Από τον Δημήτρη Μαυρίδη
Η ίδια μιλάει σπάνια και οι συνεντεύξεις που επιλέγει να δώσει φροντίζει να είναι μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού. Αφορμή για την συνομιλία μας αυτή με την καταξιωμένη ηθοποιό Κοραλία Καράντη στάθηκε η έναρξη του τρίτου κύκλου της πολύ επιτυχημένης καθημερινής σειράς του ΑΝΤ1 «Έρωτας». Μας μιλάει για το πόσο έχει κουραστεί από τα καθημερινά γυρίσματα, αν φοβάται που φέτος θα έχει να «ανταγωνιστεί» τη «Μαρία την άσχημη» και πόσο την επηρεάζουν τα κουτσομπολιά και οι φήμες για την προσωπική της ζωή. Για τρίτη συνεχή χρονιά θα σας δούμε ως «Μυρτώ» στον «Έρωτα» του ΑΝΤ1. Γιατί επιλέξατε μια καθημερινή σειρά για να επιστρέψετε στην τηλεόραση;
«Η πρόταση ήρθε απλώς την κατάλληλη στιγμή, όταν εγώ ήμουν ανοιχτή σε τηλεοπτικές προτάσεις, αρκεί να είχαν νόημα και λόγο ύπαρξης. Ήταν πολύ δελεαστική και το σενάριο με τράβηξε από την πρώτη στιγμή».
Θα βλέπατε εύκολα τον εαυτό σας ως την επόμενη «Βίρνα Δράκου» γυναικείος ρόλος στη «Λάμψη» που υπήρξε για πολλά χρόνια;
«Είναι πολύ κουραστική μια καθημερινή σειρά. Σημαίνει πολλές ώρες εργασίας αλλά και να έχεις την ενέργεια να βρίσκεις λύσεις σε ερμηνευτικά αδιέξοδα πολύ γρήγορα. Από την άλλη, είναι ευχάριστο να βλέπουμε όλοι εμείς που συμμετέχουμε στον Έρωτα ότι είναι μια σειρά που έχει αγαπηθεί τόσο πολύ από τον κόσμο. Έτσι, ξεχνάω την όποια κούραση. Τώρα, αν με βλέπω πολλά χρόνια στη σειρά, θα σας έλεγα ότι δεν το νομίζω. Κάθε χρόνο θέλω να σταματήσω, αλλά δεν μπορώ και να παρατήσω κάτι για το οποίο δούλεψα πολύ. Ακόμη και πιο πετυχημένες σειρές δεν κρατάνε πολλά χρόνια. Για να μην πλατιάσουν και τις βαρεθεί ο κόσμος σταματάνε. Τώρα, δεν γνωρίζω αν ο Έρωτας ξεπεράσει τα 3 ή 5 χρόνια. Όσο βέβαια αγαπιέται από τον κόσμο, θα υπάρχει, άσχετα με τη δική μου ή μη συμμετοχή».
Πολλοί βάζουν στο στόχαστρο τις καθημερινές σειρές για χαμηλή ποιότητα. Συμφωνείτε;
«Δεν νομίζω ότι ισχύει πλέον. Συμφωνώ ότι ήταν ένας χαρακτηρισμός που απέδιδαν στα παλιά καθημερινά σίριαλ και κυρίως σε αυτά που είχαν έρθει από το εξωτερικό, τα βραζιλιάνικα. Οι καθημερινές σειρές στην Ελλάδα έχουν βελτιωθεί σημαντικά, έχει αναβαθμιστεί το είδος. Μάλιστα, ελλείψει άλλων δραματικών σειρών, τα καθημερινά έχουν υποκαταστήσει άλλες σειρές της βραδινής ζώνης. Επίσης, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι του θεάτρου που έχουν επανδρώσει αυτές τις σειρές και το κόστος της παραγωγής είναι πολύ μεγάλο. Οι καθημερινές, έτσι όπως έχουν εξελιχθεί, θα μπορούσαν να προβάλλονται στη βραδινή ζώνη».
