Η Χώρα της Πάτμου είναι ένας μεσαιωνικός οικισμός με αρχοντικά και σπίτια αιγαιοπελαγίτικου στιλ. Είναι έτσι χτισμένα ώστε να δημιουργούν μια προστατευτική ζώνη γύρω από το Μοναστήρι και τελικά το χωριό αυτό να οχυρώνεται χωρίς... τείχη. Σε αυτήν τη συνοικία βρέθηκαν κάποτε δύο φίλοι -ένας Ιρλανδός κι ένας Κύπριος και ενέδωσαν στην επιθυμία τους να αποκτήσουν κάτι δικό τους εκεί. Με τη βοήθεια του αρχιτέκτονα Κώστα Ματθαίου και της Ματούλας Παναγάκη, το τροποποίησαν και το επισκεύασαν. Ομως, οι οδηγίες τους ήταν σαφείς: Σεβασμός στο χρώμα της μακραίωνης αυτής παράδοσης, που ισορροπεί μοναδικά ανάμεσα σε Ανατολή και Δύση...

Το σπίτι είναι δίπατο και χαρακτηρίζεται από τις αυλές και τα πολλά επίπεδα. Τα δωμάτιά του ήταν χτισμένα στη σειρά, καθώς κάποια από αυτά ήταν μεταγενέστερες προσθήκες. Ετσι, υπάρχει ένας μακρόστενος χώρος υποδοχής και τα υπόλοιπα δωμάτια σε σειρά, επικοινωνούν μόνο μέσω της εσωτερικής αυλής, που μοιάζει περισσότερο με ξεσκέπαστο συνδετικό χολ. Η αρχιτεκτονική μελέτη προέβλεπε υπνοδωμάτιο και μπάνιο στον κάτω όροφο, εκεί που υπάρχει το πηγάδι και μια καμάρα, τα οποία φτιάχτηκαν εξαρχής. Στον όροφο ήταν απαραίτητο να συντηρηθεί το κέλυφος και τα παλιά πατώματα και να ανακαινιστεί η κουζίνα και το λουτρό. Νιαγκόν ξυλεία, cotto πλακάκια από ντόπιο εργαστήρι κι άλλα υλικά, αποδειγμένα ανθεκτικά, χρησιμοποιήθηκαν για τις ανακατασκευές. Ξύλινα ταβάνια και πατώματα, ταμπλαδωτές πόρτες και παντζούρια και παραδοσιακά μπλαφόνια (ξύλινα πλαίσια) παραθύρων, φτιάχτηκαν σύμφωνα με τα παραδοσιακά πρότυπα. Οι ιδιοκτήτες ήθελαν ένα αυθεντικό περιβάλλον, ώστε μέσα σε αυτό να δοκιμάσουν νέες και πρωτότυπες μίξεις ιδιαίτερων επίπλων και μοντέρνων υφασμάτων και να αναδείξουν τις αντίκες τους. Εργα τέχνης, γκραβούρες και σπάνια λευκώματα, ακουμπισμένα στα γραφεία, φέρνουν τον ιντελεκτουαλισμό πιο κοντά στο νησιώτικο στιλ, σε ένα περιβάλλον εκλεκτισμού που φλερτάρει διακριτικά με την Ανατολή!

Νησιώτικοι καναπέδες που βάφτηκαν και παλιές κασέλες, συνδυάστηκαν με διαφορετικές πολυθρόνες-αντίκες αλλά και ψάθινες καρέκλες καφενείου, φανάρια και ζωγραφισμένα έπιπλα από την Απω Ανατολή, λάμπες με καπέλα και παλιές αφίσες. Κιλίμια, μαξιλάρια σε έντονα χρώματα και λευκές, χειροποίητες κουρτίνες, ντύνουν τα δωμάτια. Στο υπνοδωμάτιο κατασκευάστηκε υπερυψωμένος ο παραδοσιακός κρέβατος, ο οποίος εξασφαλίζει αρκετό αποθηκευτικό χώρο. Ολα τα ξύλινα μέρη βάφτηκαν σε παστέλ αποχρώσεις για να γίνει το δωμάτιο πιο ανάλαφρο. Τα μπάνια και η κουζίνα φτιάχτηκαν έτσι ώστε να συνδυάζουν εξυπηρέτηση και ωραίο στιλ, που να ταιριάζει και με τα παλιά κτίσματα. Παραγγέλθηκαν ξύλινα έπιπλα, χρησιμοποιήθηκαν ελάχιστα πλακάκια, ενώ γαλάζια μπογιά «δρόσισε» αυτούς τους χώρους.

Στην εσωτερική αυλή οργανώνονται μικρές γωνιές με στρογγυλά τραπεζάκια, ενώ στη βεράντα φτιάχτηκαν δύο καλαμωτές για να προστατεύουν από τον ανελέητο ήλιο και τον αέρα. Παλιά πιθάρια και ελληνικά φυτά καλωσορίζουν με τη μυρωδιά τους, τους επισκέπτες, ενώ «απογειώνουν» την ατμόσφαιρα των δείπνων κάτω από τον έναστρο ουρανό. Καρέκλες καφενείου, βαμμένες σε έντονο μπλε, λευκά στρώματα στις πεζούλες και λογιών-λογιών τραπέζια, κηροπήγια και σερβίτσια, «ακουμπάνε» στο γήινο χρώμα του cotto και φωτίζονται από το αιγαιοπελαγίτικο μπλε του ουρανού και της θάλασσας. Το Μοναστήρι από ψηλά επιβλέπει...