Η αγαπημένη ηθοποιός, Βίκυ Σταυροπουλου σαρώνει το σανίδι μα και έξω από αυτό είναι πηγή χαράς και ζωής. Δεν σε κάνει να κλαις απ’ τα γέλια μόνο παίζοντας, αλλά και με μια χειμαρρώδη συνέντευξή της. Με αφορμή τη νέα παράσταση «Μια τρελή τρελή σαραντάρα», στην οποία πρωταγωνιστεί, μας μιλά για όλα από καρδιάς...
Μετά τις «Γυναίκες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης», ήρθε φέτος το «Μια τρελή, τρελή σαραντάρα». Τι σε κάνει «τρελή» στη ζωή σου;
Τα τελευταία χρόνια όλο αυτό που ζούμε μ’ αυτούς που ψηφίζουμε και μας κυβερνούν είναι τόσο παράλογο, που δε θέλω και πολύ για να γίνω τρελή... Προτιμώ όμως την τρέλα μου να τη βγάζω στη σκηνή!
Το χιούμορ σου κι ο αυτοσαρκασμός σου σε έχουν γλιτώσει από κακοτοπιές;
Το χιούμορ είναι και ήταν η άμυνά μου, και ο αυτοσαρκασμός το καταφύγιό μου. Διαφορετικά, δεν θα είχα επιβιώσει σε αυτό τον χώρο, όπου υπάρχει ο ρατσισμός για τις... ωραίες. Γιατί πρέπει ντε και καλά όλες οι ωραίες και αδύνατες να είμαστε χαζές και ατάλαντες; (γέλια) Θα καταρρίψω αυτό το στερεότυπο!
Ελάχιστοι ξέρουν ότι πίσω από αυτό τον χείμαρρο θετικότητας βρίσκεται μια γυναίκα η οποία πέρασε πολλά πριν καταφέρει να πατήσει στα πόδια της...
Σε σχέση με άλλες γυναίκες που πέρασαν και που συνεχίζουν να περνούν μεγάλα βάσανα, τα δικά μου δεν ήταν τίποτα! Χώρισα, είχα ένα παιδί, δεν είχα δουλειά ούτε σπίτι ούτε λεφτά στην άκρη. Αλλά, έτσι όπως το λες, μοιάζω με ηρωίδα τούρκικης σαπουνόπερας! Συγκρίνονται τα δικά μου με της Σιλά;
Μεγάλωσες μόνη σου τη Δανάη, την κόρη σου;
Τη Δανάη μου τη μεγάλωσα μαζί με μια τεράστια κυριολεκτικά οικογένεια, τον Χρήστο (σ.σ. τον επιστήθιο φίλο της, Χρήστο Χατζηπαναγιώτη) και πολλούς φίλους, και έχει πάντοτε κοντά της τον πατέρα της. Είναι ένα πολύ χαρισματικό στις σχέσεις του με τους άλλους παιδί -εγώ πάντα σαν παιδί τη βλέπω!- και το μόνο μου «βραβείο» σε αυτήν τη ζωή που μου απονέμεται καθημερινά.
Στη σειρά «Είσαι το ταίρι μου» δούλεψες πρώτη φορά με τον «μετρ» Θοδωρή Πετρόπουλο. Πόσο δύσκολο ήταν όμως να μην ερωτευτείς τον Αλέξη Γεωργούλη όταν κάνατε μαζί το «Είσαι το ταίρι μου»;
Εγώ δεν είχα πρόβλημα! Ο Αλέξης δυσκολεύτηκε πάρα πολύ να... πνίξει τα συναισθήματά του και ναι, ναι, σας αποκαλύπτω ότι τελικά δεν τα κατάφερε! (γέλια) Με ερωτεύτηκε, τον απέρριψα, πάλεψε αρκετά χρόνια, τον απέρριπτα διαρκώς οπότε τελικά πήρε των ομματιών του και ξενιτεύτηκε!
Ο Πετρόπουλος σε έπεισε να κάνεις τη «Σαραντάρα»;
Ναι, αλλά δεν χρειάστηκε να προσπαθήσει και πολύ. Είπα με τη μία «Ναι, ναι, ναι»! Σαν να ετοιμαζόμουν χρόνια γι’ αυτό τον ρόλο.
