Από την Κατερίνα Χριστακοπούλου

«Εδώ είναι θαμμένος ο θησαυρός» είναι το μότο όλων των επίδοξων Ιντιάνα Τζόουνς. Και απ ό,τι φαίνεται, αυτοί είναι πάρα πολλοί ακόμη και στη χώρα μας, αφού μπορεί στην Αμερική να έχει γίνει μόδα, αλλά στην Ελλάδα οργιάζουν εδώ και πολύ καιρό οι επιχειρήσεις για το χαμένο θησαυρό. Εξοπλισμένοι με τα κατάλληλα σκαφτικά ή άλλα εργαλεία,πολλοί χρυσοθήρες κυκλοφορούν ανά την περιφέρεια προς ανεύρεση μυθικών θησαυρών.

Εδώ είναι θαμμένος ο θησαυρός», αποφάνθηκε το μέντιουμ ψηλαφώντας με βασιλεμένο βλέμμα τον κιτρινισμένο από την πολυκαιρία χάρτη. Η ομάδα των χρυσοθήρων παρακολουθούσε ευλαβικά και η πρόβλεψη της σύγχρονης Πυθίας τους χάιδεψε μελωδικά τα αυτιά αλλά και τους αναστάτωσε συγχρόνως.

Το «κεφάλι» της ομάδας των κυνηγών χοροπήδησε και σκουπίζοντας τις σταγόνες ιδρώτα που έτρεχαν από το μέτωπό του έδειξε την αγωνία του για τις λεπτομέρειες: «Να σκάψουμε στη ρίζα της βελανιδιάς που βρίσκεται στο ξέφωτο ή στο άνοιγμα της μεγάλης σπηλιάς; Το μπαούλο με το χρυσάφι είναι θαμμένο σε μικρό ή μεγάλο βάθος; Ο χάρτης είναι αξιόπιστος;». Το μέντιουμ «μεταφέρθηκε» ξανά στο χώρο του θησαυρού και απάντησε κρατώντας, όπως συνήθως, «πισινή»: «Δεν παίρνω όρκο. Το σίγουρο είναι το βουνό και ο θησαυρός είναι εκεί και σας περιμένει. Ακούω τα χρυσά φλουριά να κουδουνίζουν».

Όταν ακούμε για κυνηγούς θησαυρών, το μυαλό μας ταξιδεύει σε άλλες εποχές και ξεχασμένες ιστορίες με πειρατές, σε κρύπτες με πουγκιά γεμάτα χρυσές λίρες των προπάππων μας που τα έκρυβαν κάτω από σανιδένια πατώματα, μέσα σε παλιές πολυθρόνες και σε επιχρίσματα τοίχων. Η πραγματικότητα όμως είναι εντελώς διαφορετική. Οι θρύλοι αυτοί κεντρίζουν τη φαντασία πάρα πολλών εγχώριων Ιντιάνα Τζόουνς, οι οποίοι έχοντας δίψα για περιπέτειες έχουν σκάψει τη μισή Ελλάδα μήπως και από κάποιο καπρίτσιο της τύχης βρεθεί ένα μπαούλο γεμάτο χρυσάφι μπροστά στην αξίνα τους!

Τόσο πολλοί είναι οι χρυσοθήρες, που κάθε βράδυ κατακλύζουν βουνά και λαγκάδια, με εκρηκτικά, φτυάρια και ειδικό «εξοπλισμό», αφού, σύμφωνα με τις μαρτυρίες των ίδιων, του συλλόγου τους αλλά και των σχετικών καταστημάτων, κάθε χρόνο πωλούνται περισσότεροι από 3.000 ανιχνευτές πολύτιμων μετάλλων. Οι μαρτυρίες κυρίως των βοσκών είναι μοναδικές, αφού τους βλέπουν να αλωνίζουν την ύπαιθρο με φακούς, σκίτσα και σχεδιαγράμματα, να ανοίγουν τρύπες σε πιθανούς στόχους. Οι κυνηγοί βγαίνουν σαν τα σαλιγκάρια κι έχουν κάνει τις βουνοκορφές πιο πολυσύχναστες και από τους κεντρικούς δρόμους.

Στην υπηρεσία τους και τα μέντιουμ
«Μα δεν πάμε να κυνηγήσουμε μπεκάτσες και αγριογούρουνα! Τα μέντιουμ τα χρησιμοποιούμε σαν ρεζέρβα, όταν έχουμε εξαντλήσει όλες τις άλλες λογικές μεθόδους», μας δήλωσε ο Π.Σ., αρχηγός της «ερευνητικής αποστολής», εξηγώντας το λόγο που καταφεύγουν ακόμη και σε μέντιουμ. Και το ποσοστό επιτυχίας; «Παίζεται!» απάντησε. Υπάρχει βέβαια και η αστεία πλευρά της χρυσοθηρίας. Όπως σ' ένα χωριό των Τρικάλων, που οι πληροφορίες εδώ και 40 χρόνια μιλούσαν για την ύπαρξη θησαυρού στο υπόγειο του δημοτικού σχολείου. Για το άπιαστο όνειρο έσκαβε υπόγεια σήραγγα ο φτωχός αγρότης που είχε το σπίτι του δίπλα από το σχολείο, αλλά ήταν ερασιτέχνης και, αντί να βρει το θησαυρό στο υπόγειο, βρέθηκε στο λαχανόκηπο του γείτονα!

