Σα χθες, 22/1, πριν από τρία χρόνια, ο Θέμος Αναστασιάδης άφησε την τελευταία του πνοή βυθίζοντας στη θλίψη συγγενείς, φίλους και θαυμαστές και αφήνοντας ένα δυσαναπλήρωτο κενό στον χώρο τον οποίο υπηρέτησε πάρα πολλά χρόνια.

Με την αφορμή αυτή, ο Βαγγέλης Περρής, ο οποίος είχε μια πολύ στενή προσωπκή και επαγγελματική σχέση μαζί του, μοιράστηκε στα social media μία φωτογραφία και λίγα λόγια από καρδιάς. Λόγια που συγκίνησαν ιδιαίτερα και καταλήγουν σε ένα κόκκινο αυτοκίνητο. Ένα κόκκινο αυτοκίνητο μέσα στο οποίο ο Θέμος ήρθε το προηγούμενο βράδυ στο όνειρο του Βαγγέλη. Εκεί, διαβάζουμε, ότι συναντιούνται οι δυο τους πια.

Ιδού η προσφατη ανάρτηση του Βαγγέλη:

«Όλα». Η έμπνευση έχει τη μουσική υπόκρουση του Flash. Τη μουσική τη βάζει η Βασιλική, λείπουν όλα τα υπόλοιπα. Μέχρι και οι τίτλοι αρχής. Μετά τις διαφημίσεις κλιματιστικών, κοντινό σε έναν κακοφωτισμένο τύπο. Μιλάει ανάμεσα σε σκιές που υποδύονται τους καλεσμένους. «Τελεβιζιόνε πόβερα», λέει και γελάει μέσα από τα δόντια. Rec.Ο περιζήτητος Ιάσονας σέρνει το χορό. Η ακριβοθώρητη Γαλάνη λέει αστεία. Εξηγεί τα όνειρά του για τους ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας ο Σαββόπουλος. Παρέλαση της επικαιρότητας που ενίοτε δημιουργεί η ίδια η εκπομπή. Όλοι αλλιώτικοι, χωρίς την κυριακάτικη στολή, χαρούμενοι και ανοιχτόκαρδοι. Γελάμε με δάκρυα. Επίσης δακρύζουμε, καμία φορά χωρίς γέλια. Οικογένεια. Βραδινές κλήσεις.Το τηλέφωνο το κρατάει με τα δύο δάχτυλα, μακριά από το αυτί, σαν να το αποφεύγει. «Έλα, Μπίλυ». «Τι γίνεται, μπουμπού»; Του αρέσουν τα υποκοριστικά. Αποφεύγει τις αγκαλιές. Μυρίζει απολύμανση και χαρτί. Φρέσκο το πρώτο φύλλο του «Πρωταθλητή» από το τυπογραφείο. Όλα στο κόκκινο. Ένα κάδρο με τη φανέλα του Ολυμπιακού. Τα ντέρμπι τα ακούει από το ραδιόφωνο, σε ένα βουνό. Γούρι. Κάνει το σταυρό του σα να σουβλίζει. Πιστεύει; Καγχασμός. Στο καντράν το όνομα των παιδιών. Ξανακάνει το σταυρό του. Μαύρα μπλουζάκια με συνθήματα. Μαύρα σύννεφα πάνω στην Κάντζα. «Φεύγουμε». Ένα δικαστικό έγγραφο που σκίζεται σε απευθείας μετάδοση. «Πάνω τους», λέει σκύβοντας στη μονταζιέρα. Ορμάμε. Μια ομάδα που δεν έχει ωράριο και κανόνες. Οι αμούστακοι μοντέρ παντρεύονται, οι φοιτήτριες του Καποδιστριακού κάνουν παιδιά, το κοντέρ γράφει. ΟΛΑ 6, ΟΛΑ 8, ΟΛΑ 13.«Ακατανόητη επιτυχία», Ακατανόητες παρέες που έχουν την αναμενόμενη κατάληξη. Σκληρές μέρες. Το σύνθημα επανέρχεται. «Πάνω τους!». Ο ίδιος ορμά πάνω στο γλυκό με τυρί που έφερε η Δούκισσα. Επιστρέφουν τα γάργαρα γέλια. Ίσως έχουν μικρότερη διάρκεια. Ένα δωμάτιο με παιδικές ζωγραφιές και διορθωμένες σελίδες. Πρωινό στα νέα γραφεία. Φέρνει πορτοκαλάδες που νερώνονται από την προσωπική συγκίνηση. Καλοκαιρινά μηνύματα.

