο χαρακτηριστικό που διαθέτουν και κρίνουμε τον εαυτό μας ως ανεπαρκής. Εάν συγκρίνεις το πώς αισθάνεσαι στο εσωτερικό με το πώς φαίνεται κάποιος άλλος στο εξωτερικό, θα είσαι πάντα ανεπαρκής. Η σύγκριση του εαυτού μας με τους άλλους δημιουργεί τα δικά μας βάσανα. Μεγάλο μέρος αυτής της συνήθειας βασίζεται σε κοινωνικές ιδέες σχετικά με το τι είναι σημαντικό. Ποιος ορίζει τι είναι η ελκυστικότητα; Πώς ορίζει κανείς τη νοημοσύνη; Την επόμενη φορά που θα συγκρίνεις, στρέψε την εστίασή σου στην παρατήρηση τυχόν διαφορών μεταξύ του εαυτού σου και του άλλου ατόμου και γιόρτασε τη μοναδικότητά και των δυο σας. Αντί να βλέπεις τη ζωή ως ανταγωνισμό, δες την ως συνεργασία.