Τι γνώμη έχετε για τον Νίκο Φώσκολο;
«Έκανε την αρχή στην Ελλάδα και είναι ο πατέρας των καθημερινών σειρών και οπωσδήποτε έκανε τρομακτική επιτυχία. Κανείς δεν μπορεί να το αγνοήσει αυτό. Θα ήταν άδικο απέναντί του. Ο Νίκος έχει γράψει Ιστορία στο καθημερινό».
Μιλώντας για ποιότητα, πιστεύετε ότι υπάρχουν «σκουπίδια» στην ελληνική τηλεόραση;
«Φυσικά και υπάρχουν τηλεοπτικά υποπροϊόντα. Είναι εμφανές νομίζω. Κάθε άνθρωπος που έχει μια minimum αισθητική και κοινό νου μπορεί να καταλάβει απολύτως ποια είναι αυτά τα υποπροϊόντα».
Πριν από τον «Έρωτα» σας είχε γίνει πρόταση να συμμετέχετε σε άλλη καθημερινή σειρά;
«Η τελευταία σειρά που είχα κάνει πριν από τον Έρωτα ήταν η Βεντέτα, την οποία θεωρώ πρωτοποριακή σειρά για την αισθητική της. Από το 2000 μέχρι να δεχτώ την πρόταση για τον Έρωτα είχα βομβαρδιστεί από προτάσεις όλων των ειδών, αλλά απείχα συνειδητά. Δεν είχα χρόνο, γιατί όλα αυτά τα χρόνια έκανα θέατρο. Αυτά τα τρία χρόνια που ασχολούμαι με τον Έρωτα δεν κάνω θέατρο. Δύο καρπούζια στην ίδια μασχάλη δεν χωράνε. Στην πορεία τα πράγματα με ξεπέρασαν, όπως έχουν ξεπεράσει όλους μας, η τηλεόραση είναι ένα δεδομένο, ένα γεγονός που είναι αδύνατον κάποιος να του αντισταθεί για πάρα πολλά χρόνια. Η TV είναι μεγάλη δύναμη που εύκολα σε καταπίνει».
Δεν φοβάμαι τη «Μαρία την άσχημη»!
Την περσινή σεζόν ο «Έρωτας» είχε αντίπαλο τη «Βέρα στο δεξί». Βλέπατε ποτέ «Βέρα»;
«Την είχα δει λίγες φορές, γιατί παιζόταν παράλληλα, αλλά σαφώς ήταν μια πάρα πολύ καλή σειρά. Ήταν και η πρώτη σε αυτό το είδος που αναβάθμισε το καθημερινό, με όλα αυτά τα εξωτερικά γυρίσματα. Για μένα ήταν πολύ θετικό που απέναντί μας είχαμε κάτι ήδη πολύ καταξιωμένο από τον κόσμο. Και είδαμε ότι πρέπει να το παλέψουμε, αν θέλουμε να έχουμε επιτυχία. Κάτι που κάναμε και μας βγήκε σε καλό, αφού γίναμε ακόμη καλύτεροι. Όταν ο απέναντί σου είναι καλός, τότε σε κάνει κι εσένα να είσαι ακόμη καλύτερος».
Αν σας γινόταν πρόταση να παίξετε στη «Βέρα στο δεξί», τι θα απαντούσατε;
«Είναι μια πολύ υποθετική ερώτηση. Αν ερχόταν στο σωστό timing, γιατί να την αρνηθώ;».
Φέτος φοβάστε περισσότερο που αντίπαλός σας θα είναι η «Μαρία η άσχημη»;
«Γιατί να φοβηθώ; Δεν φοβάμαι κανέναν ανταγωνισμό και το τι θα πουν τα νούμερα την επομένη. Στην πραγματικότητα το θέμα με τα νούμερα της AGB δεν θα έπρεπε να αφορά πολύ τους ηθοποιούς, αλλά τους υπεύθυνους του προγράμματος ενός σταθμού. Έναν ηθοποιό αφορά το να κάνει πολύ καλά αυτό που κάνει. Υπάρχουν δουλειές στην τηλεόραση που είναι εξαιρετικές, αλλά δεν πηγαίνουν καθόλου καλά σε νούμερα. Υπάρχουν, πάλι, ευτελείς εκπομπές που όμως έχουν απήχηση».
