Ή πώς αλλιώς το όνομα της Σακίρα μπορεί να μπει σε δισκοθήκες που μέχρι χθες είχαν μόνο το «Αmelie», το «Ρiano», το «Βig Βlue», άντε και το «Κiller Κid». Είναι, βέβαια, προς τιμήν της Κολομβιανής στάρλετ το γεγονός ότι τιθασεύει τις ερμηνείες της προς χάριν του συνθέτη Αντόνιο Πίντο, του οποίου το ταλέντο ήταν ήδη εξακριβωμένο από τα εξαιρετικά «City Of God», «Lord Of War» και «City Of Children». Εδώ λοιπόν περιέχεται το προταθέν για Χρυσή Σφαίρα τραγούδι «Despedida», πλην όμως είναι τα ορχηστρικά αποσπάσματα αυτά που κλέβουν την παράσταση με τον Πίντο να μην φλυαρεί ούτε δευτερόλεπτο και την ορχήστρα να ακολουθεί πειθαρχημένα το μουσικό του όραμα. Ακούγεται άνετα, ακόμα κι αν δεν πήγατε να δείτε την ταινία επειδή σας φαινόταν ο πιο βαρετός τρόπος να περάσετε δύο ώρες σε μία σκοτεινή αίθουσα.

Σπήλιος Λαμπρόπουλος