Από τη ΡΕΝΕ ΣΑΡΑΝΤΙΝΟΥ

Είστε σε ένα ρόλο καρατερίστα. Έχετε μια μεγάλη κόρη, παρότι ηλικιακά δεν υποστηρίζεται.

«Μεταξύ ρολίστα και καρατερίστα. Με την καινούργια τάξη πραγμάτων και δεδομένων θα μπορούσαν να ισχύουν αυτές οι ηλικίες. Γίνεται ένα παιδί να έχει νέους γονείς. Ε, εντάξει η ?κόρη? μου στο σίριαλ κάνει τη 17χρονη, θα μπορούσε να είναι 15χρονη. (Γέλια.) Ίσως το έκαναν για να συμβαδίζω ηλικιακά, γιατί σαν εξέλιξη, στη συνέχεια των επεισοδίων, θα υπάρχει σχέση με την κόρη μου και τα προβλήματά της, που θα περάσουμε μαζί. Να μην υπάρχει χάσμα».

Οι ηθοποιοί σήμερα μπορούν να επιλέγουν ρόλους;

«Αυτό, όπως όλα τα πράγματα στην Ελλάδα, έχει φθίνουσα πορεία. Παλαιότερα, με κόστος, γινόταν. Τώρα είναι δύσκολο. Υπάρχει πέπλο τρομοκρατίας στην εύρεση εργασίας. Δύο φορές το χρόνο ο ηθοποιός ψάχνει δουλειά. Αυτή η "σκιά" στερεί από τους ηθοποιούς την επιλογή. Κάποια στιγμή συμβιβάζεσαι. Αυτό κάνουμε τις περισσότερες φορές. Μέλημά μας είναι να το υποστηρίζουμε είτε είναι είτε δεν είναι επιλογή μας. Έχουμε το "πλεονέκτημα" να κάνουμε αυτό που μας αρέσει, τη δουλειά μας. Τα πράγματα χειροτερεύουν, ειδικά στην τηλεόραση, η οποία λειτουργεί ως το "μεταφορικό μέσο" για το θέατρο. Η τηλεόραση είναι γρήγορο είδος και θέλει καινούργια πρόσωπα».

Πώς περιφρουρείται η προσωπική ζωή του ηθοποιού;

«Εγώ δεν δίνω τροφή για σχόλια. Δεν πηγαίνω εύκολα σε εκπομπές, δεν απαντώ σε πράγματα που συμβαίνουν σε άλλους. Προσπαθώ να το περιφρουρήσω. Ο καθένας ορίζει το πρόγραμμα και τη ζωή του. Θέλω να μιλάω και να κρίνομαι για τη δουλειά μου».

Ο ωραιότερος ρόλος στη ζωή σας;

«Ο ρόλος του πατέρα. Δεν παντρεύτηκα ποτέ. Έχω ένα γιο 10 ετών με τον οποίο έχουμε καταπληκτική σχέση. Εκεί δεν μπορώ και δεν θέλω να παίζω θέατρο. Ο πιο σημαντικός "ρόλος" στη ζωή, όλα τα υπόλοιπα είναι σε τρίτη και τέταρτη μοίρα. Υλικά, ρόλοι, δόξα έπονται. Ό,τι σχετίζεται με εξώφυλλα, συνεντεύξεις, με όλο αυτό το λαμπρό και ματαιόδοξο χώρο ωχριά. Οι ηθοποιοί που έχουν γίνει πατέρες με καταλαβαίνουν απόλυτα. Δεν υπάρχει τίποτα παραπάνω».

Ποια η διαφορά από τους άλλους πατέρες, που δεν είναι ηθοποιοί;

«Επειδή έχουμε να κάνουμε με τη δημοσιότητα και τα φώτα που πέφτουν πάνω μας».

Ο γιος σας παρακολουθεί τη δουλειά σας;

«Ναι, βέβαια, με κρίνει όπως όλα τα παιδιά. Είναι σωστός. Τον ακούω, επηρεάζει τη γνώμη μου. Μπαίνει πολύ σοβαρά στη σκέψη μου».

Αυτό συμβαίνει και σ’ ό,τι αφορά την προσωπική σας ζωή;

«Ναι, έχει συμβεί».

Σκέφτεστε το γάμο;

«Ναι, βέβαια. Δεν το έχω αποκλείσει. Αν συμβεί, δεν θα το ανακοινώσω. Δεν νομίζω ότι αφορά κανέναν. Αν αφορά κάποιους, δεν αφορούν αυτοί εμένα».