Ένας ηθοποιός, δηλαδή, δεν είναι πιο ευτυχής αν η δουλειά στην οποία συμμετέχει έχει και ανταπόκριση από τον κόσμο;
«Και βέβαια. Απλώς υπάρχουν και άλλα πράγματα που συντρέχουν συγκεκριμένοι λόγοι που συμβαίνουν. Τίποτε δεν είναι τυχαίο. Αλλά δεν μπορεί και κανείς να ανατρέψει κάποια δεδομένα και δεν εννοώ τίποτα για την απέναντι σειρά, που έχει πολύ σωστούς λόγους που πάει καλά».
Έχετε δει τη «Μαρία την άσχημη»;
«Μου αρέσει πολύ αυτή η κοπελίτσα, η Αγγελική Δαλιάνη, που κάνει τη Μαρία. Την βρίσκω πολύ χαριτωμένη. Δεν μπορώ να πω περισσότερα όμως, γιατί δεν έχω ολοκληρωμένη άποψη».
Πρόσφατα έγινε ντόρος που συμπεριλήφθηκαν κάποιες γυμνές σκηνές σε κλασικές θεατρικές παραστάσεις, οι οποίες παρουσιάστηκαν και στην Επίδαυρο. Θεωρείται ότι υπάρχουν όρια στην τέχνη;
«Με τι ασχολείστε, ρε παιδιά; Φυσικά και το γυμνό δεν υπερβαίνει κάποιο όριο ηθικής. Δηλαδή, όποιος κάνει γυμνή σκηνή σε ένα σπουδαίο θεατρικό πάει να πει ότι κάνει κάτι ανήθικο; Ανήθικο είναι το ψέμα και οι ανυπόστατες φήμες, ανήθικο είναι και το κακό γούστο. Το γυμνό μπορεί να είναι και υψηλή τέχνη. Όλοι οι ζωγράφοι, δηλαδή, που έχουν ζωγραφίσει γυμνά κορμιά ήταν ανήθικοι; Αν είναι δυνατόν Στο 2007 ζούμε».
Σήμερα βλέπουμε όλο και πιο συχνά μοντέλα να γίνονται ηθοποιοί. Πώς εξηγείτε αυτή την τάση;
«Δεν καταλαβαίνω γιατί τα μοντέλα έχουν γίνει σάκος του μποξ. Με ενοχλεί αυτό το πράγμα. Και αν θέλετε να ξέρετε, δεν είναι μόνο τα μοντέλα που αλλάζουν δουλειά. Άλλοι ή άλλες, δηλαδή, που δηλώνουν από το πουθενά ότι είναι πολιτικοί; Αυτό γιατί δεν μας ενοχλεί; Διάφοροι άσχετοι δηλαδή που έγιναν γνωστοί μέσω της τηλεόρασης και κακώς ο κόσμος ψηφίζει μόνο με αυτό το κριτήριο και τους βάζει στη Βουλή. Αυτοί δεν σας ενοχλούν; Επίσης, κάποιοι ηθοποιοί που δεν αξίζουν να γίνουν πολιτικοί Ακόμη το ότι μερικοί γίνονται δημοσιογράφοι. Μπορεί κάποιο μοντέλο να έχει τη δυνατότητα να γίνει ηθοποιός. Δεν μπορούμε να τους κατηγοριοποιούμε όλους στο ίδιο τσουβάλι. Δεν είναι όλοι άχρηστοι».
Εσείς θα δεχόσασταν να πολιτευτείτε;
«Μου έχουν κάνει άπειρες τέτοιες προτάσεις εδώ και χρόνια και από δύο διαφορετικά κόμματα, αλλά αρνήθηκα όλες τις φορές. Ο λόγος είναι ότι δεν θεωρώ ότι έχω τα προσόντα να γίνω πολιτικός. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν με ενδιαφέρουν τα κοινά. Αντίθετα, είμαι πολύ ευαισθητοποιημένη και ειδικά μετά τα τελευταία τραγικά γεγονότα Κανείς δεν μπορεί να είναι αμέτοχος. Κι έτσι όπως έχουμε την τηλεόραση που μας αξίζει, έχουμε και τους πολιτικούς που μας αξίζουν. Αγαπώ πολύ τη δουλειά μου».
