Κάθεσαι δίπλα σε κάποια συνάδελφο που συνεχώς αναστενάζει, γκρινιάζει ή κλαίει τη μοίρα του ή μήπως διαμαρτύρεται συνεχώς για τον φόρτο εργασίας, την πολιτική και την οικονομία; Εσύ τι στάση κρατάς σε όλο αυτό; Κάθεσαι κι ακούς υπομονετικά συμπονώντας την ή την αγνοείς αλλάζοντας θέμα;

Το στρες του γραφείου είναι μεταδοτικό όπως μια ίωση

Η καθηγήτρια και ψυχολόγος Elaine Hatfield από το Πανεπιστήμιο της Χαβάης, διαπίστωσε με την ομάδα της πως το στρες του γραφείου είναι εξίσου μεταδοτικό με μια ίωση! Όπως λένε, το άγχος και οι αγωνίες ενός και μόνο ατόμου μπορούν να εξαπλωθούν σαν επιδημία και στους υπόλοιπους υπαλλήλους ενός γραφείου.

Αυτό που συμβαίνει είναι πως ασυνείδητα οι άνθρωποι έχουμε την τάση να μιμούμαστε εκφράσεις, κινήσεις αλλά και συναισθήματα. Θα μπορούσαμε να πούμε πως έχουμε τη δυνατότητα να απορροφούμε σαν σφουγγάρι ακόμη και τα πιο δυσάρεστα συναισθήματα και όπως καταλαβαίνεις κάτι τέτοιο έχει σοβαρό αντίκτυπο στην ψυχοσύνθεσή σου.

Το πρόβλημά τους είναι και δικό μου;

Ακούγοντας συνεχώς τα προβλήματα και τις αγωνίες των συναδέλφων, απορροφάμε το άγχος τους κι περιπτώσεις αρχίζουμε να σκεφτόμαστε κι εμείς αρνητικά. Μάλιστα, σε αρκετές προσπαθούμε να βρούμε κοινά στοιχεία και να ταυτίσουμε τα δικά τους με τα δικά μας προβλήματα ή και να τα δημιουργήσουμε.

Για παράδειγμα αν έχεις μια φίλη ή συνάδελφο που ολημερίς αναφέρεται στην προβληματική σχέση της και στα «φάουλ» του αγαπημένου της, αργά ή γρήγορα ίσως κι εσύ να αρχίσεις να «ψάχνεσαι» και να κοσκινίζεις τη δικιά σου σχέση, κάτι που δε θα έκανες αν δεν είχες επηρεαστεί από την εμπειρία της συναδέλφου.

Όλα είναι θέμα κράσης

Όλη αυτή η διαδικασία γίνεται υποσυνείδητα ενώ ο βαθμός στον οποίο θα επηρεαστούμε εξαρτάται από το πόσο ευαίσθητοι ή επιρρεπείς είμαστε.

Οι άνδρες για παράδειγμα φαίνεται να έχουν μεγαλύτερη ανοσία σε σχέση με εμάς τις γυναίκες, αντιμετωπίζοντας από απόσταση τα άγχη των συναδέλφων. Αντίθετα οι γυναίκες τείνουμε να συμπάσχουμε κι εν τέλει να κολλάμε και βιώνουμε τα προβλήματα.

Μάλιστα, η καθηγήτρια διαπίστωσε πως όχι μόνο «κολλάμε» τις αρνητικές σκέψεις των άλλων αλλά υποσυνείδητα αλλάζουμε τη στάση του σώματός μας και τις εκφράζεις του προσώπου μας ακούγοντας τα προβλήματά τους, καθώς με αυτόν τον τρόπο δείχνουμε πως μπορούμε να νιώσουμε τον πόνο και την αγωνία του άλλου.

Ενδιαφέρον ή αδιαφορία; Τι είναι προτιμότερο;

Αν δεν είσαι σκληρή, αλλά υπερευαίσθητη, το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να αποφεύγεις τις άσχημες και στενάχωρες συζητήσεις στο γραφείο ή να αποκτήσεις ανοσία σε αυτές, δίχως φυσικά να αδιαφορείς για τον συνάδελφό σου και τα προβλήματά του. Απλά προσπάθησε να δείξεις πως για κάθε ζήτημα υπάρχουν δύο οπτικές γωνίες και πως η θετική σκέψη είναι προτιμότερη από τον αρνητισμό. Ο πεσιμισμός δεν δίνει λύσεις αλλά διογκώνει τα προβλήματα κάνοντάς τα να φαίνονται άλυτα.

Προσπάθησε να ξυπνάς με καλή διάθεση και να μεταδίδεις εσύ πρώτη ένα κλίμα χαράς στο γραφείο που θα πολεμήσει την κατήφεια και τον αρνητισμό των πεσιμιστών συναδέλφων και να θυμάσαι πως, εκτός από τον αρνητισμό και η θετική διάθεση είναι άκρως μεταδοτική, οπότε όλα είναι στο χέρι σου.

Επειδή βέβαια κάποιοι είναι ανεπίδεκτοι μαθήσεως και θετικών συναισθημάτων πάρε τα μέτρα σου και προσπάθησε να μένεις αμέτοχη κι πάνω απ΄όλα παρατηρητής. Απόκτησε ανοσία και μάθε να ακούς τις αγωνίες των απλών γνωστών δίχως να βιώνεις στον μέγιστο βαθμό τον πόνο τους ή να συγκρίνεις την δικιά σου περίπτωση με την δικιά τους γιατί κάτι τέτοιο αργά ή γρήγορα θα σε καταρρακώσει.

Από τη Δήμητρα Γκούντρα