Έχετε χρησιμοποιήσει τη γοητεία σας για να καταφέρετε κάτι;

«Όχι, ούτε επαγγελματικά ούτε προσωπικά. Αυτός που ασκεί γοητεία δεν κάνει τίποτα γι’ αυτόν. Μόνο τότε μπορεί να ασκήσει γοητεία. Ένας κινηματογραφιστής με τον οποίο είχαμε κάνει μια ταινία μου είπε ότι κάνω το παραπάνω. Και στη σκηνή και στη ζωή μου. Δεν έχω καβαλήσει το καλάμι της ομορφιάς και της εξωτερικής εμφάνισης, που είναι βεβαίως δώρο Θεού και χάρισμα. Από την ώρα όμως που αρχίζει και χρησιμοποιείται έχει μια φθίνουσα πορεία. Όταν δεν το κάνεις, μπορεί να βγει καλύτερο».

Οι συνεχείς επαναλήψεις των τηλεοπτικών σίριαλ κάνουν καλό στον ηθοποιό;

«Όλα τα πράγματα έχουν ένα όριο ποιότητας και ποσότητας. Έκανε καλό και κάνει σ’ ένα βαθμό, σ’ έναν άλλο όμως δεν κάνει. Από το "Κωνσταντίνου και Ελένης" ο κόσμος θυμάται επεισόδια απέξω, ατάκες που εγώ έχω ξεχάσει" Αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί. Το εισπράττω σαν άρνηση από επιβολή στα ίδια πράγματα που δεν θέλω. Προσπάθησα και διαφοροποιήθηκα αρκετά. Έκανα κωμωδίες, μέχρι και Φώσκολο. Μ’ αρέσει να "χάνομαι" και λίγο από αυτό που ο κόσμος θεωρεί σίγουρο για μένα. Αυτό που εγώ πίστευα για μένα μου το επιβεβαίωσε και ο κόσμος. Είναι μεγάλο χάρισμα. Είναι 18 εξώφυλλα μαζί. Δεν το εισπράττω σε οικονομική και δημοτικότητας ένταση. Δεν πειράζει, ας μην κάνω εξώφυλλα. Ο κόσμος με νοιάζει τι λέει...».

Σας ενδιαφέρουν τα εξώφυλλα;

«Ναι, αρκεί να είναι από ανθρώπους και έντυπα που με ενδιαφέρουν, αλλιώς όχι».

Πείτε μου μια συμβουλή που δίνετε συνέχεια στο γιο σας.

«Να μην είναι αδιάφορος. Με ρωτάει συχνά πυκνά "τι σημαίνει αυτό;". Τα παιδιά είναι απίστευτα. Μπορούν εύκολα να φτιάξουν ένα καλύτερο μέλλον. Κάθε φορά που ρωτάει κάτι του λέω: "Μπράβο!". Γιατί δεν είναι αδιάφορος. Αυτό έχει μεγάλη γκάμα ενδιαφέροντος και πορείας. Πάνω σ’ αυτό χτίζεις. Αν υπάρχει βέβαια καλή βάση».

Ποιες είναι οι ανασφάλειές σας;

«Βασικά, να έχω δουλειά. Η μεγαλύτερη ανασφάλειά μου είναι να μπορέσω να δω το γιο μου όπως θέλει εκείνος. Να το πιστεύει ο ίδιος και να το υπηρετήσει με όλες τις δυνάμεις του εγκεφάλου του. Αυτό τελικά θα είναι για μένα μεγάλη καταξίωση. Πριν έρθει το παιδί είναι αλλιώς τα πράγματα...Κι αφού έρθει πάλι είναι διαφορετικά».

Έχετε μείνει χωρίς δουλειά;

«Ναι, έχω μείνει δύο φορές. Χειμώνα και καλοκαίρι. Σκεφτόμουν ότι υπάρχει κι αυτό το πρόσωπο της δουλειάς. Ίσως μου έκανε και καλό. Μου γεννήθηκε το συναίσθημα της ανασφάλειας. Δεν κάνω για κανέναν; Δεν με θέλει κανένας; Δεν υπάρχει κανένας ρόλος που μπορώ να κάνω; Αυτό κατάλαβα ότι έχει συμβεί σε όλους. Μπορεί να μου ξανασυμβεί. Το έχω πάντα στο μυαλό μου για να πορεύομαι».

Τώρα τι κάνετε για να μη συμβεί;

«Προσπαθώ να μένω σ’ αυτό που πιστεύω με οποιοδήποτε κόστος. Δεύτερον, έχω κάνει κι άλλες δουλειές. Το δυσκολότερο είναι να κερδίζω το σεβασμό και την ανάγκη αυτών που θα μου δώσουν δουλειά. Να "εκμαιεύω"».