Ένα ήταν το τελευταίο.Από τότε τα λέμε στα όνειρα. Χτες ήρθε με ένα αγωνιστικό αυτοκίνητο.

View this post on Instagram

A post shared by Vaggelis Perris (@perrisyrou)

Εκτός από την ανάρτηση αυτή, ο Βαγγέλης Περρής αφιέρωσε και δύο ιστορίες στον εκλειπόντα συναργάτη και φίλο. Τη άδεια καρέκλα του στο "Όλα" και ένα μήνυμα από όλη την ομάδα της θρυλικής εκπομπής

Για το ότι βλέπει τον Θέμο στον ύπνο του είχε μιλήσει, μεταξύ άλλων, ο Βαγγέλης Περρής σε συνέντευξη που είχε δώσει στο womenonly.gr και τη Νικολέτα Μακρή λίγους μήνες μετά τον θάνατό εκείνου. Με την αφορμή, θυμόμαστε ξανά το κομμάτι που αφορούσε στη σχέση των δύο αντρών:

Πάμε στο κεφάλαιο: Θέμος Αναστασιάδης. Πρόλαβες να του πεις όσα θα ήθελες;
Νομίζω ότι και του είπα ότι χρειαζόταν και του έδειξα ότι χρειαζόταν. Νομίζω ότι είχε πολύ συγκεκριμένη εικόνα για το τι σήμαινε για εμένα και για την ομάδα γιατί εμείς ήμασταν μια ομάδα στην οποία συμμετείχε και ο Θέμος. Αυτή η ομάδα βέβαια εξακολουθεί να υφίσταται αλλά λείπει ο Θέμος.

Τι έμαθες όλα αυτά τα χρόνια από τη συνεργασία μαζί του;
Ότι θα ήθελα να είμαι λιγότερο προσεχτικός από ότι είμαι εκ φύσεως. Πολλές φορές μου έδειχνε ότι δεν χρειάζεται δεύτερη σκέψη, η πρώτη είναι καλή αρκεί να έχεις τη ικανότητα να την υποστηρίξεις. Επίσης γελούσα πάρα πολύ μαζί του και εκείνος γελούσε μαζί μου. Και αν είχαμε όλοι εμείς μια εικόνα τη μέρα που συναντηθήκαμε για το θλιβερό γεγονός, ήταν τα γέλια που κάναμε με ευκαιρίες ανόητες που κανείς άλλος δεν καταλάβαινε αλλά για εμάς έκαναν τη ζωή μας ευχάριστη.

Ποιες είναι οι καθημερινές αφορμές που τον φέρνεις στο μυαλό σου;
Τον βλέπω στον ύπνο μου. Συγκεκριμένα βλέπω τρεις ανθρώπους στον ύπνο μου που τους βλέπω σαν να μην έχουν πεθάνει. Τον πατέρα μου, έναν φίλο μου και τον Θέμο. Είναι ένα περίεργο όνειρο. Σαν να υπάρχει μπροστά ένα μαύρο τζάμι αλλά δεν μπορώ να το σπάσω για να συναντηθούμε.

Ήσασταν φίλοι τελικά με τον Θέμο ή καλοί συνεργάτες;
Ήμασταν κυρίως καλοί συνεργάτες. Δηλαδή είχαμε βρει έναν τρόπο συνεννόησης. Μετά βέβαια από 20 χρόνια δημιουργήθηκε μια πιο στενή σχέση που ονομάζεται φιλία. Αλλά αν δεν υπήρχε αυτή η στενή συνεργασία, νομίζω δεν θα είχαμε τη δυνατότητα να έχουμε επαφή.