Υπάρχει κάτι μαγικό στο ραδιόφωνο. Κάτι που δεν μπορείς να το αγγίξεις, δεν μπορείς να το δεις, κι όμως το νιώθεις. Είναι εκείνη η γνώριμη φωνή που σου κρατά συντροφιά τα βράδια, το τραγούδι που ακούς τυχαία και σου φτιάχνει τη μέρα, η κουβέντα που σε κάνει να νιώθεις ότι κάποιος μιλά απευθείας σε σένα.
Στις 13 Φεβρουαρίου, γιορτάζουμε την Παγκόσμια Ημέρα Ραδιοφώνου, μια ημέρα αφιερωμένη στο μέσο που μας κρατά συνδεδεμένους, ακόμη και όταν όλα γύρω μας αλλάζουν.
Ραδιόφωνο: Η πρώτη μας αγάπη.
Θυμάσαι εκείνα τα παιδικά απογεύματα με το τρανζιστοράκι στη βεράντα; Εκείνες τις νύχτες που έψαχνες στα FM, πέφτοντας πάνω σε μια εκπομπή που σε μάγευε; Το ραδιόφωνο ήταν και παραμένει ένας πιστός φίλος. Σε ταξιδεύει με λέξεις, μελωδίες, ιστορίες.
Κάποιοι από εμάς μεγαλώσαμε με τον ήχο του να παίζει στο βάθος, είτε από το αυτοκίνητο του πατέρα μας είτε από την κουζίνα της μαμάς. Κάποιοι ερωτευτήκαμε από αφιερώσεις σε ραδιοφωνικές εκπομπές. Κάποιοι βρήκαμε παρηγοριά σε μια φωνή που μας μιλούσε σε μια δύσκολη στιγμή. Και κάποιοι ηχογραφούσαμε τα αγαπημένα μας τραγούδια από αυτό βρίζοντας λίγο –ή και περισσότερο- κάθε φορά που μιλούσε ο παραγωγός πάνω στο τραγούδι (ακριβώς για να εμποδίσει το να γράφουμε…)
Το ραδιόφωνο σήμερα αντέχει στον χρόνο
Σε μια εποχή που όλα γίνονται ψηφιακά, που οι εικόνες κατακλύζουν τις οθόνες μας, το ραδιόφωνο παραμένει εκεί. Αλλάζει, προσαρμόζεται, περνάει στο διαδίκτυο, γίνεται podcast, αλλά η ουσία του μένει ίδια: είναι η φωνή που δεν χρειάζεται εικόνα για να σε αγγίξει.
Οι ραδιοφωνικοί παραγωγοί δεν είναι απλώς παρουσιαστές. Είναι αφηγητές, συντροφιά, γέφυρες ανάμεσα σε ανθρώπους που μοιράζονται τα ίδια συναισθήματα, ακόμα κι αν δεν γνωρίζονται μεταξύ τους.
Είναι αυτοί που βάζουν το σωστό τραγούδι τη σωστή στιγμή, αυτοί που θα σου δώσουν μια κουβέντα δύναμης μέσα σε μια δύσκολη μέρα. Που θα σε ενημερώσουν για το τι γίνεται στον κόσμο από τα πιο σοβαρά μέχρι τα πιο απίθανα.
Ένα μεγάλο «ευχαριστώ»
Αυτή η ημέρα είναι αφιερωμένη σε όλους αυτούς τους ανθρώπους πίσω από το μικρόφωνο. Σε εκείνους που ξυπνούν χαράματα για να μας πουν την πρώτη «καλημέρα», σε αυτούς που γελάνε, που συγκινούνται, που βάζουν την ψυχή τους σε κάθε εκπομπή.
Και φυσικά, είναι αφιερωμένη και σε εμάς, τους ακροατές. Γιατί το ραδιόφωνο δεν θα υπήρχε χωρίς εμάς που το αγαπάμε και που του αφήνουμε χώρο να υπάρχει πάντα στη ζωή μας.
Χρόνια πολλά, αγαπημένο ραδιόφωνο!
Εσύ; Έχεις μια αγαπημένη ραδιοφωνική ανάμνηση; Μια φωνή που σου κράτησε συντροφιά; Μοιράσου τη μαζί μας!
