Eίναι αυτονόητο πως κατσικάκι στο φούρνο έχουμε γευθεί όλοι σε πολλές και ποικίλες επιτυχημένες εκδοχές. Όμως αυτό, σας το υπογράφω, δεν το έχετε φάει (!!!) και πάμε στοίχημα. Είναι το γκουρμέ λουκουμο-κατσικάτσι εξτραβαγκάντζα της φίλης μου της Λίνας, που το φτιάχνει για τους φίλους (μόνον, κοινωνικά ποτέ) στα μεγάλα της μαγειρικά κέφια και έχει τόοοοοση αγάαααπη στο μαγείρεμα, που πρώτον γίνεται πάντα, μα πάντα, τέλειο και δεύτερον, αρνούμαι να το ανταγωνιστώ, δεν θέλω, δεν υπάρχει άλλωστε λόγος, κάθομαι στ’ αβγά μου και το απολαμβάνω! Είναι κάτι που η φίλη μου κάνει απλώς τέλεια και ναι, της βγάζω (όπως και όλοι οι φίλοι) το καπέλο!
Τη φορά που θυμάμαι την γεύση του εριφίου εντονότερα στη διάρκεια της σχεδόν late 20′s φιλίας μας (το γράφω για να αρχίσει το δούλεμα, όταν το διαβάσει), ήταν πριν 3 χρόνια, όταν σε μια φάση ζωής που φλέρταρε το (περίπου) ναδίρ σε επίπεδο (τέως αντικειμενικής) αντίληψης, η Λίνα μάζεψε τους φίλους στα γενέθλιά μου και πρόσθεσε την μαγική λουκουμογεύση και μαζί την ώθηση για να κλωτσήσει με αγάπη τη σιγουριά που χρειάζεται κανείς για να αρχίσει να κοιτάζει ξαφνικά προς τα πάνω και να ξαναβλέπει κανονικό ουρανό -με σύννεφα έστω- αλλά χωρίς τέλος. Μπορεί και να είχα φάει το μισό (ταψί) τότε, είχα και το άλλοθι της ημέρας και κανείς δεν θα μούλεγε …σταμάτα, αλλά μπορεί και να λειτουργούσε σαν δυναμωτικό το τόσο ολοκληρωμένο θρέψιμο γεύσης και φιλίας και να δημιουργούσε συναισθηματικά ένα μοναδικό κουκούλι, ανθεκτικό και ασφαλές απέναντι σε ό,τι και να συνέβαινε, όσα και αν γκρεμίζονταν γύρω, μια ετοιμοπόλεμη υποστήριξη θετική όσο εκατομμύρια λευκοκύτταρα κι άλλα τόσα αιμοπετάλια, 1000 αστραφτερές ασπίδες!
Και μια που αυτές οι γραμμές από τύχη γράφονται μια τελευταία μέρα ενός χρόνου (η συνταγή ήταν νωρίτερα έτοιμη, αλλά όλο κάτι τύχαινε -μέρες που είναι- και έμενε στη μέση), θέλω να μοιραστώ μαζί σας ότι ναι, είμαι σούπερ πολύ τυχερός άνθρωπος γιατί έχω τέτοιους φίλους καρδιάς και, μα το Δία, είμαι ευγνώμων γι’ αυτό!
Σας μεταφέρω εδώ λοιπόν, την μαγική συνταγή με μία και μοναδική παρατήρηση και συμβουλή: θέλει αρκετή όρεξη και κέφι, όταν την κάνετε! Δεν είναι φαγητό για διεκπεραίωση, ούτε γίνεται με μισή καρδιά. Η Λίνα εξαντλεί όλα τα όρια σε κάθε στάδιο, από την επιλογή του εριφίου, που το θέλει μικρό και άριστης ποιότητας, μέχρι την προετοιμασία, όπου αναπτύσσεται μαζί του μια σχέση ερωτική, το πασπατεύει παντού with love, τού κάνει μεταξύ άλλων κανονικό μασάζ (χωρίς πλάκα) και γι’ αυτό -υποθέτω- τελικά το φιλότιμο ερίφιο όχι μόνον ενδίδει αλλά τα δίνει όλα, γιατί μετά από τόοοοοσο κανάκεμα ποσώς θέλει κι αυτό να την απογοητεύσει!
Προετοιμασία: Mισή ώρα περίπου συν το ξεκοκάλιασμα (ανάλογα με την επιτηδειότητα) από 20 ως 30 λεπτά και 4-4.5 ώρες το ψήσιμο συνολικά. Εύκολη συνταγή, όχι γρήγορη, που όμως αξίζει τον κόπο. Πολλή όρεξη και μια σχετική επιμέλεια κρίνονται απαραίτητα στοιχεία για την επιτυχία και την παρουσίαση. Σημειώνω πως παρότι θεωρητικά γίνεται και με αρνάκι, η φίλη μου δεν το κάνει ποτέ! Μπορείτε να μειώσετε λίγο την ποσότητα του μείγματος λαδιού για το μασάζ, αλλά όχι υπερβολικά. Η συνταγή δεν είναι λάιτ. Επίσης, μην μπείτε στον πειρασμό να του προσθέσετε κατά το ψήσιμο νερό. Δεν θα κολλήσει και δεν το χρειάζεται.
