Αγαπημένε μου Σωτήρη,


Η καρδιά μου με έπιασε βλέποντας την Σοφία Αλιμπέρτη και το «Καλομελέτα κι έρχεται». Για να καταλάβεις, τι στεναχώρια τράβηξα με την προσφάτως χωρισμένη Σοφία, που προτίμησα να παρακολουθήσω το Σαββατοκύριακο τον φλύαρο Μικρούτσικο. Γιατί ήταν προτιμότερο το πολύ μπλα, μπλα από το καταθλιπτικό σκηνικό της Αλιμπέρτη.

Το «σπίτι» της παρουσιάστριας, αν και ζεστά διακοσμημένο ήταν κρύο, ενώ η απουσία του Αλέξανδρου Παρθένη ήταν κάτι παραπάνω από αισθητή. Για να μη μιλήσω για τη διάθεση της Σοφίας. Που εκείνα τα κουνήματα, τα σκερτσάκια και τα νάζια που μας είχε συνηθίσει πέρυσι; Τώρα, είχε φέρει το Σάββατο την Αγγελική Ηλίαδη και την Κυριακή την Κατερίνα Στανίση. Οπότε φαντάζεσαι ότι και τις δύο μέρες έγινε... της κατάθλιψης το πανηγύρι.

Τις φλέβες μου ήρθε να κόψω. Η μία αοιδός «έκοβε» με τραγούδια χωρισμού και η άλλη «έραβε» με τραγούδια καψούρας χωρίς αντίκρισμα. Και κάπου εκεί έστεκε η Σοφία, της οποίας το μυαλό έκανε μπαμ ότι ήταν αλλού. Άσε, που ένα άσμα της Ηλιάδη - εννοείται ότι μιλάει για χωρισμό - θα είναι για τους επόμενους δύο(;) μήνες το... λάβαρο της Αλιμπέρτη! Εγώ, πάλι, γιατί ήξερα για τραγούδια - ύμνους; Αλλά να μου πεις, αν χωρίζεις με κοτζάμ Παρθένη, ίσα που σηκώνεις λάβαρο κοτζάμ καψουροτράγουδο!


Αν ξέρεις κάτι που δεν ξέρω, πες το μου με ένα e-mail:
[email protected]