Αγαπητη θεια Λουκια, πηρα το θαρρος να σου γραψω παροτι είναι κατι πολύ πολύ πολύ δυσκολο για μενα. Λογω της ανωνυμιας όμως είναι πιο ευκολο να το πω εδώ. Σε διαβαζω χρονια και ομολογω πως θεωρω αρκετα σοβαρο και αρτιο τον τροπο που απαντας όπως και ειλικρινη. Αυτο που αντιμετωπιζω ισως φανει σαν προβλημα ισως ισως σαν αδυναμια ισως απλα σαν χαμμενος χρονος. Εκτιμω τον χρονο που αφιερωνεις στους ανθρωπους και τον τροπο που γραφεις και ετσι εκτος από 1-2 φιλες σε επελεξα να στο πω. Ειμαι 32 ετων και ακομα δεν εχω ολοκληρωσει. Καπου εδώ θα γουρλωσες τα ματια. Οχι δεν ειμαι ασχημη ζαβη η προβληματική. Εχω σχεσεις από 15 χρονων με αντρες αλλα με κανεναν δεν καταφερα να ολοκληρωσω. Αρχικα ημουν μικρη και φοβουμουν στη συνεχεια ειχα μια σχεση 2 χρονια και κατι αλλα ο ανθρωπος αυτος που φεροταν ασχημα οποτε μου βγαζε απεχθεια για τον ερωτα στη συνεχεια καποια χρονια υπηρξα μονη και γενικα πολλα φλερτ και γνωριμιες αλλά κανεις τους δε με γεμιζει ώστε να δωθω ψυχη και σωμα δεν ηθελα να το κανω ετσι απλα για να γινει ημουν επιλεκτικη και ηθελα να μου το βγαζει και κανεις δε το βγαζε. Μετα υπηρξαν γνωριμιες με δεσμευμενους που επισης δεν ηθελα να προχωρήσω. Φυσικα όπως κατανοεις πλεον της υπομονης που εκαναν ολοι αυτοι τους εκανα αλλα εναλλακτικα όπως είναι φυσικο ώστε και εκεινοι οι συντροφοι αλλα και εγω να ικανοποιουμαστε. Με αυτά λοιπον όλα εφτασα στο σημειο να ειμαι ακομα παρθενα. Οσοι αντρες γνωρισα όλα αυτά τα χρονια από τον πιο ντροπαλο και συνεσταλμενο αλλα και ο πιο προχωρημενος δεν κολλησαν ουτε με προσβαλαν ποτε. Ισα ισα θα έλεγα πολύ καμαρωναν και μου λεγαν τιμη σου και καμαρι σου και ολοι μου παν εγω δε θα σε πιεσω οποτε το νιωσεις. Για ασχετους λογους με καποιους δεν προχωρησε η σχεση μας και ετσι εμεινα πισω μεχρι τωρα. Εδω και λιγο καιρο εληξε μια γνωριμια που χα με ένα παιδι 2 χρονια μεγαλυτερο μου για ασχετο λογο από φοβιες δικες μου και καποια λαθη που εκανα. Και αυτος το χε δεχθει και εκανε υπομονη. Τωρα όμως που χαθηκαμε νιωθω περιεργα και ντροπη πως θα πω στον επομενο κατι τετοιο. Ξερω πως δεν ειμαι η μονη στον κοσμο εχω γνωρισει ανθρωπους που το καναν 27-28 αλλα και 31. Επισης και αντρες με ελαχιστη εμπειρια η σε μεγαλη ηλικια αλλα δεν είναι ο κανονας. Πλέον γίνεται ακομα από τα 15. Νιωθω μια στεναχωρια μια ντροπη και ενα φοβο πως στον επομενο που θα το πω θα με χλευασει θα με κοροδεψει θα με περασει για γκαγκα να το πω απλά. Μεσα μου ξερω ακριβως γιατι δεν εγινε και ισως και εσυ τωρα να με καταλαβες. Νιωθω πολύ λυπημενη και παροτι κανω γνωριμιες μετα το χωρσιμο μου από εκεινον αυτό με κολλαει. Οι φιλες μου λένε πως αν καποιος βρεθει και το πω αν αξιζει