Μια συνταγή με γευστικά πλοκάμια, απλή αλλά ταυτόχρονα πρωτότυπη, με άποψη σε οικείο θέμα, λιτότητα υλικών και οξύτητα στην γεύση… μια συνταγή που σε “διαβολίζει”, κλιμακώνοντας την γευστική σου εμπειρία, συνδυάζοντας το τραγανό με το χυμώδες, το οικείο με το απρόβλεπτο…
Η μικρή ιστορία πίσω απ’ τη συνταγή: Είναι ένα νωχελικό Αυγουστιάτικο μεσημέρι πριν δυο χρόνια και είμαστε οικογενειακώς στο Νότιο Πήλιο, στην Παραλία Ποτιστικών κάτω απ’ την Ξυνόβρυση. Στην παρέα και η φίλη μας Pandespani με τα παιδιά της. Η παραλία απ’ τις ωραιότερες στο Πήλιο, απ’ αυτές που η τεράστια αμμουδιά διακόπτεται στην χρυσή τομή της από ψηλούς βράχους σπάζοντας την μονοτονία και δημιουργώντας ασυναίσθητα μια διάκριση νοοτροπίας στους λουόμενους: από τ’ αριστερά αυτοί που αγαπούν την ευρύτητα και σιγουριά της μαζικής σύναξης με την άνεση της ανάπαυσης πάνω σε ξαπλώστρες και κάτω από ομπρέλες και απ’ τα δεξιά οι “εναλλακτικοί”, που επιλέγουν οικειοθελώς την λιτότητα της πετσέτας και την ταλαιπωρία της επαφής με τη φύση που τους λείπει … Έχοντας απολαύσει την εναλλακτική πλευρά της παραλίας, είμαστε έτοιμοι αργά το μεσημέρι να ανταμείψουμε τους εαυτούς μας με ένα gourmet late lunch για να ισορροπήσουμε. Προορισμός το εστιατόριo Climax (τηλ. 24230 55385) ακριβώς πάνω απ’ την παραλία με υπέροχη θέα στο Αιγαίο. Το αρχιτεκτονικό στιλ, μάλλον ασυνήθιστο για τα ελληνικά δεδομένα, φέρνει προς Spanish Colonial …σαν ένα καλοκαιρινό εστιατόριο που θα συναντούσες σ’ ένα νησί στην Καραϊβική. Host μας η Valerie, Γαλλίδα με οικογένεια στο Βόλο που έστησε το αναπάντεχο αυτό εστιατόριο εδώ και δέκα-τόσα χρόνια, δίνοντας μια κοσμοπολίτικη νότα σε έναν τόπο που ήξερες ότι εξαντλείται στην απόλαυση των γηγενών σπεσιαλιτέ – καθόλα μεν απολαυστικών, όμως τόσο ευρέως προσφερομένων που νιώθεις να καταπιέζεσαι σε ένα ρόλο τουρίστα, απολαμβάνοντας μόνο φολκλόρ. Έτσι η αναζήτηση της εξαίρεσης, του “λάθους”, του φαινομενικά “αταίριαστου” στην ομογενοποίηση της “τοπικής γραφικότητας” αποτελεί μια ανάγκη διεξόδου στον περιπετειώδη γευσιγνώστη. Μετά τα υπέροχα cocktail, ήρθε η ώρα της παραγγελίας. Πέρα απ’ το δελεαστικό μενού, η πρόταση της Valerie ήταν να δοκιμάσουμε το πιάτο της ημέρας: “Πένες με xταπόδι”… Μια κλεφτή ματιά στην Pandespani και …ιδού η συνταγή, όπως την εκτελέσαμε εμείς, απ’ αυτά που θυμόμαστε και απ’ όσα μας είχε πει η Valerie… πάει αρκετός καιρός απ’ την πρώτη γεύση και δεν μπορώ να κρίνω αν υστερήσαμε ή υπερβήκαμε τον εμπνευστή, αλλά το αποτέλεσμα της δικής μας προσπάθειας αναπαραγωγής της επι τρείς φορές, μας επιτρέπει να την προτείνουμε ανεπιφύλακτα.
