Γύρω από την προσωπική της ζωή, μάλλον ξέρουμε πια -όχι τα πάντα, αλλά σίγουρα πάρα πολλά κι όλο και ανακαλύπτουμε καινούριες πληροφορίες.
Τις ταινίες της που έσπαγαν ταμεία στην πρώτη τους προβολή τις δεκαετίες του '50, '60 και '70 τις ξέρουμε απέξω κι ανακατωτά αφού ακόμα παίζονται συχνά από την τηλεόραση και σημειώνουν υψηλές τηλεθεάσεις και στην πολλοστή τους προβολή.
Γι' αυτό σήμερα επιλέξαμε να συγκεντρώσουμε και να παρουσιάσουμε σπάνιες φωτογραφίες από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της Αλίκης στο θέατρο. Μην ξεχνάμε εξάλλου ότι συμμετείχε σε παραστάσεις ήδη από τα χρόνια που ήταν φοιτήτρια στη Δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου.
Το μεγάλο μπαμ έγινε, όμως, όταν το 1958 ο Κώστας Μουσούρης την έχρισε πρωταγωνίστρια στο πλευρό του, επιλέγοντάς τη για τον ρόλο της «Ελίζας Ντούλιτλ» στο κλασικό έργο «Ωραία μου Κυρία», έναν ρόλο που λάτρεψε η ίδια και ξαναέπαιξε αρκετές φορές στην καριέρα της πάντα με τεράστια επιτυχία και σα να μην πέρασε μια μέρα.
Το 1961 η πλέον «εθνική σταρ» Αλίκη, γίνεται θιασάρχης, ενώ το 1971 αποκτά το δικό της θέατρο στην οδό Αμερικής, το γνωστό «Θέατρο Αλίκη» όπου ανέβηκαν πανάκριβες υπερπαραγωγές και μιούζικαλ που άφησαν εποχή και μέχρι στιγμής αντίστοιχα δεν είχε ξαναδεί το θεατρικό κοινό.
«Η Μελωδία της Ευτυχίας» ήταν το κύκνειο άσμα της, η «Εβίτα» κορυφαία στιγμή (καλλιτεχνικά κι εμπορικά) στη θεατρική της πορεία, η «Ωραία μου κυρία» ο ρόλος που τη στιγμάτισε, ενώ κυριολεκτικά έσκισε με τα έργα «Καμπαρέ», «Καμπίρια», «Βίκτωρ & Βικτόρια», «Miss Πέπσι», «Η Κυρία δεν με μέλλει», «Λίγο πιο νωρίς, λίγο πιο αργά», «Το γλυκό πουλί της νιότης» κι η λίστα είναι ατελείωτη αφού η Αλίκη δεν απουσίασε σχεδόν καμία χειμερινή σεζόν από το θέατρο.
Ακόμα και ο μονόλογος της «Σίρλεϋ Βαλεντάιν» κι η «Φιλουμένα Μαρτουράνο» αν και δεν έσπασαν ταμεία, ήταν ένα μεγάλο «συν» στη θεατρική της πορεία, ενώ ακόμα και η «Αντιγόνη» όπου την έθαψαν ζωντανή πριν καν τη δουν στην Επίδαυρο, είχε κάνει ρεκόρ προσέλευσης στο αρχαίο θέατρο.
Τέλος, να σημειώσουμε ότι τη δεκαετία του '60 τα έργα «Η κόρη μου, η σοσιαλίστρια», «Αχ αυτή η γυναίκα μου» και «Χτυποκάρδια στο θρανίο» παίχτηκαν πρώτα στο θέατρο και λόγω της τεράστιας επιτυχίας γυρίστηκαν σε ταινίες.
Ας απολαύσουμε λοιπόν την Αλίκη σε «θεατρικές» φωτογραφίες που βρήκαμε στο αρχείο του Έθνους και πολύ πιθανόν να μην έχεις ξαναδεί.
Κείμενο: Νικόλας Εμμανουήλ
