Από τη ΣΙΣΣΥ ΜΕΝΕΓΑΤΟΥ

Η διεθνούς φήμης ντίβα του χορού με απίστευτη ειλικρίνεια και απλότητα αποκάλυψε στο ΛΟΙΠΟΝ την άγνωστη μεγάλη περιπέτεια της ζωής της που την έκανε να αναμετρηθεί με τις δυνάμεις της και να πει με πείσμα: «Όχι! Θα σε νικήσω». Το ίδιο προτρέπει όλες τις γυναίκες να κάνουν, όταν τους συμβεί, και, το κυριότερο, να προλάβουν την ύπουλη αρρώστια κάνοντας συχνά ιατρικές εξετάσεις.

«Ο καρκίνος του μαστού θεραπεύεται. Μη φοβάστε να τον αντιμετωπίσετε. Όσο πιο γρήγορα ανακαλύψετε τη σκληρή αλήθεια, τόσο πιο εύκολα μπορείτε να σωθείτε», μας είπε η Κριστίνα Όγιος και χωρίς φόβο μοιράστηκε μαζί μας τη δική της εμπειρία ζωής.

«Όταν μου το ανακοίνωσαν οι γιατροί, αρχικά το μόνο που σκέφτηκα ήταν Τι να κάνω, έτυχε σ' εμένα. Κι ευτυχώς, γιατί είμαι η πιο δυνατή από τις τέσσερις αδελφές μου».

Πώς αυτή η καλλιτέχνης που εκείνο τον καιρό είχε παραστάσεις σε όλο τον κόσμο και η ζωή της ήταν ένα όνειρο δέχτηκε ένα τέτοιο πλήγμα με τόση στωικότητα;

«Δεν είναι στωικότητα», μου είπε. «Δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς παρά να το δεχτείς και να παλέψεις. Αυτό είναι το μήνυμά μου προς όλες τις γυναίκες. Φανταστείτε ότι εγώ ακύρωσα μόνο δύο παραστάσεις. Είπα δεν θα με νικήσει και δεν με νίκησε».

Πώς το αντιμετωπίσατε;

«Με βοήθησε πολύ το πάθος που έχω για το χορό. Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν ότι εγώ δεν πρέπει να σταματήσω να χορεύω. Δεν θα με νικήσει ο καρκίνος. Εγώ θα τον νικήσω και θα ξαναβγώ γρήγορα στη σκηνή, ήταν η φράση που έλεγα συνεχώς. Ακόμα και όταν κάηκαν κάποια νεύρα στη μασχάλη μου από τη θεραπεία και δεν μπορούσα να σηκώσω το χέρι μου, πίστευα ότι θα τα καταφέρω να ξαναχορέψω. Το έβαλα πείσμα και τελικά το κουνάω όπως ακριβώς και το άλλο χέρι μου. Το πάθος μου για να συνεχίσω να χορεύω ήταν ο γιατρός μου. Επίσης, η οικογένειά μου, οι αδελφές μου και ο υπέροχος σύζυγός μου, με τον οποίο είμαστε 28 χρόνια μαζί, με βοήθησαν πολύ. Και τελικά τα κατάφερα».

Στην Ελλάδα πολλές επώνυμες προσπαθούν να ευαισθητοποιήσουν τις γυναίκες στο θέμα της πρόληψης και της αντιμετώπισης του καρκίνου του μαστού.

«το γνωρίζω και μάλιστα έχω έρθει σε επαφή μαζί τους. Είναι μια εξαιρετική προσπάθεια. Στην Ισπανία γίνεται κάτι αντίστοιχο από το 1960. Μάλιστα, στέλνουμε γράμματα στις γυναίκες και ενημερωτικά φυλλάδια σχετικά με το θέμα αυτό. Έχει μεγάλη σημασία η πρόληψη. Αλλά και αν συμβεί, πρέπει να ξέρουν οι γυναίκες ότι θεραπεύεται, αρκεί να έχουν πίστη και θέληση».

Πιστεύετε στο πεπρωμένο;

«Πολύ. Αλλά και στη δύναμη, στη θέληση και στο πάθος του ανθρώπου. Το πεπρωμένο μου ήταν να μη γίνω μητέρα. Αλλά δεν νιώθω δυστυχισμένη. Το αντίθετο μάλιστα. Αισθάνομαι πολύ ευτυχισμένη με όλα αυτά που μου έδωσε η ζωή. Έχω πάρει πολλή αγάπη από το χορό, το κοινό, που με λατρεύει, και τους δικούς μου ανθρώπους».

Γίνατε σταρ διεθνώς. Αυτό δεν είναι σημαντικό «δώρο» της ζωής;

«Η ζωή με βοήθησε να κάνω αυτό που αγαπώ πράξη. Δεν είμαι εγώ σταρ, έχω αστέρια γύρω μου».

Έχετε σκεφτεί κάποια στιγμή να εγκαταλείψετε το χορό;

«Τη σκηνή ναι, το χορό όχι. Το φλαμένκο είναι η ζωή μου. Θα ασχοληθώ όμως με το μπαλέτο μου ως χορογράφος».

Έχετε κάποιο όνειρο που δεν έχει πραγματοποιηθεί; Μια συνεργασία ίσως;

«Βέβαια. Αυτό που ονειρεύομαι είναι μια συνεργασία με τον Μίκη Θεοδωράκη, τον οποίο θαυμάζω. Θέλω να μου δώσει τη μουσική του για να κάνουμε μια παράσταση φλαμένκο με παραδοσιακά ελληνικά στοιχεία. Είναι όνειρο ζωής για μένα να συνεργαστώ με τον Μίκη Θεοδωράκη και θα το επιδιώξω πολύ σύντομα»!