Θυμόμαστε όλοι τη σαρωτική Βλαχοπούλου στον ρόλο. Σε φοβίζει, σε τρομάζει αυτό;
Οταν αποφασίστηκε το έργο, απέφυγα επίτηδες να ξαναδώ την ταινία για να παραμείνει αυτή ακριβώς, όπως λες κι εσύ, η ανάμνηση και να μη γίνει κατεύθυνση. Ακουσα όμως σε ραδιοφωνική διασκευή τη Μαίρη Αρώνη να ερμηνεύει τον ρόλο και ομολογώ ότι μου άνοιξε νέους δρόμους. Για να είμαι ειλικρινής, δεν φτάνω την Αρώνη ή τη Ρένα ούτε στο δαχτυλάκι τους. Το να με συγκρίνουν με την Ρένα Βλαχοπούλου -συχνά- είναι κάτι το οποίο ταυτόχρονα και με φοβίζει αλλά και με τιμά.
Πόση σημασία έχει για σένα η καλή παρέα στο θέατρο;
Δεν το επιδιώκω, συνήθως προκύπτει. Πέρυσι, ας πούμε, στις «Γυναίκες» δεν είχα ξανασυνεργαστεί με κανέναν από τον θίασο και ειλικρινά σου λέω, δεν έχω ξαναπεράσει τόσο καλά! Ημασταν όλη τη σεζόν σαν τάξη της Γ’ Λυκείου σε πενθήμερη εκδρομή! Θα ήθελα και φέτος να είμαστε πάλι όλοι μαζί, αλλά δεν γινόταν, δεν υπήρχαν ρόλοι κι έτσι «κράτησα» τον Κωσταντίνο, τη Νεφέλη και τον Ιβάν, κάτι είναι κι αυτό.
Είσαι αισιόδοξη για τα τηλεοπτικά πράγματα; Σειρές δεν γίνονται κι αυτές που γίνονται αφήνουν τους πιο πολλούς ηθοποιούς απλήρωτους. Θα μπορούσες να δεχτείς να δουλέψεις αν σου χρωστούσαν χρήματα;
Μπορεί να έμειναν απλήρωτοι και να πεινάνε ηθοποιοί, σεναριογράφοι, σκηνοθέτες, τεχνικοί, αλλά με τα χρήματα αυτά... αποπληρώθηκε μέρος του χρέους της Ελλάδας, δεν χρειάστηκαν περαιτέρω μειώσεις στις συντάξεις, βελτιώθηκαν η υγεία και η παιδεία, μειώθηκε η ανεργία! Μην είμαστε αχάριστοι, έπιασαν τόπο αυτές οι θυσίες. Γιατί νομίζετε ότι δεν απολύουν δημοσίους υπαλλήλους; Γιατί καλύπτουν το έλλειμμα με τα λεφτά των ηθοποιών από τους «Βασιλιάδες»!
Πώς κρίνεις τη λαίλαπα με τις τούρκικες σειρές;
Θα περάσουν κι αυτές όπως πέρασαν τόσα άλλα. Σας θυμίζω ότι το «Ταίρι μου» είχε απέναντί του το «Big Brother» και τον... Τσάκα. Για δείτε δέκα χρόνια μετά τι έχει απομείνει...
Εχεις γοητευτεί από κάποιον Τούρκο που παίζει στις σειρές αυτές;
Εχω γοητευτεί από αρκετούς Τούρκους που δεν παίζουν σε σειρές. Αλλά όταν ζεις σε μια χώρα που έχει από Αλέξη Γεωργούλη και Αντώνη Φραγκάκη μέχρι Γιάννη Στάνκογλου, τι να φτουρήσει ο Μεμέτ...
Υπάρχει ένας μύθος για τις πληθωρικές πως δυσκολεύονται να βρουν ταίρι, αλλά όταν τελικά συμβαίνει, περνάνε καλύτερα από όλες -αυτό νομίζω!
Δεν θέλω να πιστεύεις σε μύθους. Επίσης, δεν καταλαβαίνω τι εννοείς «πληθωρικές»; Θα σε πάω μια βόλτα στα μέρη μου, στο Περιστέρι και θα το διαπιστώσεις από πρώτο χέρι ποιες έχουν το... πρόβλημα και ποιες καλοπερνάνε!
Το ότι κάνεις διαφημίσεις σού δίνει μια σιγουριά οικονομική. Υπήρξε στιγμή που το φοβήθηκες για ηθικούς η καλλιτεχνικούς λόγους;
Φυσικά, γι’ αυτό και αντιστάθηκα τόσα χρόνια σε όλες τις προτάσεις που μου γίνονταν. Εννοείται ότι τα χρήματα που μου πρότειναν πριν δέκα χρόνια ήταν πολύ περισσότερα, αλλά φοβόμουν την υπερβολική έκθεση και τη σύνδεση του ονόματός μου με προϊόντα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση (διαφημίζει ένα «επώνυμο» απορρυπαντικό) ένιωσα ότι υπήρχαν άνθρωποι που με προστάτευσαν για το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα και κυρίως δεν παραπλανούσα τον κόσμο για την αποτελεσματικότητα του προϊόντος.