θα καταλαβει. Αν με κοροιδεψει με χλευασει η το θεωρησει προβλημα απλα δε θα αξιζει γιατι αν του πω τι εχει γινει στην τελικη επιλογη μου είναι θα πρεπει να καταλαβει την μικρη εμπειρια και το λογο και να μην είναι αυτό λογος να με κοροιδεψει. Με εχει κανει να κλειστω στον εαυτο μου ισως επειδη περασα τα 30 πια; Δε το λεω φυσικα σε γνωστους συναδελφους ή και φιλους γενικα απλα σε 1-2 κολλητες φιλες. Συγνωμη σε ζαλισα αλλα βλεπεις μια κακη ψυχολογια σε ριχνει. Κατι που δεν είναι κακο λογω εποχης σε κανει να νιωθεις περιεργα. Ωρες ωρες μετανιωνω που δε το κανα ετσι να ξεμπερδευω. Θα ηθελα την πολυτιμη γνωμη σου λοιπον. Θεωρεις πως θα με χλευασουν, κοροιδεψουν, θεωρησουν προβληματική; Εχει μεγαλες πιθανοτητες να συμβει κατι τετοιο, ή το χω μες το κεφαλι μου από το φοβο μου; Πρεπει να ντρεπομαι; Τι θα με συμβουλευες να απαντω και εσενα πως σου ακουστηκε ολο αυτό; Αν ημουν φιλη σου τι θα σκεφτοσουν; Σε ευχαριστω πολύ για όλα και περιμενω με λαχταρα την απαντηση σου.
Γίνε φίλος της θείας Λουκίας και στο FaceBook
Νικολέτα μου, σίγουρα δεν πρέπει να ντρέπεσαι γι' αυτό που είσαι και για ό,τι έχεις ζήσει μέχρι τώρα, αλλά ταυτόχρονα δεν πρέπει ν' αφήνεις ό,τι έχεις ζήσει να περιορίζει τις επιλογές σου από τώρα και στο μέλλον. Βλέπεις, το γεγονός ότι επέλεξες (και δεν έτυχε – το τονίζω αυτό) να μην έχεις ολοκληρωμένες σεξουαλικές σχέσεις σε έχει εγκλωβίσει σε έναν φαύλο κύκλο από τον οποίο θα βγεις μόνο αν αποφασίσεις ότι πραγματικά θέλεις πλέον να ολοκληρώσεις τις σχέσεις σου.
Γιατί απ' ότι καταλαβαίνω διαβάζοντας ανάμεσα στις γραμμές, πάντοτε έβρισκες μια δικαιολογία, όπως ο φόβος, η απέχθεια για τον έρωτα, ή οι δεσμευμένοι άντρες για να καθησυχάσεις τον εαυτό σου ότι η αιτία βρίσκεται κάπου αλλού κι όχι σε κάποιο προσωπικό σου πρόβλημα που σε κάνει να αποφεύγεις το σεξ με διείσδυση. Τώρα μάλιστα που ξέμεινες από δικαιολογίες, έχεις φτάσει να κατηγορείς την ίδια την έλλειψη σεξουαλικής εμπειρίας ως αιτία για να αποφεύγεις το ίδιο πράγμα.
Αν λοιπόν έχεις βαρεθεί να ζεις το ίδιο σενάριο ξανά και ξανά, με τους άντρες να κάνουν αρχικά υπομονή μαζί σου και μετά να απομακρύνονται για "τυχαίους" λόγους (κάτι καθόλου τυχαίο βέβαια, αφού η υπομονή έχει και τα όρια της και κάθε ενήλικο αρσενικό οφείλει στον εαυτό του να ικανοποιεί τις φυσιολογικές ανάγκες του), πρέπει να παραδεχτείς πρώτα απ' όλα στον εαυτό σου ότι η τύχη δεν έχει να κάνει σε τίποτα με τις συγκεκριμένη επιλογή σου κι ότι απλά κάτι σε κρατάει από το να επιτρέψεις στον υποψήφιο σύντροφο σου να σε πλησιάσει αρκετά σε σωματικό επίπεδο ώστε να μπορέσει στη συνέχεια να σε πλησιάσει αρκετά και σε συναισθηματικό επίπεδο.