Σας αρέσει να βλέπετε τον εαυτό σας στην τηλεόραση;
«Ναι, μ αρέσει. Όταν δεν προλαβαίνω, γράφω τα επεισόδια για να βλέπω και τι γίνεται και να διορθώνω τα τυχόν ερμηνευτικά λάθη που κάνω. Η τηλεόραση σου παρέχει τη δυνατότητα να ελέγχεις τον εαυτό σου και να τον βελτιώνεις».
Δέχεστε κριτική από τα οικεία σας πρόσωπα;
«Βέβαια, και τους ακούω πολύ προσεκτικά. Ο αυστηρότερος κριτής, όμως, του εαυτού μου είμαι εγώ η ίδια. Δεν μπορώ να χαριστώ στον εαυτό μου, έχω πάρα πολλές απαιτήσεις από μένα. Ποτέ δεν αισθάνομαι πως αυτό που κάνω είναι τέλειο».
Θα ήθελα να σας ταξιδέψω λίγα χρόνια πίσω, όταν παίρνατε την απόφαση ότι θέλετε να γίνετε ηθοποιός. Πόσο σας επηρέασε στην απόφασή σας αυτή το γεγονός ότι μητέρα σας είναι η γνωστή ηθοποιός Αφροδίτη Γρηγοριάδου;
«Τη θαυμάζω τη μητέρα μου, είναι σπουδαία ηθοποιός και μια γυναίκα με πολύ σοβαρή και ισχυρή προσωπικότητα. Σαφώς και έπαιξε ρόλο η παρουσία της αλλά και το ότι μεγάλωσα σε ένα καλλιτεχνικό σπίτι. Πολλές φορές αναρωτιέμαι αν θα είχα γίνει ηθοποιός αν δεν γεννιόμουν σε ένα τέτοιο περιβάλλον και η απάντηση που δίνω είναι ότι και πάλι ηθοποιός θα ήμουν, απλώς θα μου είχε πάρει πολύ περισσότερο χρόνο να αποφασίσω και να κατασταλάξω και ίσως να μην πήγαινα τόσο γρήγορα σε δραματική σχολή».
Πώς καταφέρατε να κρατήσετε την προσωπική σας ζωή μακριά από τη δημοσιότητα;
«Κανείς δεν είναι τόσο εκτεθειμένος στα μέσα αν δεν θέλει. Αν θες, μπορείς να είσαι διακριτικός και να κρατάς τη ζωή σου στη σκιά».
Δεν επηρεάζεστε δηλαδή με δημοσιεύματα που κατά καιρούς γράφονται για το γάμο σας, για τη σχέση σας με τον κ. Γιώργο Λιάνη;
«Όχι βέβαια. Όμως, βλέπω νέα παιδιά στο χώρο που έχουν σχέσεις και δύσκολα μένουν ανέπαφα με αυτά που γράφουν γι αυτούς. Θεωρώ ότι όταν στο ζευγάρι και οι δύο είναι διάσημα πρόσωπα, δεν περνάνε καλά και εξαρτάται από το χαρακτήρα του καθένα να αποδυναμώσει ή να εντείνει αυτές τις φήμες».
Μιλώντας για τον έρωτα...
Ο έρωτας έχει ημερομηνία λήξης;
«Ναι».
Πότε;
«Ο έρωτας πεθαίνει όταν το ζευγάρι έχει ήδη περάσει στο στάδιο της σήψης. Το αντιλαμβάνεσαι ότι έχει τελειώσει αφού πεθάνει Δεν βλέπουμε τα σημάδια του τέλους έγκαιρα».
Θα συγχωρούσατε την απιστία σε μια σχέση ζωής;
«Υπό συγκεκριμένες συνθήκες ναι».
Ο γάμος σκοτώνει τον έρωτα;
«Σε πολύ λίγες περιπτώσεις, παραμυθένιες, όχι. Δύσκολα να κρατήσει ένας έρωτας μέσα σε ένα γάμο».
Υπάρχουν έρωτες με την πρώτη ματιά;
«Όταν είσαι πολύ νέος, ναι».
Έρωτας είναι...
«Απαραίτητος, αλλά από κάποια στιγμή και μετά γίνεται κουραστικός, πρέπει να τον αντέχεις. Από κάποια στιγμή και μετά δεν τον αντέχεις. Χρειάζεται γερό στομάχι και γερά νεύρα».