Ο Γιάννης Μπέζος σε συνέντευξή του είπε ότι η τηλεόραση βρίσκεται σε καλές στιγμές της μια κι έγινε... ξεσκαρτάρισμα και έφυγε η «σαβούρα», με αποτέλεσμα να του «την πέσουν» άγρια. Η θέση σου;
Δεν διάβασα τη δήλωσή του αυτή γι’ αυτό και δεν σχολιάζω τίποτα. Πιστεύω ότι η τηλεόραση όπως και το θέατρο έχουν μηχανισμούς... αυτοκάθαρσης, πετάνε τη σαβούρα από μόνοι τους.
Εχεις βιώσει στερητικό σύνδρομο μένοντας τελευταία εκτός τηλεόρασης ή όχι;
Αν το καλοσκεφτείς, τρεισήμισι δουλειές έχω κάνει στην τηλεόραση -ο «Γιούγκερμαν» δεν πρόλαβε να ολοκληρωθεί- και σε όλες πέρασα υπέροχα. Στις «Πεθερές» τόσα χρόνια ήμασταν σαν μια οικογένεια. Μου «λείπουν», φυσικά, τα χρήματα της TV αλλά και το όλο κλίμα των γυρισμάτων, το τσιγαράκι την ώρα που σε βάφουν, η χαρά όταν έβγαινε ωραία μια σκηνή, η σκέψη ότι «μπαίναμε» στα σπίτια των θεατών ως παρεούλα τους...
Θα είχες όμως σίγουρα στερητικό αν έμενες εκτός θεάτρου. Η αίσθηση που έχω είναι ότι το προτιμάς έντονα στο θεατρικό σανίδι...
Στο θέατρο δεν σε σώζει ούτε το ωραίο πλάνο ούτε το εμπνευσμένο μοντάζ ούτε το -πώς το λένε;- το post production. Στη σκηνή του θεάτρου βγαίνεις «γυμνός» και τα μοναδικά όπλα σου είναι το ταλέντο και η δουλειά που έχεις ρίξει για την όλη προετοιμασία. Ισως γι’ αυτό και με γοητεύει τόσο πολύ, γιατί το σανίδι και ο θεατής έχουν απαιτήσεις από σένα κι έτσι υπάρχει ελπίδα από κάθε παράσταση να βγαίνεις λίγο, λιγουλάκι καλύτερος ηθοποιός.
Στο σανίδι
Το «Μια τρελή, τρελή σαραντάρα» των Σακελλάριου-Γιαννακόπουλου παίζεται στο «Μικρό Παλλάς», σε διασκευή Θοδωρή Πετρόπουλου με τη σκηνοθετική υπογραφή του Βλαδίμηρου Κυριακίδη. Στο πλάι της παίζουν οι Δημήτρης Μαυρόπουλος, Ελένη Κρίτα, Βάσω Γουλιελμάκη, Κωνσταντίνος Κακούρης, Στράτος Χρήστου, Γιώργος Δεπάστας και Ivan Svitailo.
Βιογραφικό
- Η Βίκυ Σταυροπούλου γεννήθηκε στη Νότιο Αφρική, αλλά μεγάλωσε στο Περιστέρι, όπου και ζει μέχρι σήμερα. Αποφοίτησε με άριστα απ’ τη δραματική σχολή του Σύγχρονου Θεάτρου του Γιώργου Κιμούλη.
- Το ντεμπούτο της στο θέατρο το έκανε επιτυχώς στη «Δεσποινίδα Τζούλια» του Στρίντμπεργκ και σύντομα έγινε θιασάρχισσα, μαζί με τον Χρήστο Χατζηπαναγιώτη σε δουλειές που γνώρισαν επιτυχία.
- Πέρυσι έσκισε στο «Μικρό Παλλάς» με τις «Γυναίκες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης» και φέτος εμφανίζεται ξανά στο ίδιο θέατρο.
- Οι μετοχές της ανέβηκαν μέσα από τον πρωταγωνιστικό ρόλο της στη σειρά «Είσαι το ταίρι μου» του Θοδωρή Πετρόπουλου, ενώ προσωπική επιτυχία έκανε στις «Επτά θανάσιμες πεθερές» αλλά και στο τηλεπαιχνίδι «Taxi Girl».
- Στο σινεμά έχει συμμετάσχει στο «Bank Bang».
- Εχει μια κόρη, τη Δανάη ενώ «συγγενική σχέση» έχει με τον Χρήστο Χατζηπαναγιώτη.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΠΟΥΖΙΩΤΗΣ