Πανάκριβα είναι τα cd στην Ελλάδα και οι τιμές πώλησης μοιάζουν απλησίαστες. Εταιρείες, καλλιτέχνες, δημιουργοί, «πειρατές», αστυνομία, ifpi διαμορφώνουν ένα ιδιόμορφο σύνολο από ετερόκλητους ήρωες και πρωταγωνιστές στο «σίριαλ» των ολοένα και περισσότερο μειωμένων πωλήσεων.
Πώς όμως να μην έχουν πάρει την κατιούσα τα νόμιμα cd όταν κοστίζουν περισσότερο στην Ελλάδα ακόμα και απ ό,τι στις πιο ακριβές αγορές της Ευρώπης.
Προτάσεις για λύσεις πολλές. Μία από αυτές έχει να κάνει με τη μείωση του ποσού του ΦΠΑ, που αν δεν γίνει, είμαι βέβαιος ότι θα κάνει τις δισκογραφικές εταιρείες να «κλαίνε», καθώς με τα λεφτά που θα εισπράττουν δεν θα κάνουν πλέον ούτε διαφημίσεις ούτε βιντεοκλίπ στους καλλιτέχνες τους.
Γιατί να δώσεις ένα σωρό λεφτά, όταν το κόστος για να κατεβάσεις ένα κομμάτι από το Διαδίκτυο είναι περίπου 1 ευρώ. Στην περίπτωση βέβαια που κάποιος επιθυμεί να κατεβάσει ένα ολόκληρο άλμπουμ, ανεξαρτήτως συνόλου τραγουδιών, τότε το κόστος προσεγγίζει τα 9,90 ευρώ. Αν το ψάξει μάλιστα κάποιος περισσότερο στα διάφορα ηλεκτρονικά καταστήματα πώλησης τραγουδιών από το Διαδίκτυο, θα δει τιμές downloading, που ξεκινούν από 0,43 ευρώ για τα παλαιότερα χιτ και προσεγγίζουν το 1,20 ευρώ για τις τρέχουσες επιτυχίες.
Η τιμή εννοείται ότι αφορά έναν τίτλο.
Υπάρχει φως στο τούνελ για εταιρείες και καλλιτέχνες;
Μάλλον όχι, καθώς δεν ωφελεί να στεκόμαστε σε μεμονωμένες περιπτώσεις που μπορεί να βγάζουν τα λεφτά τους και με το παραπάνω. Δεν είναι όλοι Χατζηγιάννης, Ρέμος, Πλούταρχος, Βίσση και Βανδή, για να πανηγυρίζουν οι εταιρείες τους με τις εκάστοτε κυκλοφορίες τους. Όλο και λιγότεροι καλλιτέχνες μπορούν πλέον και κάνουν την υπέρβαση.
Οι εταιρείες αναζητούν νέες χρήσεις, όπως οι digital εφαρμογές της μουσικής, κι έτσι αργά αλλά σταθερά τα έσοδα ανεβαίνουν από τη νόμιμη εκμετάλλευση του internet και των προοπτικών που άνοιξε η κινητή τηλεφωνία στις δισκογραφικές και γενικότερα στον κλάδο της μουσικής με real tones, ringback tones, downloading tracks, ipod κ.λπ.
Ποιος πληρώνει τελικά τη... νύφη;
Οι τιμές ξεκινούν από ένα ποσό της τάξης των 13 ευρώ. Στην πορεία στο ποσό αυτό προστίθεται το ποσοστό του ΦΠΑ, που είναι 19%, και η τιμή ανεβαίνει στα περίπου 16 ευρώ. Από εκεί και πέρα μπαίνει και το μικτό κέρδος του καταστήματος και έτσι φτάνουμε στα 19 ευρώ που αφορούν σε μια μέση τιμή λιανικής.
Από τη μία, λοιπόν, αυτός που θέλει να αγοράσει όχι μόνο τον Ρέμο, αλλά και τον Robbie Williams το σκέφτεται, ενώ εκείνος που θέλει και Πέγκυ Ζήνα και Δέσποινα Βανδή θα προβληματιστεί με τα 35 ή τα 40 ευρώ που χρειάζεται για δύο cd ονομάτων πρώτης εθνικής.
Την ίδια στιγμή στην Αμερική θα βρεις ένα cd με 12, 50 ευρώ. Το ίδιο που στην Ελλάδα μπορεί να φτάνει και τα 20 ευρώ!
Και πιστέψτε με, μιλάμε για το ίδιο προϊόν!
Να μην αναφερθούμε και στην περίπτωση της Αγγλίας, όπου ένα διπλό cd που είναι στο Τop 10 πωλείται 7 λίρες, τη στιγμή που το αντίστοιχο ελληνικό φτάνει χαλαρά το εικοσάρικο!
Τα συμπεράσματα δικά σας.
Βασίλης Λούκας