Σχεδόν όλοι οι κυνηγοί χαμένων θησαυρών λειτουργούν για λογαριασμό τους, κατά συνέπεια παράνομα. Αυτή η δουλειά γίνεται κυριολεκτικά στο σκοτάδι, κι αυτό γιατί ελέγχεται αυστηρά και πρέπει να γίνεται με την παρουσία της αστυνομίας και με τη συναίνεση και τη σχετική άδεια των Αρχών. Για την ακρίβεια, κατάσχεται αν τυχόν βρεθεί ο θησαυρός όπως και ο εξοπλισμός.

«Συγγνώμη, αλλά είναι πολλά τα λεφτά. Δεν θα πάρουμε», σκέφτονται οι κυνηγοί και γι αυτό εξορμούν κρυφά. Αυτός είναι και ο λόγος που μας απαγόρευσαν να αναφέρουμε τα ονόματα των συνομιλητών μας.

Σύμφωνα με τη συγκεκριμένη ομάδα, αυτό το ατέλειωτο κυνηγητό του χρυσού περιορίζεται στα βουνά και γενικά στην ξηρά, απορρίπτοντας τον πειρασμό ενός βυθισμένου σεντουκιού με θησαυρό από ναυαγισμένο πλοίο απλώς γιατί «είναι πολύ πιο επικίνδυνο. Τέτοιες επιχειρήσεις κοστίζουν περισσότερα χρήματα και το ρίσκο είναι μεγάλο!».

Βαθιά το χέρι στην τσέπη
Μάλιστα, ο χάρτης στοιχίζει 15.000 ευρώ! Διότι δεν πρόκειται για κοινό χάρτη, αλλά για το σύνδεσμό του με το θησαυρό, γι αυτό και οι κυνηγοί οφείλουν να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη, αν δεν θέλουν να βολοδέρνουν σε όλη τους τη ζωή ψάχνοντας για το σωστό σημείο είτε να μένουν στις ψεύτικες πληροφορίες κάποιων. Τα όνειρα κοστίζουν ακριβά και δεν φτάνει να κρεμάσεις μια αξίνα στον ώμο και να βγεις στο βουνό.

Εδώ ισχύει ο νόμος των χρυσοθήρων: «Όλοι για όλους και ο χρηματοδότης για τον εαυτό του». Οι κυνηγοί έχουν δώσει όρκο να μοιραστούν δίκαια τους θησαυρούς, αλλά εκείνος που χρηματοδοτεί την επιχείρηση παίρνει τα περισσότερα. Όσο κι αν προκαλεί έκπληξη, κάποιοι γιατροί και δικηγόροι βρίσκονται πίσω από τους κυνηγούς.

«Πάντα χρειάζεται ένα αρχικό μεγάλο κεφάλαιο για να ξεκινήσει μια οργανωμένη αποστολή. Οι χάρτες είναι πανάκριβοι, όπως και ο εξοπλισμός. Οι περισσότεροι επενδυτές είναι γιατροί και δικηγόροι. Οι πιο πολλοί μυστικοί χάρτες βέβαια είναι μαϊμού και ξοδεύονται από μας τους ίδιους ποσά πολύ υψηλότερα απ αυτά που πιθανώς υπολογίζουμε πως θα πάρουμε, αν, φυσικά, ανακαλύψουμε τη χρυσή πηγή».

Την ανακάλυψαν ποτέ; «Την είχαμε εντοπίσει, αλλά, όταν φτάσαμε στην πηγή, είχε στερέψει και ο θησαυρός ήταν αφανισμένος. Μάλλον κάποιοι άλλοι μας πρόλαβαν», παραδεχόμενος ότι έκαναν μια τρύπα στο νερό.

Τα... αξεσουάρ
Μπροστά πάνε οι ραβδοσκόποι με την ξύλινη διχάλα. Όπως μας είπε ο αρχηγός αναλυτικά, «οι ραβδοσκόποι είναι πρακτικοί ανιχνευτές με ιδιαίτερες δυνατότητες. Υπάρχει όμως και μια άλλη μέθοδος, που βασίζεται σε μεταλλικούς σωλήνες που περιέχουν χρυσό, άργυρο και χαλκό. Στη μια άκρη τους είναι πεπλατυσμένοι και συγκρατούν τα σύρματα με εγκοπή που βρίσκονται στο εσωτερικό. Αν υπάρχει κάποιο πολύτιμο μέταλλο, οι σωλήνες σχηματίζουν ένα βέλος υποδεικνύοντας το σημείο. Αν όχι, τα σωληνάκια δείχνουν διαφορετικές κατευθύνσεις». Ο εξοπλισμός περιλαμβάνει και άλλα «εργαλεία»:

• Σύγχρονοι ανιχνευτές στρατιωτικού τύπου Γκάρετ.
• Κλασικοί ανιχνευτές που λειτουργούν με υπέρηχους.
• Μαγνητικά τετράγωνα μηχανήματα με οθόνες που καλύπτουν την περιοχή από μεγάλη απόσταση.
• Ανιχνευτές με οθόνη για το διαχωρισμό των μετάλλων, την ένδειξη της ποσότητας και του βάθους.
• Μηχάνημα ρυθμισμένο σε συγκεκριμένες συχνότητες.
• Εκρηκτικά για ανατίναξη των στόχων.
• Βγήκαν οι κουρσάροι στη στεριά

Υπάρχουν ακόμα και γυναίκες που έχουν αυτό το χόμπι; Τραγικό παράδειγμα η πρώτη και τελευταία δοκιμαστική της συζύγου του αρχηγού, ο οποίος παραδέχτηκε ανατριχιάζοντας ότι την πήρε μαζί του για να έχει καλή παρέα και να παραφυλάει, αλλά εκείνη το μόνο που έκανε ήταν να γκρινιάζει. Λόγω του παρ ολίγον ολοκαυτώματος των κυνηγών από αντίπαλη ομάδα, που πήρε είδηση το στίγμα τους αποτέλεσμα της απρόσεκτης συμπεριφοράς της και της αδιάκοπης γκρίνιας της, οι γυναίκες καταργήθηκαν από το κυνήγι.

«Οι επιχειρήσεις γίνονται συνήθως νύχτα και φεύγουμε από τον τόπο του ψαξίματος πριν φέξει. Χρειάζεται αυστηρή πειθαρχία. Δεν ανεβαίνουμε εκεί πάνω για να αγναντέψουμε. Η συγκίνηση είναι κάθε φορά το ίδιο έντονη είτε βρεις το θησαυρό είτε όχι».

Ποιες είναι οι δυσκολίες που μπορεί να αντιμετωπίσουν; «Πολλές. Όπως οι έρευνες με μηχάνημα κοντά σε ποτάμι, που δεν είναι πάντα αξιόπιστες. Γιατί το υπόγειο νερό των ποταμών μπορεί να θεωρηθεί από το μηχάνημα σαν μέταλλο. Ο κίνδυνος επίσης για εκρηκτικά μέσα σε ένα κιβώτιο που μπορεί να βρεις είναι πολύ μεγάλος. Χρειάζεται προσοχή όταν το ανοίγεις».

Ποια είναι τα σημάδια ότι βρίσκεσαι κοντά στο θησαυρό;

«Οι θησαυροί συνήθως βρίσκονται κοντά σε πηγές νερού, μεγάλα δέντρα, ξωκλήσια και σπηλιές. Σε σημεία αναγνωρίσιμα. Σ εμάς τους κυνηγούς όμως δημιουργεί πρόβλημα πολλές φορές, γιατί οι περισσότερες περιοχές έχουν αλλάξει. Θετικό σημάδι είναι η παρουσία φιδιών, που είναι οι φυσικοί φύλακες του χρυσού».

Το κακό συναπάντημα

Τι γίνεται όμως όταν συναντηθούν τυχαία δύο ομάδες «κυνηγών»; Αν δεν προλάβουν να το βάλουν στα πόδια, θα βάλουν τα πράγματα κάτω, θα συμφωνήσουν για τη μοιρασιά και θα συνεργαστούν για την ανεύρεση του θησαυρού ή αλλιώς θα βγουν όπλα και κανένας απολύτως, από τον αρχηγό μέχρι τον τελευταίο ραβδοσκόπο, δεν θα επιζήσει.

Αρκετές φορές, θυμάται ο αρχηγός, η ομάδα γίνεται αντιληπτή και από κάποιον καθόλου αφελή βοσκό, ο οποίος αποδεικνύεται «καρφί» και τρέχει να μαρτυρήσει τις κινήσεις τους στις αρμόδιες Αρχές, με σκοπό μέχρι να έρθουν οι αστυνομικοί στον τόπο των ανατινάξεων να έχουν φύγει οι «κυνηγοί» από το φόβο της τσιμπίδας του νόμου, ώστε να καρπωθεί ο ίδιος το θησαυρό!

Εξετάζεται φυσικά και το ενδεχόμενο του φιλοδωρήματος Μια προχωρημένη κίνηση που μπορεί να τους ενώσει και στην ωμή γλώσσα του χρήματος είναι η εναλλακτική ενός γενναίου πουρμπουάρ στο βοσκό. Έχει συμβεί ακόμη και αυτό, ισχυρίζεται ο αρχηγός.