Yλικά (για 6 άτομα)
3 μπούτια κατσικάκι (3-3.3 κιλά) μικρό
για το λάδι του μασάζ
200 ml ελαιόλαδο1
1 κ.σ. αλάτι
½ κ.σ. πιπέρι
½ κ.σ. ρίγανη
4 σκελίδες σκόρδο, χωρίς το πράσινο φύτρο, οι 2 λιωμένες και οι 2 σε φετάκια
150 ml λευκό ξηρό κρασί
1 κρεμμύδι σε επιμήκεις φέτες
2 κλωναράκια φρέσκο θυμάρι, τα φύλλα
2 κλωναράκια δενδρολίβανο, τα φύλλα
1,5 κιλό πατάτες, καθαρισμένες και κομμένες σε κύβους 2,5 εκατ.
χυμός από 1 λεμόνι, 1 πορτοκάλι και 1 μανταρίνι
έξτρα αλάτι και φρεσκοτριμμένο πιπέρι
Προετοιμάζετε το ερίφιο: Πλένετε τα μπούτια και αφαιρείτε όσα κομμάτια λίπους υπάρχουν εκτός από αυτά της πέτσας. Τα στεγνώνετε καλά με χαρτί, ελέγχετε αν έχουν ξεμείνει πάνω τους τρίχες, τις βγάζετε και βάζετε τα μπούτια στο ταψί του φούρνου. Αναμιγνύετε σε μπολ όλα τα υλικά του λαδιού για το μασάζ και με το μείγμα τρίβετε καλά παντού το κρέας για 10 λεπτά περίπου.
Με μαχαίρι ανοίγετε στο κρέας μικρές τρύπες (5-6 σε κάθε μπούτι) και βάζετε μέσα τα φετάκια του σκόρδου.
Προσθέτετε στο ταψί τις πατάτες και πάνω τους όσο μείγμα από το λάδι του μασάζ έχει περισσέψει, το κρασί, το λιωμένο σκόρδο, το δεντρολίβανο, το θυμάρι, αλάτι και πιπέρι. Τοποθετείτε επίσης ανάμεσά τους τις φέτες του κρεμμυδιού. Του κλείνετε το μάτι και το βάζετε στον προθερμασμένο φούρνο.
Σημείωση: Με κοφτερό μαχαίρι και πιρούνι ή πιρούνα, αυτή η δουλειά γίνεται με λίγη προσοχή και χωρίς βιασύνη, σχετικά εύκολα. Όπου υπάρχουν μικρότερα κόκαλα, χρειάζεται περισσότερη επιμέλεια για να μην διαλυθεί το κρέας, αλλά ακόμη και αν σας βγαίνουν πιο μικρά κομμάτια από μερίδα, τοποθετείστε τα κι αυτά δίπλα στα μεγάλα. Όταν ξεροψήνονται, στο τέλος, είναι οι καλύτερες μπουκιές κι αυτές που τελικά όλοι προτιμούν.
Ψήσιμο: Bάλτε το ξεκοκαλισμένο κατσικάκι πίσω στο ταψί με τάξη, δοκιμάστε στο αλάτι, πιπέρι το κρέας αλλά κυρίως τις πατάτες και διορθώστε, αν χρειάζεται. Συνεχίστε το ψήσιμο στους 150 βαθμούς για άλλες 2 ώρες, περιχύνοντας κατά διαστήματα (ανά μισάωρο περίπου) το κατσικάκι με την σάλτσα που βρίσκεται στο ταψί. Στις 2 με 2.5 ώρες ρίξτε πάνω στο κρέας και τις πατάτες το χυμό από το λεμόνι, το πορτοκάλι και το μανταρίνι και ψήστε άλλα 20 λεπτά.
Βγάλτε το κατσικάκι απ’ τον φούρνο, σκεπάστε το καλά παντού με αλουμινόχαρτο και αφήστε το έτσι για 15-20 λεπτά. Αν είναι έτοιμο αρκετά νωρίτερα από το σερβίρισμα, αφήστε το σκεπασμένο στο φούρνο στους 70-80 βαθμούς C.
Σερβίρισμα: Το τοποθετείτε σε ζεστή πιατέλα ή στα πιάτα (κι αυτά ζεστά) με τις πατατούλες και τη σάλτσα. Σερβίρετε την υπόλοιπη σάλτσα χωριστά.
