Για άγνωστες πτυχές της ζωής της και της προσωπικότητάς της αλλά και δύσκολες στιγμές της ζωής της που την κατάπιε το συναίσθημα και χρειάστηκε βοήθεια μίλησε η Στεφανία Γουλιώτη στο κανάλι της Άννας Μαρίας Βέλλη στο Youtube.

«Όταν σε πνίγει ένα συναίσθημα, από το να σε πνίγει ή να κλάψεις στο μαξιλάρι σου ή να σου βγουν ψυχοσωματικά, καλύτερα πήγαινε σε μια παραλία και φώναξε. Αυτό που κάνω είναι να κλαίω. Αυτό κρατάει περισσότερο από το να φωνάξω κάπου. Στο τέλος μιας μέρας που μπορεί να ήταν πιεστική, μπορεί να μην πήρα αυτό που ήθελα, θα κάτσω στο μπαλκόνι μου, θα κάνω ένα τσιγάρο και θα κλάψω. Θα κάτσω να ζήσω το μαράζι μου. Δεν θα κάνω: έλα, φύγε τώρα, έχουμε δουλειές» αποκάλυψε η Στεφανία Γουλιώτη και συνέχισε:

«Υπήρχαν περίοδοι που με κατάπιε, πήρα ψυχοφάρμακα. Δεν κάνεις ότι δεν υπάρχει αυτό που συμβαίνει. Είμαι κομμάτια; Θα πάω στον ψυχίατρο και θα του πω: δεν είμαι λειτουργική, θέλω να με βοηθήσεις. Δεν θα το αφήσω να μην μου συμβαίνει»

Ενώ μίλησε και για μια πτυχή της που δεν γνωρίζαμε και παραδέχτηκε πως είναι ενοχικός άνθρωπος:

«Παρατήρησα ότι όταν έχω μια παράσταση, όπως το The Doctor, τα τελευταία 20 λεπτά κάνει έναν μονόλογο για τον άνθρωπο που έχασε και τι συνέβη, που είναι για μένα μέσα μου σπαρακτικά καθαρτικό. Εγώ δεν έχω έναν άνθρωπο για 20 χρόνια όπως είχε η Ρουθ και μου έρχονται συνειρμοί με ανθρώπους που είναι μαζί με τον άλλον 20 – 30 χρόνια.

Εκεί υπήρχε κάτι πιο συναισθηματικό. Με έβαζε να κλαίω! Τα δάκρυα που έβγαιναν ήταν για όλους τους ανθρώπους που έχουν χάσει τον άνθρωπό τους. Για τον άνθρωπο που έρχεται κοντά με τον άλλον άνθρωπο. Για το τι βιώνει ένας άνθρωπος που έρχεται κοντά με τον θάνατο και πώς το διαχειρίζεται. Τα δικά μου είναι μικρά μπροστά στο τι περνάει ο άνθρωπος.

Είμαι πολύ γραφική σε αυτό. Θα μιλήσω για τα παιδιά στη Γάζα, θα μιλήσω για όλα. Είμαι από αυτούς που έχω τρομερή ενοχή για το πόσο καλά είμαι. Βράδια στο μπαλκόνι μου κλαίω για αυτό. Δεν το χωράει ο νους μου πώς επιτρέπεται εγώ να είμαι έτσι και οι άλλοι άνθρωποι όχι; Γενικά είμαι πολύ ενοχική»