Για τον θάνατο της αδερφής της μίλησε στο περιοδικό YOU και τον Γιώργο Μπέζα. Η αδερφή της ήταν το στήριγμά της, και ο θάνατός της τη συγκλόνισε. Διαβάστε μικρό απόσπασμα από τη συνέντευξη:

Ο θάνατος του πατέρα σου σε ωρίμασε απότομα;

Όταν εκείνο το μεσημέρι γύρισα από το σχολείο και μου είπαν πως ο πατέρας μου αυτοκτόνησε, δεν ήξερα πως να διαχειριστώ τα δάκρυα, το θυμό τον πόνο, την απώλεια...

Σιγά-σιγά βρήκα τα κουτάκια και τα τοποθέτησα, έπεφτα και ξανασηκωνόμουν...

Σου λείπει;

Πολύ. Κοίταξε, τώρα πια που σχεδόν γέρασα δεν μου λείπει το ίδιο όσο όταν ήμουν νεότερη. Αλλά αυτή η απώλεια σίγουρα έχει καθορίσει τη ζωή μου.

Σε τρομάζει ο θάνατος;

Όχι δεν με τρομάζει. Είχα εξοικειωθεί μαζί του πριν χάσω την αδερφή μου πριν από λίγες εβδομάδες...Η Γιάννα ήταν 58 ετών, λίγο μεγαλύτερη από μένα, και ήταν το στήριγμα μου, η κολλητή μου, ήμασταν πολύ δεμένες... Από τότε που ήμουν μικρή, με φρόντιζε, με πρόσεχε, καμάρωνε για μένα κι εγώ για εκείνη.

Μου λείπει ήδη πολύ, προσπαθώ να σταθώ στα πόδια μου, για τη μάνα μου που με έχει ανάγκη. Έχω ζήσει την απώλεια με το θάνατο του πατέρα μου, από 12 χρονών. Βέβαια, λένε ότι αν χάνεις τη μάνα σου, είναι ακόμα πιο επώδυνο, είναι σαν να ενηλικιώνεσαι ξαφνικά.

Αλλά με το δικό μου θάνατο είμαι εξοικειωμένη. Απλώς το μόνο που θέλω είναι να προλάβω, να μεγαλώσω το παιδί μου καλά.