Υλικά (για 4 άτομα)
500 γρ. φρέσκες Penne Rigate
1 χταπόδι (φρέσκο ή κατεψυγμένο) 800 γρ. – 1κιλό
3 σκελίδες σκόρδου κομμένες σε λεπτές φέτες
150 ml κόκκινο κρασί
200 ml ζεστό νερό
2 κ.σ. ελαιόλαδο
1/2 κ.γ. μπούκοβο (προαιρετικά)
αλάτι και φρέσκο πιπέρι
Για το γαρνίρισμα
3 κ.σ. ψιλοκομμένο μαϊντανό, ελάχιστο λάδι
Ετοιμάζετε το χταπόδι: Καθαρίζετε την κουκούλα εσωτερικά, βγάζετε το στόμα και τα μάτια, το πλένετε καλά, το βάζετε ολόκληρο σε κατσαρόλα πάνω σε σιγανή φωτιά και την σκεπάζετε. Το χταπόδι θ’ αρχίσει να κοκκινίζει και να βγάζει τα υγρά του στα οποία βράζει. Σε 15 λεπτά το γυρίζετε ανάποδα και στα 30 λεπτά περίπου συνολικά, όταν τα υγρά αρχίσουν να μειώνονται, προσθέτετε 200 ml ζεστό νερό. Στα 45 λεπτά συνολικά ελέγχετε αν το χταπόδι τρυπιέται εύκολα και το ζουμί έχει αρχίσει να “δένει”, όντας όμως αρκετό για να συνδράμει στη δημιουργία της σάλτσας. Σβήνετε τη φωτιά, αφήνετε λίγο να κρυώσει και το ψιλοκόβετε με καλοακονισμένο μαχαίρι slicer σε ροδέλες πάχους 1 εκ. Κρατήστε τα υγρά χωριστά.
Σημείωση: Tο χταπόδι πρέπει να είναι μεν μαλακό και να τρώγεται, αλλά και κάπως “al-dente” και ζουμερό (δεν είναι ορατές οι ίνες της σάρκας του κατά μήκος των πλοκαμιών ούτε το βαθυκόκκινο δέρμα του αποκολλάται από το λευκό σώμα).
Ετοιμάζετε τη σάλτσα: Σε μεγάλο βαθύ τηγάνι και μέτρια φωτιά ρίχνετε το ελαιόλαδο να κάψει και προσθέτετε τις ροδέλες σκόρδου (προεραιτικά και το μπούκοβο αν επιλέξετε την πιο καυτερή version). Τοστάρετε για 1 λεπτό περίπου να ροδίσουν ελαφρά στην κάτω πλευρά και τις γυρίζετε από την άλλη. Στο επόμενο λεπτό, μόλις το χρώμα τους είναι ανοικτό μελί, τις βγάζετε προσεκτικά και τις βάζετε σε χαρτί κουζίνας να στραγγίσουν για να μείνουν τραγανές (αφήνετε στο λάδι το μπούκοβο, στην καυτερή εκδοχή).
Αυξήστε τη φλόγα, προσθέστε στο λάδι το χταπόδι και μαγειρέψτε για 3-4 λεπτά ανακατεύοντας. Προσθέστε επίσης το μωβ υγρό του χταποδιού και το κρασί. Μόλις πάρει βράση, χαμηλώστε τη φωτιά και μαγειρέψτε 5-8 λεπτά μέχρι η σάλτσα να αρχίσει να δένει. Δοκιμάστε και διορθώστε σε αλάτι, πιπέρι.
Βράζετε τις φρέσκες πένες al dente, σε πολύ νερό, αλατισμένο (3-4 λεπτά ή σύμφωνα με τις οδηγίες του πακέτου). Τις στραγγίζετε, κρατώντας χωριστά 1 φλιτζάνι από το νερό που έχουν βράσει, τις ρίχνετε στο τηγάνι με το χταπόδι και ανακατεύετε. Αν δείτε ότι αρχίζουν να στεγνώνουν, ρίχνετε λίγο από το νερό που έχετε ήδη κρατήσει.
Σερβίρισμα: Σε ζεστά πιάτα, βάζετε τις πένες με το χταπόδι και προσθέτετε από πάνω τα flakes του σκόρδου. Πασπαλίζετε στο τέλος με τον μαϊντανό, φρεσκοτριμμένο πιπέρι και ρίχνετε σε γραμμή τις σταγόνες ελαιόλαδου.
Σημείωση: Η δοκιμή του σκόρδου και η κατανάλωσή του από τους συνδαιτημόνες είναι ανάλογη με τη δυνατότητά τους να θυσιάσουν τις στενές κοινωνικές συνευρέσεις για τις επόμενες 18 ώρες, προκειμένου να απολαύσουν την ένταση των ετερόκλητων γευστικών ερεθισμάτων της συνταγής.
Επίλογος: Αρκετό κόπο κάνατε… Ήρθε η ώρα της ανταμοιβής! Φανταστείτε …μια παραλία με θέα στο Αιγαίο … μια βεράντα με λινά τραπεζομάντηλα …ακούσματα μελωδικών ήχων από άριες του Gigli και εμβόλιμες παρεμβολές από χαρούμενες φωνές ενός σμαριού ανέμελων παιδιών που παίζουν στην αμμουδιά… μια γουλιά από ένα δροσερό αγιωργίτικο και νιώστε το climax σε κάθε μπουκιά. Η πικάντικη γεύση του σκόρδου και του φρεσκοτριμμένου πιπεριού αντιπαλεύονται την γλυκιά αρμύρα του κρασομελωμένου χταποδιού πάνω σε ένα πεισματικά αντιστεκόμενο οικείο ζυμαρικό. Η μαγεία των αντιξοοτήτων στη γεύση!
Για περισσότερες συνταγές αλά Pandespani κάντε κλικ εδώ
