«Βρήκαμε ότι όταν ένα μωρό είναι στην αγκαλιά του γονέα του και έρχεται σε επαφή με το δέρμα του, το υψηλότερο επίπεδο επεξεργασίας του εγκεφάλου του το οποίο αποκρίνεται στον πόνο, δείχνει να μετριάζεται. Ο εγκέφαλος του μωρού χρησιμοποιεί επίσης διαφορετική οδό για να επεξεργαστεί την απόκρισή του στον πόνο» δήλωσε ο συγγραφέας της μελέτης Lorenzo Fabrizi.
«Ενώ δεν μπορούμε να επιβεβαιώσουμε εάν το μωρό αισθάνεται λιγότερο πόνο, τα ευρήματά μας ενισχύουν τον σημαντικό ρόλο της επαφής μεταξύ των γονέων και των νεογέννητων μωρών τους», δήλωσε ο Fabrizi σε δελτίο τύπου.
Η μελέτη περιελάμβανε 27 βρέφη, ηλικίας έως περίπου τριών μηνών, τα οποία γεννήθηκαν πρόωρα ή στην ώρα τους, στα νοσοκομεία UCL στη Βρετανία.
Οι ερευνητές παρακολούθησαν την εγκεφαλική δραστηριότητα των βρεφών παίρνοντας αίμα από τη φτέρνα για την εξέταση.
Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, τα βρέφη ήταν στην αγκαλιά της μητέρας τους έχοντας επαφή με το δέρμα της, ήταν στην αγκαλιά της μητέρας τους φορώντας ρούχα ή ήταν ξαπλωμένα σε κούνια ή θερμοκοιτίδα (τα περισσότερα από αυτά τα βρέφη ήταν φασκιωμένα).
Η αρχική εγκεφαλική απόκριση των βρεφών στον πόνο κατά το τρύπημα της φτέρνας ήταν η ίδια. Αλλά καθώς ο πόνος πυροδότησε τέσσερα έως πέντε κύματα δραστηριότητας του εγκεφάλου, τα μετέπειτα κύματα ήταν χαμηλότερα μεταξύ των μωρών που είχαν επαφή με το δέρμα της μητέρας τους.
Η μετρίαση της καθυστερημένης απόκρισης στον πόνο στα βρέφη που είχαν επαφή με το δέρμα της μητέρας τους «υποδηλώνει ότι η γονική επαφή επηρεάζει την επεξεργασία του εγκεφάλου σε υψηλότερο επίπεδο. Ο πόνος μπορεί να είναι ο ίδιος, αλλά το πώς επεξεργάζεται και το πώς αντιδρά ο εγκέφαλος του μωρού σε αυτόν τον πόνο, εξαρτάται από την επαφή του με τον γονέα», δήλωσε η ερευνήτρια πόνου Rebecca Pillai Riddell που πήρε μέρος στη μελέτη.
«Τα ευρήματά μας υποστηρίζουν την αντίληψη ότι το να κρατάς ένα νεογέννητο μωρό πάνω στο δέρμα σου είναι σημαντικό για την ανάπτυξή του», πρόσθεσε ο Pillai Riddell, καθηγητής στο τμήμα ψυχολογίας του Πανεπιστημίου York στο Τορόντο.
