Επιμέλεια:
Μπορεί τα στερεότυπα περί φύλου να περνούν από γενιά και γενιά μέσα στους αιώνες αλλά η επιστήμη έρχεται να τα καταρρίψει! Μπορεί ο μπαμπάς στα μάτια ενός παιδιού να φαντάζει σούπερ ήρωας και η μητέρα "ανόητη" αλλά στην πραγματικότητα κρίνοντάς την αυτοσαρκαζόμαστε μιας και από αυτή κληρονομούμε την ευστροφία μας.
To IQ το παίρνουμε από τη μαμά; Κι από το μπαμπά τι κληρονομούμε; Διάβασε όλα τα δεδομένα με επιστημονική τεκμηρίωση στην επόμενη σελίδα.
To IQ το παίρνουμε από τη μαμά; Αληθεύει;
Γνωρίζουμε ότι η νοημοσύνη έχει μια κληρονομική συνιστώσα, αλλά μέχρι πριν λίγα χρόνια πιστεύαμε ότι σε ένα μεγάλο βαθμό εξαρτάται από την πατέρα κι όχι τόσο από τη μητέρα.. Ωστόσο, αρκετές μελέτες αποκάλυψαν ότι τα παιδιά είναι πιο πιθανό να κληρονομήσουν τη νοημοσύνη από τη μητέρα, επειδή τα γονίδια της νοημοσύνης βρίσκονται στο χρωμόσωμα Χ.
Μία από τις πρώτες μελέτες σε αυτό τον τομέα διεξήχθη το 1984 στο Πανεπιστήμιο του Cambridge κι ακολούθησε πληθώρα άλλων στα επόμενα χρόνια. Στις μελέτες αναλύθηκε η συν-εξέλιξη του εγκεφάλου και του γονιδιώματος για να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι τα μητρικά γονίδια συμβάλλουν περισσότερο στην ανάπτυξη των κέντρων σκέψης στον εγκέφαλο.
Στην πράξη, κατά τη διάρκεια των πρώτων ημερών της ανάπτυξης του εμβρύου, κάθε κύτταρο μπορεί να εμφανιστεί οπουδήποτε στον εγκέφαλο, αλλά όταν τα έμβρυα ωριμάσουν και αρχίζουν να αναπτύσσονται, τα κύτταρα προέρχονται από πατρικά γονίδια συσσωρεύονται σε ορισμένες περιοχές της του εγκεφάλου που σχετίζονται με το συναίσθημα: υποθάλαμο, αμυγδαλή κτλ. Αυτές οι περιοχές είναι μέρος του συστήματος που είναι υπεύθυνο για την εξασφάλιση της επιβίωσης μας και εμπλέκεται σε λειτουργίες όπως το σεξ, το φαγητό και η επιθετικότητα. Ωστόσο, οι ερευνητές δεν έχουν βρει καμία ύπαρξη πατρικών κυττάρων στον εγκεφαλικό φλοιό που ν' αναπτύσσουν γνωστικές λειτουργίες, όπως η νοημοσύνη, η σκέψη, η γλώσσα και ο προγραμματισμός.
Δεν είναι δηλαδή τυχαίο που ο καλύτερος προγνωστικός δείκτης νοημοσύνης ήταν το IQ της μητέρας.
Δεν είναι μόνο η γενετική υπέυθυνη: Ο ρόλος της μητέρας στην ανάπτυξη γνωστικών λειτουργιών
Αν αφήσουμε τη γενετική κατά μέρος, υπάρχουν κι άλλοι παράγοντες που αποκαλύπτουν το σημαντικό ρόλο της μητέρας στην πνευματική ανάπτυξη των παιδιών, Μέσω της συναισθηματικής και φυσικής επαφής η μητέρα είναι αυτή που αφήνει χώρο στο παιδί γι΄ανάπτυξη των γνωστικών του ικανοτήτων.
Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Μινεσότα, για παράδειγμα, διαπίστωσαν ότι τα παιδιά που έχουν αναπτύξει ισχυρό δεσμό με τις μητέρες τους αναπτύσσουν την ικανότητα να παίζουν πολύπλοκα συμβολικά παιχνίδια στην ηλικία των δύο ετών, είναι πιο επιμονή και δείχνουν λιγότερη απογοήτευση κατά τη διάρκεια της αντιμετώπισης προβλημάτων. Όπως σημειώνουν ο ισχυρός δεσμός με τη μητέρα δίνει την απαραίτητη ασφάλεια στα παιδιά και τους επιτρέπει να εξερευνήσουν τον κόσμο με αυτοπεποίθηση ενώ η υποστήριξη που παίρνουν τα βοηηθά να τονώσουν περαιτέρω τις δυνατότητές τους.
Η σημασία αυτής της συναισθηματικής σχέσης για την ανάπτυξη του εγκεφάλου έχει καταδειχθεί κι από ερευνητές στο Πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον, που αποκάλυψαν για πρώτη φορά ότι η ασφάλεια και η αγάπη της μητέρας είναι ζωτικής σημασίας για την ανάπτυξη ορισμένων τμημάτων του εγκεφάλου. Μετά από 7ετή έρευνα διαπίστωσαν πως παιδιά με μαμάδες που έδιναν αγάπη και προστασία, στην ηλικία των 13 ετών είχαν μεγαλύτερο ιππόκαμπο εγκεφάλου σε σχέση με όσα είχαν πιο απόμακρες μαμάδες. Κι αν σκεφτείς πως ο ιππόκαμπος είναι η περιοχή του εγκεφάλου που σχετίζεται με τη μνήμη, τη μάθηση και την αντίδραση στο άγχος, τότε η απάντηση είναι ξεκάθαρη.
Ο πατέρας πώς συμβάλει; Μπορούμε πραγματικά να μιλήσουμε για κληρονομική ευφυΐα μόνο από τη μητέρα;
Ο πατέρας πώς συμβάλει; Μπορούμε πραγματικά να μιλήσουμε για κληρονομική ευφυΐα μόνο από τη μητέρα;
Εκτιμάται ότι το 40-60% της νοημοσύνης είναι κληρονομική. Αυτό σημαίνει ότι το υπόλοιπο ποσοστό εξαρτάται από το περιβάλλον αλλά και προσωπικά χαρακτηριστικά. Στην πραγματικότητα, αυτό που ονομάζουμε νοημοσύνη δεν είναι τίποτα περισσότερο από την ικανότητά μας να επιλύουμε προβλήματα. Αλλά το περίεργο είναι ότι για να λύσουμε τα προβλήματα, ακόμη και μια απλή μαθηματική ή φυσική πράξη, έρχεται επίσης στο παιχνίδι και μεταιχμιακό σύστημα, επειδή ο εγκέφαλός μας λειτουργεί ως σύνολο. Έτσι, ακόμη και αν νοημοσύνη είναι στενά συνδεδεμένη με τη λειτουργία της ορθολογικής σκέψης, επηρεάζεται κι από τη διαίσθηση και τα συναισθήματα, που γενετικά καθορίζονται από τον πατέρα.
Επιπλέον, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ακόμα και αν ένα παιδί έχει υψηλό δείκτη νοημοσύνης, θα πρέπει να τονώσει την ευφυΐα του και να την καλλιεργεί σε όλη του τη ζωή με νέες προκλήσεις ώστε να βελτιώνεται συνεχώς.
Το συμπέρασμα είναι ένα: Την εξυπνάδα την κληρονομείς κι από τους δύο γονείς αλλά αντίθετα με όσα πίστευες από τον πατέρα παίρνεις τα πιο "συναισθηματικά" χαρακτηριστικά κι από τη μητέρα τη λόγική. Σου φαίνεται παράδοξο; Τελικά οι κοινωνικές προκαταλήψεις έχουν κάνει καλή δουλειά....
