"Τι γεύση μου άφησε το 2016", γράφει στον τίτλο η Ελεονώρα Μελέτη σε μια μακροσκελέστατη ανάρτηση στο blog της, αφήνοντας τον εαυτό της ελεύθερο να εκφραστεί όπως της ήρθε!
Ιδού όλη η επιστολή, όπου χωρίς να τον κατονονομάζει, τα "πυρά" της στρέφονται προς τον Μένιο Φουρθιώτη, ο οποίος δείχνει
"Όταν πέρσι άλλαξε η χρονιά, βρισκόμουν σε μία φανταστική παραλία της Σρι Λάνκα. Φορούσα παραδοσιακό φόρεμα, το λεγόμενο σάρι, ήμουν μαύρη από τον ήλιο, έπινα κοκτέιλ και έβλεπα γύρω μου τον κόσμο να διασκεδάζει και να γλεντάει εκεί που σκάει το κύμα. Περπατούσα ξυπόλυτη στην άμμο, και αναρωτιόμουν: «του χρόνου τέτοια μέρα, που θα έχει περάσει αυτός ο χρόνος που μόλις ξεκινά, πως να νιώθω άραγε;»
Και σήμερα 364 μέρες μετά, βρίσκομαι σε ένα κατάλευκο βουνό, έχω γύρω φίλους, αναμμένο τζάκι, πίνω κόκκινο κρασί, και έχω πλέον την απάντηση σε αυτό το ερώτημα που έθεσα στον εαυτό μου πέρσι.
Πως νιώθω λοιπόν για το 2016 ε;
Ανακούφιση.
Ανακούφιση που φεύγει.
Επειδή είχα την υγεία μου δεν θα πω πως ήταν από τους χειρότερους χρόνους της ζωής μου. Σίγουρα όμως ήταν από τους πλέον εκπαιδευτικούς.
Μου έμαθε πολλά για τους ανθρώπους και μου στέρησε πράγματα που αγαπώ και ανθρώπους που πίστευα πως δεν θα μπορούσα να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αυτούς.
Με δίδαξε πολλά, αλλά με δίδαξε μέσα από απώλειες, και μία απώλεια πάντα πονάει.
Το 2016 έχασα τη δουλειά μου. Και έχασα τη δουλειά μου άδικα, από έναν άνθρωπο που δεν είχε καμία ουσιαστική αρμοδιότητα να με « διώξει», επειδή υπερασπίστηκα το δικαίωμα μου στην αυτοδιάθεση και την ελευθερία του λόγου. Αν είχα τη δυνατότητα να σας παρουσιάσω το εξώδικο καταγγελίας και τους λόγους που προφασίστηκε για να μου «καταγγείλει» τη σύμβαση, απλά θα γελούσατε.
Αν είστε άνθρωποι χωρίς ψυχραιμία, ίσως θυμώνατε για την αδικία, αν είστε επιθετικοί, ίσως να τραβούσατε το σχοινί με δικαστήρια, διαμάχες και διεκδίκηση αποζημιώσεων. Αν ήσασταν εγώ, απλά θα αντιδρούσατε με τη σιωπή, αφήνοντας το θόρυβο της να υπογραμμίζει τη γελοιότητα της κατάστασης μέσα από την ηχώ του κλαυσίγελου.
Δυστυχώς δεν μπορώ να αποκαλύψω τις λεπτομέρειες του εξώδικου.
Δεν με πείραξε που έχασα τη δουλειά μου. Όχι κάτω από αυτές τις συνθήκες και όχι με αμελητέας σημασίας και «αξίας» υπογραφές στα εξώδικα καταγγελίας.
Εκείνο που με ενδιαφέρει είναι τα ψέματα που ειπώθηκαν σε εκείνους που πλήρωναν την αμοιβή μου. Οι άνθρωποι που με πλήρωναν για να παρέχω τις υπηρεσίες μου στο σταθμό τους, δεν γνώρισαν για το παρασκήνιο της αποχώρησης μου. Είχαν ενημερωθεί από δήθεν αρμόδιους, πως η διακοπή της συνεργασίας μας, ήταν δική μου επιθυμία, επειδή είχα ήδη συμφωνήσει τη μετεγγραφή μου σε άλλον σταθμό.
Οι εργοδότες μου , ενημερώθηκαν πρόσφατα από εμένα την ίδια για το παρασκήνιο της λήξης της συνεργασίας μας, όπως και εγώ ενημερώθηκα από τους ίδιους για την λανθασμένη εικόνα που είχαν για τα γεγονότα.
Τους ευχαριστώ για την υπέροχη συνεργασία, αν εξαιρέσει κανείς τα παράσιτα που την διέβρωσαν, και τους ευγνωμονώ πάντα για το ότι μου έδωσαν την ευκαιρία να κάνω πραγματικότητα το όνειρο μου.
Τους ευχαριστώ που εμπιστεύτηκαν πρώτα σε μένα το σταθμό τους, ώστε να ενταχθώ στο μέχρι τότε ανύπαρκτο δυναμικό του , να ανάψω το φως, για να ακολουθήσουν αργότερα και άλλοι συνάδελφοι, λαμπεροί επιτυχημένοι και γνωστοί, διαμορφώνοντας το κανάλι που είναι σήμερα.