Με λίγα λόγια, σίγουρα έχεις ένα θέμα με την οικειότητα και θα πρέπει να το λύσεις, είτε μόνη σου είτε με τη βοήθεια ενός καλού ψυχοθεραπευτή (για πιο γρήγορα και εγγυημένα αποτελέσματα).
Το άλλο που διαβάζω ανάμεσα στις γραμμές και που συνδέεται επίσης με την προηγούμενη παρατήρηση μου είναι ότι έχεις βάλει πολύ αυστηρές προδιαγραφές για τις ερωτικές σχέσεις, κάτι που απομακρύνει ακόμα περισσότερο το ενδεχόμενο να βρεις εκείνον τον Έναν για τον οποίον θα αξίζει να θυσιάσεις τον παρθενικό σου υμένα.
Ωστόσο, για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους, ο παρθενικός υμένας είναι απλά ένα υπερτιμημένο κομματάκι δέρματος, το οποίο δεν χρησιμεύει σε τίποτα στον γυναικείο οργανισμό (είναι δηλαδή κάτι σαν τη σκωληκοειδή απόφυση), αλλά έχει χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν (πριν την ανακάλυψη των αντισυλληπτικών) και εξακολουθεί να χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα στις ανδροκρατούμενες κοινωνίες, ως μέσο ελέγχου της γυναικείας σεξουαλικής συμπεριφοράς και ως εγγύηση της πατρότητας των παιδιών που θα γεννιόντουσαν μέσα σε ένα γάμο.
Πέρα απ' αυτό κι από ότι ξέρεις κι η ίδια από προσωπική εμπειρία, καθώς ακολουθούσες "εναλλακτικούς" τρόπους για να ικανοποιείσαι και να ικανοποιείς τον εκάστοτε σύντροφο σου, ο παρθενικός υμένας δεν είναι με κανένα τρόπο ένδειξη σεξουαλικής ή ηθικής "αγνότητας". Άρα δεν βλέπω για ποιον λόγο τον θεωρείς τόσο σημαντικό στοιχείο της ταυτότητας σου και γιατί υπήρξες τόσο υπερήφανη γι' αυτόν με συνέπεια να μιλάς τόσο υποτιμητικά για τις ολοκληρωμένες σχέσεις στις νεαρές ηλικίες.
Όταν λοιπόν επιτέλους αποφασίσεις να πάψεις να κρύβεσαι πίσω από το δάχτυλο σου και βρεις το θάρρος να επαναπροσδιορίσεις τον εαυτό σου και να αναγνωρίσεις τις βαθύτερες συναισθηματικές και σωματικές σου ανάγκες, θα δεις ότι η γνώμη των άλλων είναι ασήμαντη μπροστά στην πρόκληση του να αντιμετωπίσεις κατά πρόσωπο τους φόβους σου και να διεκδικήσεις το δικό σου μερίδιο σε μια ολοκληρωμένη, ισορροπημένη και ικανοποιητική ερωτική σχέση.
Κοντολογίς, ναι, θεωρώ ότι όλα αυτά είναι μέσα στο κεφάλι σου, είναι ένα παιχνίδι του μυαλού που εσύ αποφασίζεις πότε θα το λήξεις και θα προχωρήσεις παρακάτω και το τι θ' απαντήσεις σε όποιον σε ρωτήσει γιατί δεν έχεις κάνει σεξ με διείσδυση μέχρι τώρα δεν έχει καμιά σημασία. Σημασία έχει μόνο να είσαι ειλικρινής -πρώτα και πάνω απ' όλα- απέναντι σε σένα την ίδια, να αναγνωρίσεις και να αποδεχτείς τις αδυναμίες σου και να βάλεις στόχο να τις ξεπεράσεις.
