Είναι μία από τις ιστορίες που δεν χωράει ανθρώπου νους, όμως από αυτές, που δυστυχώς, συμβαίνουν στη διπλανή σου πόρτα. Η αποκάλυψη του μαρτυρίου που βίωσε το 12χρονο παιδάκι στα χέρια του ίδιου του 53χρονου παιδοβιαστή αλλά και των υπόλοιπων αρρωστημένων ενηλίκων που αγόραζαν λίγη από την αθωώτητά του ικανοποιώντας τις αρρωστημένες ορέξεις τους, καταστρέφοντας την ίδια στιγμή το σώμα και τη ψυχή του, έχει προκαλέσει σάλο στην ελληνικη κοινωνία ενώ τα νεότερα στοιχεία που εμπλέκουν και τη μητέρα της στην ασύλληπτη φρικαλεότητα κάνει τα πράγματα ακόμη πιο τραγικά.
Τα social media, καθρέφτης της επικαιρότητας -μεταξύ άλλων- αντικατοπτρίζουν τα συναισθήματα που προκαλεί η ακραία αυτή είδηση που, δυστυχώς, δεν έχει αναπτυχθεί ακόμη σε όλο της το εύρος!
Μεταξύ των σχολίων που διαβάσαμε και ξεχωρίσαμε ήταν αυτό της Καίτης Γαρμπή, η οποία, έχει πάντα κάτι εύστοχο να πει και τοποθετείται χωρίς φόβο και πάθος σε κάθε φλέγον θέμα της επικαιρότητας.
"Ένας παιδεραστής μαστροπός με την εικόνα θεοσεβούμενου οικογενειάρχη. Μία «μάνα» προαγωγός στην πορνεία. 213 υποψήφιοι βιαστές-πελάτες. Σύνολο 215 ανθρώπινα σκουπίδια που κατά πως φαίνεται είναι ελάχιστα μπροστά σε αυτά που κρύβονται στη χωματερή που ονομάζεται κοινωνία", γράφει η Καίτη και είναι σα να μιλάμε όλοι μαζί!
Ένας παιδεραστής μαστροπός με την εικόνα θεοσεβούμενου οικογενειάρχη.
— Καίτη Γαρμπή (@KaitiGarbi) October 12, 2022
Μία «μάνα» προαγωγός στην πορνεία.
213 υποψήφιοι βιαστές-πελάτες.
Σύνολο 215 ανθρώπινα σκουπίδια που κατά πως φαίνεται είναι ελάχιστα μπροστά σε αυτά που κρύβονται στη χωματερή που ονομάζεται κοινωνία.
Οι εξελίξεις τρέχουν και μόνο να τρομάζουμε μπορούμε για το τι θα ακολουθήσει στη συνέχεια, ειδικά αν επιβεβαιωθούν οι πληροφορίες που θέλουν τη μητέρα της μικρής να εμπλέκεται στην υπόθεση μαστροπίας της ίδιας της της κόρης με λεπτομέρειες που σοκάρουν καθώς αναφέρονται μέχρι και "παζάρια 15 και 20 ευρώ" για μια συνεύρεση.
Με την υπόθεση Πισπιρίγκου, όπου μια μάνα κατηγορήθηκε (και κατηγορείται ακόμη δηλαδή) ότι σκότωσε τα τρία βλαστάρια της, νομίζαμε ότι τα είχαμε ακούσει όλα. Όμως όχι. Υπάρχει, καθώς φαίνεται, κι άλλος κατήφορος. Υπάρχει κι άλλη αρρώστια!
Προς Θεού, σύγκριση δεν κάνουμε, ούτε φυσικά θα μπορούσε κανείς να συγκρίνει τις περιπτώσεις ή όποιες άλλες αντίστοιχες -ποιο το όφελος άλλωστε! Το μουδιασμένο συναίσθημα της φρίκης, όμως, μπροστά σε μια μάνα που σκοτώνει ξανά και ξανά το παιδί της με τέτοιον τρόπο δεν περιγράφεται. Οι λέξεις είναι λίγες. Οι σκέψεις δεν φτάνουν. Ο πόνος δε μετριέται. Τα "πώς" και τα "γιατί" δεν έχουν απάντηση.
Ίσως αν κοιτάζαμε λίγο περισσότερο δίπλα μας και βλέπαμε πραγματικά; Ίσως αν ξεπερνούσαμε το "δεν είναι δική μου δουλειά"; Ίσως αν αποφασίζαμε να κάνουμε κάτι; Ίσως αν δεν γυρίζαμε το βλέμμα; Ίσως αν ασχολούμασταν πραγματικά; Ίσως αν ανοίγαμε το στ;oμα μας; Ίσως έτσι κάποιο παιδάκι να γλίτωνε μια ανάλογη φρίκη. Ίσως...
Ζωή Κίττα
