Το σπίτι είναι μια στεγαστική μηχανή. Αυτό διακήρυττε στο ριζοσπαστικό μανιφέστο του «Προς μια Αρχιτεκτονική» ο Le Corbusier το 1923. Γεννημένος στο La Chaux-de-Fonds της βορειοδυτικής Ελβετίας, με σπουδές στη ζωγραφική, στη διακόσμηση και στην αρχιτεκτονική, εργάστηκε δίπλα στους αρχιτέκτονες Auguste Perret, στο Παρίσι, και Peter Behrens, στη Βιέννη. Αργότερα ταξίδεψε στη Βουλγαρία, στην Τουρκία και στην Ελλάδα· στην τελευταία σχεδίασε και δεκάδες σκίτσα του Παρθενώνα.
Υστερα έφτασε η στιγμή που ο Charles-Édouard Jeanneret-Gris, όπως ήταν το αληθινό όνομά του, επέλεξε το ψευδώνυμο με το οποίο θα έμενε στην ιστορία: Le Corbusier. Δεκαθλητής των καλών τεχνών, εκτός από την αρχιτεκτονική ασχολήθηκε με το design, τη ζωγραφική, τη γλυπτική, αλλά και τη συγγραφή. Ενθουσιασμένος με το μέλλον, στη γεωμετρική, λευκή Villa Savoye (1928-31) συνδύασε τις φουτουριστικές φόρμες με τις αναλογίες των αρχαίων ελληνικών ναών, ενώ έφτιαξε και κτίρια ασύλληπτης φαντασίας, όπως το παρεκκλήσσι της Ronchamp (1950-55) με τη στέγη που θυμίζει κοχύλι.
Ο Le Corbusier άρχισε να πειραματίζεται με το σχεδιασμό επίπλων το 1928 μαζί με την αρχιτέκτονα και designer Charlotte Perriand και τον ξάδερφό του, επίσης αρχιτέκτονα, Pierre Jeanneret, με στόχο να εφαρμόσει στην πράξη όσα περιέγραφε στο βιβλίο L’Art Decoratif d’aujourd’hui (1925). Από τη συνεργασία τους γεννήθηκαν οι καρέκλες και πολυθρόνες LC-1, LC-2, LC-3 και η LC-4 (ή, αλλιώς, Chaise Longue). Και οι τέσσερις παρουσιάστηκαν στο Salon d’Automne, στο Παρίσι, το 1929.
- Σχεδίασε, επίσης, τραπέζια, σκαμπό και αποθηκευτικές μονάδες -όπως το Casiers Standard- που σήμερα παράγονται από τον οίκο Cassina.
- Ηθελε τα έπιπλά του να θεωρούνται χρήσιμα αντικείμενα, προσβάσιμα στο ευρύ κοινό.
