Με καριέρα που ξεπερνάει τα 50 χρόνια και περιλαμβάνει σπουδαίους ρόλους σε μεγάλες κινηματογραφικές επιτυχίες, όπως «Η μελωδία της ευτυχίας», «Η επιστροφή του ροζ πάνθηρα», «Βατερλό», «Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ» κ.ά., ο Χολιγουντιανός σταρ Κρίστοφερ Πλάμερ μας μίλησε για τη νέα ταινία του, «Ο φανταστικός κόσμος του δρ. Παρνάσους». Μια ταινία του Τέρι Γκίλιαμ που έμελλε να είναι η τελευταία του αδικοχαμένου Χιθ Λέτζερ, στην οποία κρατάει έναν από τους πρωταγωνιστικούς ρόλους. από τον ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ-ΡΩΜΑΝΟ ΛΙΖΑΡΔΟ
Στο «Φανταστικό κόσμο του δρ. Παρνάσους» βυθίζεστε στον ονειρόκοσμο του Τέρι Γκίλιαμ και υποδύεστε ένα μαγικό τζογαδόρο. Στην πραγματική σας ζωή έχετε αναλάβει ανάλογα ρίσκα;
«Πρώτα απ’ όλα να σου πω ότι ποτέ δεν με ενθουσίασαν οι μάγοι και τα μαγικά κόλπα. Όλα αυτά τα έβρισκα πολύ βαρετά και τα θεωρούσα χάσιμο χρόνου. Όσον αφορά τα ρίσκα, τώρα, πρέπει να σου πω ότι η ίδια η ζωή είναι ένα στοίχημα με πολύ μεγαλύτερα διακυβεύματα απ’ ό,τι μπορούμε ποτέ να προβλέψουμε. Ο Παρνάσους είναι ένας μαγικός χαρακτήρας που φέρει πολλά από τα γνωρίσματα και τις ιδιοτροπίες του ίδιου του Τέρι, αν και πίνει περισσότερο! Πιστεύω ότι ο Τέρι ηθελημένα κατέφυγε σε μια αυτοσαρκαστική αυτοβιογραφία όταν έγραφε το συγκεκριμένο χαρακτήρα και διασκέδασα πάρα πολύ παίζοντας αυτόν το ρόλο!».
Πράγματι, ο Παρνάσους παραμένει αισιόδοξος σε δύσκολες καταστάσεις και σκοτεινές στιγμές.
«Ήθελα να προσδώσω στον Παρνάσους μια εύθυμη νότα και να μην τον κάνω σκοτεινό. Ο Τέρι είναι σαφώς επηρεασμένος από συγγραφείς όπως ο Βοκάκιος, ο Θερβάντες και ο Γκέτε. Άλλωστε, η όλη υπόθεση δεν είναι παρά μια παραλλαγή του Φάουστ, με το χαρακτήρα μου να κλείνει συμφωνίες με τον Μεφιστοφελή του Τομ Γουέιτς. Πάντως, η ταινία διαχέεται από μια αισιόδοξη αύρα, με τον Παρνάσους να πρεσβεύει την ελπίδα πάνω από την αυτολύπηση».
Εσείς έχει τύχει ποτέ να αντιμετωπίσετε αντίστοιχα άσχημες καταστάσεις με την ίδια αισιοδοξία;
«Ασφαλώς και προσπαθώ να είμαι αισιόδοξος, αν και δεν μπορώ να πω ότι έχω ζήσει ιδιαίτερα σκοτεινές στιγμές. Γενικότερα, πιστεύω ότι πρέπει να αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες με χιούμορ και ότι μόνο με θετική διάθεση θα τις ξεπεράσουμε. Και δόξα τω Θεώ αυτή η ταινία βρίθει από θετικότητα».
Να σας πάω 40 χρόνια πίσω, στη «Μελωδία της ευτυχίας». Μια ταινία που απολαμβάνει ακόμα και σήμερα την ίδια σχεδόν δημοτικότητα με τότε. Πού πιστεύετε ότι οφείλεται αυτό;
«Η "Μελωδία της ευτυχίας" έχει το μοναδικό προνόμιο να είναι μία από τις ελάχιστες ουσιαστικά οικογενειακές ταινίες. Όχι με την έννοια της ασφάλειας ή της ελαφρότητας που χαρακτηρίζει τις ταινίες που σήμερα ονομάζουμε "οικογενειακές", αλλά με τον τρόπο που συνδυάζει λίγο απ’ όλα για να τους αφήνει όλους ευχαριστημένους. Μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για μια ταινία που διαδραματίζεται εν καιρώ πολέμου, με μια οικογένεια που χάνει το σπίτι της. Δεν είναι η αγαπημένη μου ταινία, αλλά διαθέτει διαχρονική γοητεία. Εσύ είσαι από την Ελλάδα, έτσι δεν είναι...».
Την έχετε επισκεφθεί;
«Αμέτρητες φορές. Έχω γυρίσει τρεις ταινίες εκεί. Πιο έντονα θυμάμαι τον Οιδίποδα, που τον γυρίσαμε στο αρχαίο αμφιθέατρο της Δωδώνης. Είναι το πιο όμορφο αρχαίο θέατρο που έχω δει ποτέ!».
Πιο γνωστό είναι της Επιδαύρου
«Ναι, αλλά πιο όμορφο είναι της Δωδώνης. Είχα περάσει πολύ όμορφα τότε. Εγώ υποδυόμουν τον Οιδίποδα και ο Όρσον Ουέλς ήταν ο Τειρεσίας. Ήταν μία από τις πιο ευχάριστες δουλειές μου. Βέβαια, ο καιρός μας τα είχε χαλάσει τότε και τα γυρίσματα τα ολοκληρώσαμε στους Δελφούς, αλλά η ατμόσφαιρα της Δωδώνης ήταν ασυναγώνιστη».
Πιστεύετε ότι ο χώρος εργασίας κάποιου, στην προκειμένη περίπτωση το θέατρο, επηρεάζει την απόδοση του ανθρώπου που εργάζεται εκεί;
«Ασφαλώς. Στη Δωδώνη πραγματικά ένιωθα ότι βρισκόμουν σε ένα βαθιά θρησκευτικό χώρο και η κατάνυξη που βίωσα με ενέπνευσε πολύ έντονα».
Έχετε μετανιώσει για κάτι σημαντικό στη ζωή σας;
«Έχω μετανιώσει για πολλά πράγματα, τίποτα σημαντικό όμως. Ευτυχώς!».
