Αγαπημένε μου Σωτήρη,


«Σα ναυαγοί, σαν Ροβινσώνες, δίχως νόμους και κανόνες». Λίγο ακόμη και αυτό θα τραγουδούσαν ο Αντώνης Κανάκης με τον Γρηγόρη Αρναούτογλου, οι οποίοι είπαν να πάνε μία βόλτα στη Σκιάθο, αλλά τους βρήκε μεγάλη λαχτάρα. Και στάνταρ θα αναθεματάνε που άφησαν τη σιγουριά της Χαλκιδικής.

Αλλά πού να ήξεραν οι έρμοι οι φίλοι ότι το ταξίδι προς Σκιάθο θα ήταν σαν εκείνο του Οδυσσέα προς Ιθάκη; Αν και τα σημάδια για την περιπέτεια που τους περίμενε, φάνηκαν από την αρχή. Παρόλο ήταν να ταξιδέψουν στο νησιά αεροπορικώς, το αεροσκάφος λόγω προβλήματος δεν σηκώθηκε ποτέ κι έτσι Κανάκης και Αρναούτογλου σκέφτηκαν να το κόψουν οδικώς και στη συνέχεια με ταχύπλοο να περάσουν στο νησί.

Κι ενώ στην αρχή το σχέδιο πήγαινε καλά κι έφτασαν σώοι με το αυτοκίνητο, δε συνέβη το ίδιο με το ταχύπλοο που βρήκε και χάλασε μεσοπέλαγα. Οκτώ ολόκληρες ώρες έμειναν στη θάλασσα, χωρίς σήμα, χωρίς τίποτε. Αλλά πάλι καλά που ο καπετάνιος ήταν πρώτος και έστω με μεγάλη καθυστέρηση τους έβγαλε σώους στη στεριά. Βέβαια, τα νεύρα των δύο αντρών είχαν γίνει κρόσσια, αλλά είμαι σίγουρη ότι η ζωή στο νησί, γρήγορα τους έκανε να ξεχάσουν την περιπέτεια τους.