Θέλω να ευχαριστήσω και κάποιους άλλους , άνευ ουσιαστικής αρμοδιότητας, για το ότι με έβγαλαν από το δρόμο μου, για να με σπρώξουν στα σωστά μονοπάτια.
Τους εύχομαι καλή σταδιοδρομία ως πωλητές.
Το 2016 μου άνοιξε τα μάτια. Με έφερε μπροστά στην αλήθεια ανθρώπων που μέσα μου δεν τους είχα όπως αποκαλύφθηκαν να είναι.
Τους είχα ανθρώπους δικούς μου, ανθρώπους εμπιστοσύνης, για τους οποίους ένιωθα αγάπη, σεβασμό και εκτίμηση, ανθρώπους τους οποίους είχα βοηθήσει, με κάθε τρόπο, ανθρώπους στους οποίους έδειχνα έμπρακτα πόσο τους θέλω στη ζωή μου.
Το 2016 μου έμαθε πως το χειρότερο χαρακτηριστικό για έναν άνθρωπο είναι η αχαριστία.
Η αχαριστία είναι έμφυτη, δεν κάνει διακρίσεις, είναι αθεράπευτη και σίγουρα δεν είναι κάτι το οποίο θα πρέπει να πάρεις προσωπικά.
Ο αχάριστος άνθρωπος δεν είναι αχάριστος μόνο μαζί σου. Είναι αχάριστος και με την ίδια τη ζωή.
Δεν έχει μάθει να εκτιμά τίποτα, γιατί δεν έχει μάθει να δουλεύει για τίποτα. Είναι ένας άνθρωπος που νομίζει πως το μόνο που πρέπει να κάνει είναι να απαιτεί από τις καταστάσεις να συμβούν, και να περιμένει από τους άλλους να σκέφτονται και να φέρονται όπως εκείνοι θέλουν και έχουν ανάγκη.
Ο αχάριστος άνθρωπος θα βλέπει μόνο εκείνο που τον ενοχλεί σε εσένα, και θα ξεχνά όλα τα άλλα που έχεις κάνει εσύ γι αυτόν.
Γιατί είναι αχάριστος. Όπως μπορεί να είναι κοντός, ψηλός, παχύς, λεπτός.
Η αχαριστία είναι στο γονίδιο του.
Και να σου πω και κάτι;
Δεν έχεις ανάγκη από αχάριστους ανθρώπους δίπλα σου. Είναι τοξικοί.
Τέσσερις τέτοιους ανθρώπους αντιμετώπισα το 2016.
Τέσσερις.
Τον έναν μετά τον άλλον. Με απανωτές αποκαλύψεις, συγκυρίες και συμπτώσεις, που όσο και αν αρνιόμουν να δω αλήθειες, η ζωή επέμενε να μου χτυπάει τη πλάτη και να μου λέει : « Ξύπνα βλάκα, ξύπνα».
Θα μου πεις : « Εσύ γλυκεία μου, είσαι τέλεια;»
Όχι, όχι βέβαια, καθόλου τέλεια.
Ξέρω όμως και εγώ μα προπάντων και εκείνοι πως στις συγκεκριμένες περιπτώσεις υπήρξα η καλή, η σωστή, εκείνη που έδωσε περισσότερα, εκείνη που αδικήθηκε. Ξέρω και ξέρουν, ω ναι, το ξέρουν και το ξέρουν καλά, πως εγώ υπήρξα ο μαλάκας.
Δεν μετανιώνω λεπτό. Χάρηκα κάθε καλή στιγμή που είχα μαζί τους όλα αυτά τα χρόνια, χάρηκα κάθε όμορφο λεπτό, κάθε γέλιο, κάθε ποτό, κάθε ευτυχισμένη ώρα, κάθε δευτερόλεπτο χαράς.
Αλλά το 2016 θα τους πάρει μαζί του, μακριά... Και εγώ αφού νιώθω τυχερή και ευγνώμων που πέρασαν από τη ζωή μου , τους εύχομαι καλή τύχη στο δρόμο τους και τους αποχαιρετώ...
Το 2016 με αφήνει δυνατή, χαρούμενη, με ένα πονηρό πολλά υποσχόμενο χαμόγελο και ένα βλέμμα που θέλει να κάνει σκανταλιές και είναι έτοιμο να αντιμετωπίσει νέες προκλήσεις.
Το 2016 με αφήνει πιο ασφαλή. Έχοντας πάντα ανασφάλειες, βαθιές και βασανιστικές, κυνηγούσα πάντα στην ανασφάλεια σε μία προσπάθεια να νιώσω ασφαλής. Και ήρθα αντιμέτωπη πλέον, με όλα όσα έτρεμα ότι θα μπορούσα να συναντήσω μπροστά μου.
Τα συνάντησα, τα είδα στις πραγματικές τους διαστάσεις και πλέον δεν τα φοβάμαι.
Θέλω να ευχηθώ σε όλους, το 2017 να μας βρει με υγεία και δυνατούς. Με πίστη στους εαυτούς μας, και με την αυτοπεποίθηση πως μπορούμε να αντιμετωπίσουμε το οτιδήποτε θα μας φέρει η ζωή μέσα στις επόμενες 365 μέρες.
Καλή χρονιά σε όλους!
[eleonora is blogging]
Κάνε κλικ στον σύνδεσμο και δες την ανάρτηση όπως "ανέβηκε" στο blog της Ελεονώρας
