Eχει χαμηλές επιδόσεις στο σχολείο, διαβάζει συλλαβιστά, τα γραπτά του δεν διαβάζονται... Ισως δεν είναι επιλογή του παιδιού να είναι κακός μαθητής. Οταν μιλάμε για δυσλεξία, πρόκειται για πραγματική δυσκολία να κατανοήσει και να μάθει γράμματα και αριθμούς, και παρόλο που ξεκινά με όρεξη το σχολείο, στη συνέχεια αδρανεί ή παρουσιάζει άρνηση, επηρεασμένο από τη δυσκολία αυτή.

Για αυτό, ο έγκαιρος εντοπισμός της δυσλεξίας είναι κομβικής σημασίας όχι μόνο για τη βελτίωση της μαθησιακής ικανότητας του παιδιού, αλλά και για την αποφυγή όσο αυτό είναι δυνατόν- άλλων εκδηλώσεων που συνδέονται με τις δυσκολίες στο μαθησιακό περιβάλλον, όπως η επιθετικότητα.

Τα πέντε «ΔΕΝ» της δυσλεξίας

• Δεν είναι νόσος, άρα δεν υπάρχει «θεραπεία».
• Δεν οφείλεται σε προβλήματα όρασης ή ακοής.
• Δεν αποτελεί ένδειξη μειωμένου δείκτη νοημοσύνης.
• Δεν παρουσιάζεται με την ίδια ένταση και τα ίδια συμπτώματα σε όλα τα παιδιά.
• Δεν προκαλείται από αναπτυξιακή ανωριμότητα του μαθητή, άρα δεν έχει νόημα να μείνει στην ίδια τάξη.

Πώς θα καταλάβω αν το παιδί είναι δυσλεκτικό;

Είναι πιθανώς δυσλεκτικό αν:

• Αντιστρέφει γράμματα και αριθμούς (π.χ. 3 αντί για ε).
• Παραλείπει ή προσθέτει γράμματα στις λέξεις (π.χ. κω ή κατάτω αντί για κάτω).
• Τείνει να αντικαθιστά μεγάλες λέξεις με μικρότερες με παρόμοια σημασία (π.χ. γράφει μαμά αντί για μητέρα, αλλά διαβάζει μαμά, παρόλο που γράφει μητέρα).
• Βιαβάζει και γράφει ανάποδα (π.χ. ες αντί για σε).
• Παραλείπει τα σημάδια στίξης και τα κενά ανάμεσα στις λέξεις.
• Δυσκολεύεται να μάθει ακολουθίες (π.χ. τους μήνες) ή πίνακες αλλά και να αντιγράψει από πίνακες ή σημειώσεις.
• Γενικά, κάνει περίεργα (μη αναμενόμενα) λάθη και γράφει δυσανάγνωστα.

Ενα πρόβλημα που αντιμετωπίζεται

Παρά τις ιδιαιτερότητες, τα δυσλεξικά παιδιά δεν αντιμετωπίζουν δυσκολία στη μάθηση καθαυτήν. Συχνά, μάλιστα, έχουν ιδιαίτερα γρήγορη αντίληψη και συνδυαστική ικανότητα και κατανοούν πλήρως τα νοήματα, όπως, π.χ., τα ιστορικά γεγονότα, παρόλο που δεν θυμούνται χρονολογίες κ.λπ.). Η εξατομικευμένη παρέμβαση (π.χ. βοήθεια από άτομα ή κέντρα που ειδικεύονται σε ανάλογες διαταραχές), η συνεργασία των γονιών με τους εκπαιδευτικούς και, πάνω απ’ όλα, η άφθονη υπομονή είναι απαραίτητα για να ενισχυθούν όχι μόνον οι σχολικές επιδόσεις του παιδιού, αλλά και η αυτοεκτίμηση και η ισορροπία του σε κάθε επίπεδο.

Ευχαριστούμε για τη συνεργασία την κ. Σάντρα Μαρίνου, ψυχολόγο, ειδική σε θέματα μαθησιακών δυσκολιών.

Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στο www.dyslexia.gr, το site της Ελληνικής Εταιρείας Δυσλεξίας.

ΧΑΡΙΤΩΜΕΝΗ ΒΟΝΤΑ